Θεοδωράκης: Η ΔΕΘ πρέπει να ξαναβρεί τον παραγωγικό της ρόλο

Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι παρά τις αλλαγές κυβερνήσεων δεν έχει αλλάξει η διοίκησή της ΔΕΘ και δεν διστάζω να πάρω θέση υπέρ της, επισημαίνει ο Σταύρος Θεοδωράκης στον «Τύπο της Θεσσαλονίκης».

Ο επικεφαλής του Ποταμίου υποστηρίζει ότι πρόκειται για επιτυχημένη διοίκηση, η οποία κράτησε ζωντανή και ζωηρή την Έκθεση σε δύσκολα χρόνια, προσπαθώντας να διατηρήσει το κύρος και την επισκεψιμότητα. Τονίζει μάλιστα πως φέτος, με τις ΗΠΑ να είναι τιμώμενη χώρα και πολλές μεγάλες αμερικάνικες επιχειρήσεις να δίνουν «το παρών» στη Θεσσαλονίκη, «θα υπάρξουν ζυμώσεις, συνέργειες και όλοι ευχόμαστε να δοθεί μια νέα εμπορική ώθηση μέσα από συμφωνίες και συνεργασίες που θα γίνουν». 

Υπογραμμίζει ωστόσο πως έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που στη συνείδηση του κόσμου η «Έκθεση είναι περισσότερο πολιτική και πανηγύρι παρά αυτό που δηλώνει το όνομά της: μια Διεθνής Έκθεση με οικονομικό και παραγωγικό ρόλο».

Όπως υποστηρίζει,  «η νέα εποχή συνεπάγεται και νέες απαιτήσεις, ώστε να μπορεί μια Έκθεση να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό. Η ανάπλαση του χώρου με εκσυχρονισμό των εγκαταστάσεων και η δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου είναι το στοίχημα που επιβάλλεται να κερδηθεί. Ο χώρος είναι από τους πιο προνομιακούς εκθεσιακούς που μπορεί να υπάρξουν για μια μεγαλούπολη και απομένει να αξιοποιηθεί στο μέγιστο δυνατό με το master plan που αναμένεται να βγει».

Αναλυτικά το άρθρο του Θεοδωράκη:

«Χρόνια τώρα, προσπαθώ να καταλάβω τι σημαίνει η ΔΕΘ για τους Θεσσαλονικείς και την πόλη. Η Έκθεση είναι οι μνήμες, είναι η μαύρη μπίρα, είναι το φραπέ, είναι το λούνα παρκ που θυμούνται οι παλαιότεροι. Είναι τα αμερικάνικα αυτοκίνητα, οι φανταχτερές ηλεκτρικές κουζίνες και οι αστροναύτες που είχε την ευκαιρία ο κόσμος να δει. Είναι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, είναι το Φεστιβάλ Τραγουδιού, είναι ακόμη η Βουγιουκλάκη, ο Κωνσταντάρας, το Παλαί ντε Σπορ και οι δεξιώσεις σε παλιά σαλόνια.

Η ΔΕΘ, όμως, είναι και η ελληνική πολιτική. Η ιστορία της Ελλάδας έχει περάσει μέσα από την Έκθεση και τις επισκέψεις των αρχηγών των κυβερνήσεων. Την αρχή έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1928 στην 3η Διεθνή Έκθεση. Χρόνο με το χρόνο, φτάσαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος εκφώνησε το 1982 «βαρυσήμαντη πολιτική ομιλία», εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο για τη ΔΕΘ και την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Δυστυχώς φτάσαμε σε ένα σημείο όπου στη συνείδηση του κόσμου η Έκθεση είναι περισσότερο πολιτική και πανηγύρι παρά αυτό που δηλώνει το όνομά της: μια Διεθνής Έκθεση με οικονομικό και παραγωγικό ρόλο.

Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι παρά τις αλλαγές κυβερνήσεων δεν έχει αλλάξει η διοίκησή της και δεν διστάζω να πάρω θέση υπέρ της. Πρόκειται για επιτυχημένη διοίκηση, η οποία κράτησε ζωντανή και ζωηρή την Έκθεση σε δύσκολα χρόνια, προσπαθώντας να διατηρήσει το κύρος και την επισκεψιμότητα. Φαίνεται πως φέτος, με τις ΗΠΑ να είναι τιμώμενη χώρα και πολλές μεγάλες αμερικάνικες επιχειρήσεις να δίνουν «το παρών» στη Θεσσαλονίκη, θα υπάρξουν ζυμώσεις, συνέργειες και όλοι ευχόμαστε να δοθεί μια νέα εμπορική ώθηση μέσα από συμφωνίες και συνεργασίες που θα γίνουν. Μια ώθηση για την πόλη αλλά και για ένα λιθαράκι για την ανάπτυξη της Ελλάδας.

Ωστόσο, η νέα εποχή συνεπάγεται και νέες απαιτήσεις, ώστε να μπορεί μια Έκθεση να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό. Η ανάπλαση του χώρου με εκσυχρονισμό των εγκαταστάσεων και η δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου είναι το στοίχημα που επιβάλλεται να κερδηθεί. Ο χώρος είναι από τους πιο προνομιακούς εκθεσιακούς που μπορεί να υπάρξουν για μια μεγαλούπολη και απομένει να αξιοποιηθεί στο μέγιστο δυνατό με το master plan που αναμένεται να βγει.

Η διοργάνωση της Έκθεσης κάθε χρόνο μπορεί να συνοδεύεται από ένα μεγάλο οικονομικό φόρουμ που να αφορά και να προσκαλεί όλη την ευρύτερη γειτονιά της Θεσσαλονίκης, η οποία δεν είναι καθόλου μικρή. Όπως τονίζουν από το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, μέσω της Θεσσαλονίκης και της ΔΕΘ οι επιχειρήσεις απευθύνονται σε μια τεράστια αγορά δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Σε όλη τη Βαλκανική αλλά όχι μόνο: και στη Ρωσική και την Τουρκική. Αυτός είναι ο στόχος τους, αυτός πρέπει να είναι κι ο στόχος της Θεσσαλονίκης, η οποία έχει τις προϋποθέσεις για να το επιτύχει. Διαθέτει την κατάλληλη γεωγραφική θέση και το ανθρώπινο δυναμικό.

Μένει να πιστέψει στον εαυτό της και να κυνηγήσει κάτι μεγάλο. Να μην αρκείται η Θεσσαλονίκη στις υποσχέσεις από πρωθυπουργικά χείλη και στα συνθήματα από κυβερνητικά ή κομματικά υποκαταστήματα. Να γίνει η Έκθεση βέλος προς το μέλλον.