Μπαίνοντας στην τάξη της Α’ δημοτικού για την καθιερωμένη μηνιαία ενημέρωση γονέων, αντίκρυσα μία εικόνα που θα θυμάμαι και θα διηγούμαι πάντα: κρεμασμένες παιδικές ζωγραφιές εμπνεόμενες από τις λέξεις «σεβασμός» και «ευγένεια», εκτυπωμένα έργα μεγάλων ζωγράφων κολλημένα στους τοίχους και την «γωνιά των ποιητών» με ποιήματα και προσωπογραφίες Ελλήνων ποιητών. Στο πίσω μέρος της τάξης κυριαρχούσε η φωτογραφία ενός κοριτσιού από την Αφρική, το οποίο είχε υιοθετήσει το τμήμα μας μέσω της Action Aid και με το οποίο ολόκληρο το τμήμα αλληλογραφούσε και διδασκόταν την δύναμη και την αξία της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Τελειώνοντας τα παιδιά μας και την Β’ δημοτικού με την ίδια δασκάλα, διαπιστώσαμε πως το γνωσιακό τους επίπεδο στην ορθογραφία και την πειθαρχία ήταν λίγο πιο χαμηλό από το άλλο τμήμα, αλλά είχαν κατακτήσει καλύτερα την σωστή έκφραση, το ενδιαφέρον για τα βιβλία και τις τέχνες και την κριτική τους ικανότητα.
Δεν ξέρω τι από τα δύο είναι καλύτερο. Για κάποιους γονείς ήταν η δασκάλα των ονείρων μας, για κάποιους άλλους η χειρότερη δυνατή επιλογή. Ωστόσο, αυτή η διαφωνία των μαμάδων, με έβαλε στη διαδικασία να ερευνήσω την έννοια του καλού δασκάλου καταλήγοντας στο εξής: «Καλός δάσκαλος είναι αυτός που δεν κάθεται απέναντι, αλλά δίπλα στα παιδιά του», Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο mama365.gr
Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr
FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin