Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Ρώσος ΥΠΕΞ: Επαφές Μόσχας-Ουάσιγκτον για την Ουκρανία

«Αυτό γίνεται σε υψηλό επίπεδο. Οι Αμερικανοί δεν πρέπει να ανησυχούν για το τι κάνει η Ρωσία, αλλά για την απαράδεκτη συμπεριφορά του Κιέβου», δήλωσε. Το χρονικό της αναζωπύρωσης των συγκρούσεων στην Αν. Ουκρανία. Το γεωπολιτικό παζλ.

Ρώσος ΥΠΕΞ: Επαφές Μόσχας-Ουάσιγκτον για την Ουκρανία

Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επαφές στο πιο υψηλό επίπεδο για την κατάσταση στην Ουκρανία, δήλωσε ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ στους δημοσιογράφους.

«Είμαστε σε επαφή με τους Αμερικανούς. Αυτό γίνεται σε υψηλό επίπεδο. Οι Αμερικανοί μας εκφράζουν την ανησυχία τους», δήλωσε ο Ριαμπκόφ προσθέτοντας ότι «δεν πρέπει να ανησυχούν για το τι κάνει η Ρωσία, αλλά για την απαράδεκτη συμπεριφορά του Κιέβου, το οποίο δεν εφαρμόζει απλώς το σύνολο των μέτρων των συμφωνιών του Μινσκ, αλλά και με όλο πιο προκλητικό τρόπο αρνείται τις συμφωνίες αυτές», μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Εάν οι Αμερικανοί συνάδελφοί μας φρόντιζαν γι’ αυτό, κάτι τέτοιο πραγματικά θα βοηθούσε στην σταθεροποίηση της κατάστασης. Κι εμείς στα εδάφη μας, στην ρωσική επικράτεια κάνουμε αυτό που θεωρούμε αναγκαίο. Και κάποιες αμερικανικές προειδοποιήσεις δεν έχουν με αυτό την παραμικρή σχέση. Μπορώ να πω ότι τις προειδοποιήσεις αυτές, τις αγνοούμε πλήρως», δήλωσε ο υψηλόβαθμος Ρώσος διπλωμάτης.

Νωρίτερα το Κρεμλίνο είχε δηλώσει ότι μετακινήσεις των ρωσικών στρατευμάτων κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία δεν συνιστούν απειλή για την Ουκρανία ούτε για κανέναν άλλο και ότι η Μόσχα μετακινεί τα στρατεύματά της προς τις κατευθύνσεις εκείνες που θεωρεί αναγκαίες.

Το χρονικό της αναζωπύρωσης των συγκρούσεων στην Αν. Ουκρανία

Στο ίδιο έργο θεατές θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της αναζωπύρωσης των συγκρούσεων στην Ανατολική Ουκρανία (Ντονμπάς) και συγκεκριμένα στις αυτοαποκαλούμενες Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και το Λουγκάνσκ, οι οποίες ελέγχονται από τους ρωσόφωνους αντάρτες.

Οι συγκρούσεις άρχισαν για πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2014 λίγο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Σε αντίθεση με την προσάρτηση ή επανένωση, κατά τη Μόσχα, της Κριμαίας, όπου σκοτώθηκαν μόλις δυο στρατιώτες, ένας Ρώσος και ένας Ουκρανός και αυτοί όχι στο πεδίο της μάχης, αλλά την τελευταία μέρα παράδοσης ενός ουκρανικού στρατοπέδου, στην περίπτωση της Ανατολικής Ουκρανίας, δυστυχώς ο εμφύλιος βάφτηκε με πολύ αίμα.

Με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, καθώς και οι δυο πλευρές, για εσωτερική ασφάλεια, δεν ανέφεραν ούτε τον ακριβή αριθμό των στρατιωτών που πολέμησαν, αλλά ούτε και των νεκρών, υπολογίζεται πως ο συνολικός αριθμός των θυμάτων, στην κύρια φάση των συγκρούσεων ξεπέρασε τις 15.000, μεταδίδει η ΕΡΤ. Μια από τις ερμηνείες για το εύρος των θυμάτων έχει να κάνει και με το γεγονός, πως σε αντίθεση με την περίπτωση της Κριμαίας, στην οποία ο ρωσικός στρατός ενεπλάκη ολοφάνερα, στις περιπτώσεις του Λουγκάνσκ και του Ντόνετσκ, υπήρξε εμπλοκή του αλλά πολύ συντηρητική και όχι φανερή.

Το 2015 υπήρξε μια χρονιά ορόσημο καθώς με την παρέμβαση της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας αρχικά υπεγράφη ένα ειρηνευτικό πρωτόκολλο, γνωστό και ως “Πρωτόκολλο του Μινσκ” και στη συνέχεια, πάλι τον ίδιο χρόνο υπήρξε και η Ειρηνευτική Συμφωνία του Μίνσκ ανάμεσα στην Ουκρανία και τους ρωσόφωνους αντάρτες της Ανατολικής Ουκρανίας, με εγγυήτριες δυνάμεις τη Ρωσία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Λευκορωσία.

