Ένα ευχαριστώ στο Μάριο Ντράγκι!

Στην 7μερή ή 8μερή, ανάλογα με το πώς τη μετρά κανείς, συνάντηση του κ. Τσίπρα με τους άλλους ηγέτες της ευρωζώνης τον Μάρτιο, ο Έλληνας πρωθυπουργός φέρεται να ξεκίνησε την τοποθέτησή του επιτιθέμενος στην ΕΚΤ.

Ο κ. Τσίπρας επέκρινε την ΕΚΤ για τη μη εκταμίευση χρημάτων που αισθανόταν ότι η Ελλάδα δικαιούνταν όπως η επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα ύψους 1,9 δισ. ευρώ.

Ο κ. Ντράγκι δεν άφησε την κριτική αναπάντητη και φέρεται να είπε ότι δεν φταίει η ΕΚΤ αν οι Έλληνες δεν έχουν εμπιστοσύνη και αποσύρουν τις καταθέσεις τους, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα πόσα χρήματα έχει δώσει το ευρωσύστημα στην Ελλάδα.

Αν και το ποσό του 1,9 δισ. ευρώ θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά στη χώρα με βάση τη σημερινή κατάσταση, η εκταμίευση δεν είναι απλή υπόθεση για δύο λόγους:

Πρώτον, συνδέεται με την εκπλήρωση μνημονιακών υποχρεώσεων. Όμως, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί και δεν μοιάζει πιθανό να συμβεί στο άμεσο μέλλον.

Δεύτερον, η εκταμίευση δεν γίνεται απευθείας από την ΕΚΤ, αλλά μέσω των υπουργείων Οικονομικών των χωρών της ευρωζώνης.

Ούτε η κριτική που ασκείται στην ΕΚΤ για δύο μέτρα και δύο σταθμά αναφορικά με την έκδοση επιπρόσθετων εντόκων σήμερα και τον Αύγουστο του 2012 είναι απολύτως σωστή.

Πολλοί ξεχνούν ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ενέκρινε την έκδοση εντόκων επιπλέον του ετησίου ορίου των 15 δισ. ευρώ τον Αύγουστο του 2012 για να αποπληρώσει η Ελλάδα την ίδια για ελληνικά ομόλογα που έληγαν.

Ακόμη ξεχνούν ότι τότε η Ελλάδα ήταν σε πρόγραμμα τον Αύγουστο και απλώς διεκδικούσε τη χρονική επέκταση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Δεν απέρριπτε, ούτε αμφισβητούσε το πρόγραμμα.

Η ΕΚΤ μπορεί να επικριθεί και δικαίως για την απροθυμία της να υποστεί «κούρεμα» στα ελληνικά ομόλογα που διακρατούσε το α΄ τρίμηνο του 2012 όπως οι υπόλοιποι πιστωτές.

Όμως, οι επιστροφές κερδών στα ελληνικά ομόλογα ισοδυναμούν με τα οφέλη ενός κουρέματος, έστω πιο μικρού.

Για να επανέλθουμε στο σήμερα, η απόφαση της ΕΚΤ να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες, αναπληρώνοντας τις καταθέσεις που χάνουν μέσω διαδοχικών αυξήσεων του ορίου του ELA, δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Ασφαλώς, ο ρόλος της Κεντρικής Τράπεζας είναι να παρέχει ρευστότητα στις εμπορικές τράπεζες όταν τη χρειάζονται.

Όμως, είναι ηλίου φαεινότερον ότι η ΕΚΤ αναπληρώνει τις αποσυρθείσες καταθέσεις δημοσίων φορέων που πάνε για να χρηματοδοτήσουν τις υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έμμεση χρηματοδότηση του ελληνικού προϋπολογισμού από την ΕΚΤ, κάτι που απαγορεύεται διά ροπάλου από τη Συνθήκη.

Σε κάποιους δεν διέφυγε επίσης της προσοχής ότι η απαγόρευση στις θυγατρικές των ελληνικών τραπεζών να αγοράζουν ελληνικά έντοκα ήλθε μιία μέρα αφότου ολοκληρώθηκε η αναχρηματοδότηση της έκδοσης εντόκων στην οποία οι ξένοι είχαν μεγάλο μερίδιο.

Ηταν τότε που κυκλοφόρησαν οι φήμες για επενδύσεις ασφαλιστικών εταιρειών, θυγατρικών των τραπεζών, σε ελληνικά έντοκα.

Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός δεν αλλάζει ότι χωρίς τη στήριξη της ΕΚΤ δεν βγάζαμε τον Απρίλη.

Όμως, αυτό το γαϊτανάκι δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα και η ΕΚΤ να κλείνει τα μάτια.

Προς το παρόν, ας ευχαριστήσουμε τον Μάριο Ντράγκι.

Dr. Money