Δείχνει απίστευτο, αλλά τα στελέχη της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας διαβεβαιώνουν πως είναι αληθινό: Αμερικανικό fund έχει υποβάλει επίσημη πρόταση για την απόκτηση της πλειοψηφίας των μετοχών της εισηγμένης εταιρείας!

Πού είναι η έκπληξη;

• Πρώτον, στο ότι την περίοδο αυτή, οι ξένοι επενδυτές διστάζουν να τοποθετηθούν ακόμη και σε κλάδους-φιλέτα της ελληνικής οικονομίας.
• Δεύτερον, ορισμένες ελληνικές τράπεζες δίστασαν να τοποθετήσουν κεφάλαια στην εταιρεία ακόμη και με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, βρίσκοντας ως αφορμή πιθανό κώλυμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση (λες και όταν έδιναν τα πρώτα 30 εκατ. ευρώ επί υπουργίας Γ. Αλογοσκούφη, η κατάσταση ήταν ξεκαθαρισμένη).
• Τρίτον, ότι εδώ και κάποιες δεκαετίες, η μόνη ξένη επένδυση στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας ήταν αυτή της ολλανδικής Ten Cate στην Ελληνική Υφαντουργία κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990.
• Και τέταρτον, γιατί ο κλάδος έχει τα γνωστά του σοβαρά προβλήματα και ειδικότερα η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία βρίσκεται είναι εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια, «αδειούχος νεκροταφείου»… (απλήρωτοι υπάλληλοι για πάνω από δύο χρόνια, χωρίς παραγωγή, εκτός χρηματιστηρίου, με βροχή αγωγών και ιδιαίτερα αρνητικά ίδια κεφάλαια…).

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο πρόεδρος της ΕΝΚΛΩ κ. Γιάννης Μουσουλίδης χαρακτήρισε ως «ύστατη λύση» το επιδιωκόμενο deal και συμπλήρωσε πως αν κάποιοι επιδείξουν και αυτοί τη φορά ολιγωρία, δεν θα είναι η διοίκηση και οι εργαζόμενοι που θα ευθύνονται για τη συνέχεια.

Για να ολοκληρωθεί βέβαια το deal, θα πρέπει το διεθνές fund να τα βρει με τις πιστώτριες τράπεζες. Και παρά το γεγονός ότι η διοίκηση της ΕΝΚΛΩ δεν πρόσθεσε τίποτε παραπάνω, από την αγορά διαρρέεται πως οι ξένοι έχουν ζητήσει «κούρεμα» δανείων, εξαγορά των μετοχών που οι τράπεζες κατέχουν ως ενέχυρο και στη συνέχεια απόκτηση ποσοστού μέσα από μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, ή μέσα από μια παρεμφερή διαδικασία.

Η κίνηση του αμερικανικού fund έρχεται να δώσει πρόσθετα επιχειρήματα σε εκείνους που υποστηρίζουν πως η ελληνική κλωστοϋφαντουργία δεν αποτελεί «παρελθόν» και πως σύγχρονες μονάδες με εξωγενή προσανατολισμό θα μπορούσαν να επιβιώσουν, αρκεί να αρθούν τα εμπόδια που θέτουν στον κλάδο η πολιτεία και οι τράπεζες.

Το αμερικανικό fund φαίνεται να έχει υιοθετήσει το ήδη υπάρχον business plan που προβλέπει τη λειτουργία δύο εξαγωγικών κλωστηρίων (Ροδόπη και Μαρώνεια), την έμφαση στον τομέα του ρούχου και την εκμετάλλευση δύο υπαρχόντων χώρων για επεξεργασία αποβλήτων και παραγωγή ενέργειας.

«Είναι αμαρτία να κλείσει η εταιρεία. Μπορούμε να ξαναζωντανέψουμε τα κουφάρια» δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Μουσουλίδης.

Ένα άλλο ζήτημα βέβαια είναι το σε τι μπορούν να ελπίζουν οι μέτοχοι της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, καθώς μέσα από την εξαγορά θα υπάρξει προφανώς σημαντική διάχυση (dilution) του ποσοστού τους. Από την πλευρά της διοίκησης αναφέρθηκε πως προϋπόθεση για να έχει έστω και την παραμικρή αξία η μετοχή της εταιρείας, είναι η επαναλειτουργία της και πως επίσης η διάσωση της εταιρείας θα συμβάλλει θετικά στην οικονομία γενικότερα.

Αναμφίβολα βέβαια, μετοχική διάχυση θα υπάρξει, ωστόσο πολύ μεγάλη διάχυση θα υπήρχε και με βάση το προηγούμενο μοντέλο διάσωσης που περιελάμβανε δανεισμό της εταιρείας από τις τράπεζες με εγγύηση του δημοσίου, καθώς εκτιμάται πως οι τράπεζες θα κεφαλαιοποιούσαν γύρω στα 180-200 εκατ. ευρώ.

Έπειτα από την εξέλιξη αυτή, το εγχείρημα της κρατικής εγγύησης για τα δάνεια της ΕΝΚΛΩ εγκαταλείπεται, καθώς δεν έχει γίνει δυνατόν να υλοποιηθεί εδώ και πάνω από δώδεκα μήνες.