Η συγκεκριμένη σύμφωνια ενεργοποιήθηκε με αργούς ρυθμούς, ωστόσο η κατάπαυση του πυρός πλην μεμονωμένων περιπτώσεων, τηρήθηκε, ενώ αξιοσημείωτα βήματα είχαν γίνει και στην ανταλλαγή των κρατουμένων στρατιωτών. Η αναζωπύρωση των συγκρούσεων και κυρίως η διάρκεια που αυτή έχει, για τη Μόσχα συμπίπτει χρονικά με την αλλαγή σκυτάλης στο Λευκό Οίκο και την αντιρωσική πολιτική που διαχρονικά ακολουθούν οι Δημοκρατικοί απέναντι στο Κρεμλίνο. Όπως υποστηρίζουν ανώτερες διπλωματικές πηγές, σε καμία περίπτωση το Κίεβο δεν θα έβρισκε το θάρρος σε ανύποπτο μάλιστα χρονικό διάστημα, να ανοίξει από μόνο του ξανά το το κεφάλαιο της Ανατολικής Ουκρανίας. Αυτό το οποίο υποστηρίζει η Μόσχα είναι πως χωρίς προσχήματα η επιθετικότητα του ουκρανικού στρατού αναβίωσε με την απόλυτη στήριξη του προέδρου Μπάιντεν.

Σύμφωνα πάντα με πηγές της Μόσχας, αυτό το οποίο δεν μαθαίνουν οι Δημοκρατικοί, είναι πως τα μεγαλύτερα λάθη στην ιστορία των ΗΠΑ, ιδίως στο κομμάτι των σχέσεων τους με τη Ρωσία, έγιναν επί των ημερών τους. Για παράδειγμα ενώ πολλοί βάφτισαν τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, φιλορώσο, ξεχνούν πως τόσο η Κριμαία και άτυπα η Ανατολική Ουκρανία, ήρθαν στα χέρια της Ρωσίας επί των ημέρων Ομπάμα. Οι ίδιοι επίσης ξεχνούν πως επί των ημερών Τραμπ, πέραν του ό,τι επιβλήθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός κυρώσεων προς τη Ρωσία από κάθε άλλη φορά, πως πάρθηκε από την Ουάσιγκτον μια απόφαση πολύ σκληρή για τη Ρωσία. Αυτή της αναγνώρισης της Αυτοκεφαλίας προς την Ουκρανική Εκκλησία, ζήτημα εξαιρετικά ευαίσθητο τόσο για το Πατριαρχείο Μόσχας, όσο και για το Κρεμλίνο.

Μέσω, λοιπόν, αυτής της διαδρομής, οδηγηθήκαμε στην αναζωπύρωση των συγκρούσεων οι οποίες έχουν και ενεργειακή διάσταση, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν πως με την ολοκλήρωση του North Stream 2, η Ουκρανία μένει εγκλωβισμένη ενεργειακά, κάτι που δεν το επιθυμεί ούτε το Κίεβο, αλλά ούτε και η Ουάσιγκτον. Μέσω λοιπόν των «σκηνοθετημένων» από τις ΗΠΑ επιθέσεων κατά της Ανατολικής Ουκρανίας – σύμφωνα με τη Μόσχα – γίνεται και μια προσπάθεια, προκειμένου να πιεστεί η ΕΕ και να μπλοκάρει στο παρά ένα την ολοκλήρωση του αγωγού φυσικού αερίου.

Στην επόμενη μέρα των συγκρούσεων πρέπει να συνυπολογίσουμε και δυο ακόμα παράγοντες. Καθημερινά είναι τα αιτήματα από τους κατοίκους της Ανατολικής Ουκρανίας που ζητούν το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ να ενωθούν με τη Ρωσία, όπως δηλαδή έγινε και με την Κριμαία. Πέραν αυτού, η εκδίωξη από τις ορθόδοξες εκκλησίες ιερέων, αλλά και πιστών, δεν είναι κάτι που αφήνει αδιάφορο το Κρεμλίνο. Τον προσεχή Σεπτέμβριο στη Ρωσία θα διεξαχθούν οι κοινοβουλευτικές εκλογές.

Οι εξελίξεις εκεί (Ανατολική Ουκρανία) σε περίπτωση στρατιωτικής παρέμβασης της Μόσχας μόνο συσπείρωση μπορούν να προσφέρουν στην Ενιαία Ρωσία και στο Ρώσο πρόεδρο Βλάντιμιρ Πούτιν, όλα αυτά την στιγμή που οι κινήσεις του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, γεννούν κρυφές ρωσικές σκέψεις για τα λιμάνια της Μαριούπολης και της Οδησσού, που αν περιέλθουν στα χέρια της Ρωσίας, τότε αυτή αποκτά δυο ακόμα πολύτιμα κομμάτια του γεωπολιτικού παζλ. Συμπερασματικά η Μόσχα δεν σκοπεύει να παρέμβει στρατιωτικά, αν όμως το Κίεβο υπό τις «ευλογίες των ΗΠΑ» επιμείνει, θα είναι πολύ δύσκολο για πολλούς λόγους να αποφευχθεί η ρωσική εμπλοκή.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΕΡΤ

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v