Μοσχοβόλησε η Γαλλία χθες, από το δυνατό άρωμα του Μuguet (Μιγκέ), σύμβολο της Πρωτομαγιάς, που καλλιεργείται αποκλειστικά και μόνο για τη σημερινή μέρα, και που μόνο για αυτή την ημέρα, ο κάθε πολίτης μπορεί να γίνει αυτοσχέδιος μικροπωλητής. Οι ολάνθιστες λευκές καμπανίτσες του Μιγκέ, θεωρούνται γούρι και σύμβολο ευτυχίας για τους Γάλλους, παρά το γεγονός ότι είναι άκρως τοξικές.

Με ένα κλαδάκι Μιγκέ στο χέρι, συνόδευσε και η Κάρλα Μπρούνι τον Νικολά Σαρκοζί στο Τροκαντερό, στο ραντεβού που είχε δώσει, με αφορμή την πρωτομαγία, στους οπαδούς του. Ένα ραντεβού που ευθύς εξ αρχής προκάλεσε την οργή των εργατικών συνδικάτων εξ' αιτίας του τίτλου που έδωσε: «Αληθινή γιορτή της εργασίας», έκφραση που αντικατέστησε την προηγούμενη περί «αληθινής εργασίας» που ο ίδιος αναγνώρισε ως «ατυχή».

Είναι η πρώτη φορά που η δημοκρατική δεξιά, όπως αναμετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο, οργάνωσε μια συγκέντρωση την Πρωτομαγιά, αφού κατά παράδοση θεωρείται ημέρα γιορτής για τον εργατόκοσμο, που με επικεφαλής τις συνδικαλιστικές οργανώσεις κατεβαίνει σε ειρηνικές πορείες.

Για χρόνια όμως, οι Παριζιάνοι είχαν συνηθίσει, με ένα σχετικό αίσθημα ανοχής, να παρακολουθούν και τις παράλληλες ακροδεξιές συγκεντρώσεις. Το ραντεβού των ακροδεξιών είναι μπροστά στο χρυσοποίκιλτο άγαλμα της εφιππης Ζαν ντ'Αρκ (δίπλα στο Λούβρο), που από το 1993 καθιέρωσε ο ιδρυτής του Εθνικού Μετώπου, Ζαν- Μαρί Λεπέν.

Έτσι, η φετινή Πρωτομαγιά, που ανάμεσα στους δύο γύρους των προεδρικών εκλογών προσέλαβε εκ των πραγμάτων έναν ιδιαίτερα πολιτικό χαρακτήρα, έμοιαζε να χωρίζει το Παρίσι στα τρία:

Στον νότο, στην πλατεία Ντανφέρ Ροσερό, είχαν δώσει ραντεβού οι εργαζόμενοι και από εκεί ξεκίνησε, γύρω στις τεσσερις και μισή ώρα Ελλάδας, η γιγάντια πορεία με κατάληξη την πλατεία της Βαστίλης. Επικεφαλής της πορείας ήταν τα συνδικάτα καθώς και οι πολιτικοί αρχηγοί των αριστερών κομμάτων.

Παρ' ότι δεν είθισται οι αρχηγοί των συνδικάτων να τοποθετούνται πολιτικά εν καιρώ εκλογών, ο αρχηγός του μεγαλύτερου συνδικάτου CGT Μπερνάρ Τιμπό (Bernard Thibault), δήλωσε ξεκάθαρα ότι στόχος είναι η ήττα Σαρκοζί, ψηφίζοντας Ολάντ.

Ανατολικά, το Τροκαντερό πλημμύρισε από τους οπαδούς του Νικολά Σαρκοζί ο οποίος, για ακόμα μια φορά, μίλησε για σύνορα, για μετανάστευση, για πατριωτισμό, στέλνοντας τα βέλη στον αντίπαλό του Ολάντ.

Στο κέντρο του Παρισιού, στην πλατεία της Όπερας, η Μαρίν Λεπέν είχε μέσα στο πρωϊνό τη δική της συγκέντρωση, αφού προηγούμενα έγινε το καθιερωμένο ραντεβού στο άγαλμα της Ζαν ντ' Αρκ.

«Είσαστε ελεύθεροι πολίτες να κάνετε την επιλογή σας» είπε στους οπαδούς της που περίμεναν την όποια υπόδειξη για την ψήφο της Κυριακής. «Δεν θα δώσω εμπιστοσύνη ή εντολή σε κανέναν από τους δύο» πρόσθεσε. «Την Κυριακή 6 Μαΐου εγώ ψηφίζω λευκό και τον Ιούνιο «Μπλέ Μαρίν» είπε, ετοιμάζοντας έτσι τον δρόμο για τις βουλευτικές που θα ακολουθήσουν τον Ιούνιο και όπου οι υποψήφιοι της παράταξής της θα κατέβουν με την ονομασία «Μπλε Μαρίν» και όχι Εθνικό Μέτωπο.

Ο Φρανσουά Ολάντ ήταν ο μεγάλος απών από τον παριζιάνικο εορτασμό της Πρωτομαγιάς. Αφησε τη Μαρτίν Ομπρί, τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τα άλλα στελέχη του κόμματος να βαδίσουν στην πορεία με τους εργαζόμενους, και ο ίδιος προτίμησε να μεταβεί στην πόλη Νεβέρ για να τιμήσει τη μνήμη του Πιερ Μπερεγκοβουά, ο οποίος από τα χαμηλά σκαλοπάτια του ειδικευμένου τεχνίτη έφθασε στα υψηλά αξιώματα του υπουργού Οικονομίας και πρωθυπουργού, πράγμα σπάνιο για τη γαλλική πολιτική τάξη.

Ο Φρανσουά Ολάντ δεν έχασε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει το παράδειγμα του Μπερεγκοβουά για να υποστηρίξει ότι με την αριστερά ο καθένας μπορεί να ελπίζει για το καλύτερο. Επικέντρωσε την ομιλία του γύρω από την έννοια της συσπείρωσης και κάλεσε να συσπειρωθούν γύρω από τον ίδιο όλοι όσοι θέλουν τη μεγάλη αλλαγή μετά την πενταετία Σαρκοζί.