Επιχειρήσεις: Η φτώχεια... οδηγεί σε κλαδικά αιτήματα

Με δεδομένη τη δυσπραγία που επικρατεί για μια ακόμη χρονιά στην πραγματική οικονομία, οι εκπρόσωποι πολλών κλάδων θέτουν μπαράζ αιτημάτων στην κυβέρνηση προκειμένου να ικανοποιήσουν διαρθρωτικά τους θέματα και να αμβλύνουν τις επιπτώσεις που έχουν υποστεί από τη μακρόχρονη ύφεση.

To ζητούμενο βέβαια σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι το κατά πόσο τα αιτήματα αυτά συνάδουν με την κυβερνητική πολιτική, ή -εφόσον συνάδουν- κατά πόσο είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν με βάση τους υπάρχοντες δημοσιονομικούς και λοιπούς οικονομικούς περιορισμούς.

Επιπλέον, μια σειρά προτάσεων από τους επιχειρηματικούς φορείς τίθεται και ενόψει του σχηματισμού ενός «νέου αναπτυξιακού μοντέλου» για την ελληνική οικονομία, ή ακόμη και ενόψει του «παράλληλου προγράμματος» που έχει εξαγγείλει πως θα υλοποιήσει η παρούσα κυβέρνηση πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Πληροφορική: Όπως ήδη δημοσίευσε το Euro2day.gr, τη δημιουργία «δομής παρά τω πρωθυπουργώ» που θα συντονίζει τα έργα πληροφορικής και θα συμβάλλει στην προώθησή τους ζήτησε ο πρόεδρος του ΣΕΠΕ (Σύνδεσμος Εταιρειών Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδας) κ. Αναστάσιος Τζήκας το 2016, στο πλαίσιο της πρόσφατης κοπής της πίτας του Συνδέσμου. Ο κ. Τζήκας μάλιστα συμπλήρωσε πως η πληροφορική θα πρέπει να αναδειχτεί από την κυβέρνηση ως στρατηγικής συμμαχίας κλάδος μέσα στην τρέχουσα χρονιά και ότι είναι πολύ πιθανόν ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας να μιλήσει στο συνέδριο της 9ης Μαρτίου που θα διοργανωθεί από τον ΣΕΠΕ, με θέμα την πρόταση για αλλαγή του αναπτυξιακού προτύπου.

H ουσία είναι πως ο μέχρι σήμερα τρόπος προκήρυξης, ανάθεσης και διαχείρισης των έργων είναι τόσο αντιπαραγωγικός, έτσι ώστε -παρά τις βελτιώσεις των τελευταίων ετών- πολύ συχνά να υποχρεώνει ακόμη και σε ζημίες τις εταιρείες που κέρδισαν τους διαγωνισμούς. Επιπλέον, χάθηκε ένα πολύ σημαντικό ποσοστό των σχετικών κονδυλίων του ΕΣΠΑ, πράγμα που ελπίζεται να μη συμβεί με τα έργα ενός δισ. ευρώ που περιλαμβάνει το νέο πρόγραμμα (ΣΕΣ).

Ασφαλιστικές εταιρείες: Ο κλάδος γνώρισε πέρυσι νέα μείωση παραγωγής που κυμάνθηκε γύρω στο 7% (πτώση άνω του 20% σε σύγκριση με το 2010) και όλα δείχνουν πως η φετινή χρονιά θα αποτελέσει μια ακόμη δύσκολη περίοδο, ιδίως όταν θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά το νέο θεσμικό περιβάλλον Solvency II.

Από την πλευρά της, η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος και ο πρόεδρός της κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου έχουν ζητήσει την τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου και τη δημιουργία συνθηκών προκειμένου οι ασφαλιστικές εταιρείες να μπορούν να διαδραματίσουν βαρύνοντα ρόλο στην αντιμετώπιση του συνταξιοδοτικού, μέσα από τη διαχείριση των Επαγγελματικών Ταμείων (στον πρόσφατο κοινωνικό διάλογο, ούτε καν εκλήθησαν από το αρμόδιο Υπουργείο).

Επιπλέον, πάγιο αίτημα του κλάδου είναι η υποχρεωτική ασφάλιση των κατοικιών έναντι φυσικών καταστροφών, το οποίο ωστόσο ούτε και αυτό έχει την κυβερνητική συγκατάθεση.

Να σημειωθεί επίσης πως ο κλάδος έχει δηλώσει την αντίθεσή του στο σχέδιο της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος.

Κλωστοϋφαντουργικός κλάδος: Η πάλαι ποτέ λοκομοτίβα της ελληνικής οικονομίας αποδυναμώνεται χρόνο με τον χρόνο, εξέλιξη που δεν διακόπηκε ούτε πέρυσι, όταν είχε παρατηρηθεί υποχώρηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ έναντι του αμερικανικού δολαρίου.

Πάγια αιτήματα του κλάδου όπως αυτά εκφράζονται από τον πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων Κλωστοϋφαντουργών κ. Ελευθέριο Κούρταλη είναι η μείωση του ενεργειακού κόστους (πολύ υψηλότερο σε σύγκριση με την Ευρώπη), η ομαλή χρηματοδότηση από τις τράπεζες και η αντιμετώπιση του υψηλού μη μισθολογικού κόστους.

Ο ΣΕΒΚ υπέβαλε τα συγκεκριμένα αιτήματα και στη νέα πολιτική ηγεσία, χωρίς όμως να υπάρχει ιδιαίτερη αισιοδοξία ότι αυτά θα αντιμετωπιστούν, στο ορατό τουλάχιστον μέλλον. Πράγμα που άλλωστε έγινε και επί των προηγούμενων κυβερνήσεων...

Αναβίωση κλειστών εργοστασίων: Οι υποστηρικτές αυτής της ιδέας υποστηρίζουν πως για να βγει η ελληνική οικονομία από την κρίση χρειάζεται οπωσδήποτε να στραφεί προς την παραγωγή και πως η αναβίωση βιομηχανικών μονάδων (π.χ. Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, Shelman, Πετζετάκις) με κεφαλαιοποίηση χρεών από εργαζόμενους, τράπεζες και δημόσιο, θα μπορούσε να αποτελέσει μια πολύ ενδιαφέρουσα λύση.

Στην περίπτωση της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, ο κ. Γιάννης Μουσουλίδης έχει εκπονήσει ένα σχετικό project που μπορεί μεν να έχει τύχει της κυβερνητικής αποδοχής, ωστόσο φαίνεται να σκοντάφτει -επί του παρόντος τουλάχιστον- στις διαθέσεις των πιστωτριών τραπεζών.