Η νέα μάχη των ταύρων με τις αρκούδες

Η Fed δεν αιφνιδίασε τις αγορές, που περιμένουν τρεις τουλάχιστον αυξήσεις επιτοκίων το 2018 και δεν έκανε χαλάστρα στο αφήγημα των ταύρων. Όμως, κάποια νέα δεδομένα θα έπρεπε να προβληματίζουν.

Δημοσιεύθηκε: 14 Δεκεμβρίου 2017 - 05:30

Tο τελευταίο δίμηνο του 2016, το κλασικό αφήγημα που θέλει την εδραίωση της οικονομικής ανάπτυξης να οδηγεί σε υψηλότερο πληθωρισμό ήταν δημοφιλές στις ΗΠΑ κι αλλού, στον απόηχο της εκλογής Τραμπ στην αμερικανική προεδρία.

Η ενίσχυση του δολαρίου, η άνοδος των μετοχών και η υποχώρηση των ομολόγων που συνοδευόταν από αύξηση των αποδόσεών τους το αποδείκνυε.

Αρκετοί μιλούσαν για στροφή θεσμικών χαρτοφυλακίων από τα ομόλογα στις μετοχές.

Όμως, ως συνήθως, η πραγματικότητα ήταν πιο σύνθετη.

Οι πωλήσεις αμερικανικών κρατικών ομολόγων το 2ο εξάμηνο του 2016 από τους Κινέζους για να στηρίξουν το τραπεζικό τους σύστημα, που βρισκόταν αντιμέτωπο με εκροές κεφαλαίων, ασκούσε ανοδικές πιέσεις στις αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων.

Με το πέρασμα των μηνών, το κλασικό οικονομικό αφήγημα ατόνησε αλλά η αντίληψη πως είναι θέμα χρόνου η ανοδική αγορά στα ομόλογα να πεθάνει, δεν μεταβλήθηκε.

Τροφοδότης ήταν το πρόγραμμα ποσοτικής σύσφιξης (QT) της Fed, οι προσδοκίες για τη φορολογική μεταρρύθμιση του Τραμπ και πιο ευρύτερα η αντίστροφη μέτρηση για το QE της ΕΚΤ.

Το γεγονός ότι οι αποδόσεις στα αμερικανικά κρατικά ομόλογα έφθασαν στο χαμηλότερο σημείο τους περίπου ένα χρόνο μετά την τελευταία αγορά τίτλων από τη Fed λόγω QE δεν έδειξε να προβληματίζει τους επαΐοντες.

Και φθάνουμε στη σημερινή εποχή, που το σκηνικό διαμορφώνεται ως εξής:

Οι συγκλίνουσες προβλέψεις στην αγορά θέλουν την αμερικανική οικονομία να μην μπαίνει σε ύφεση πριν το 2ο εξάμηνο του 2019 και ο ρυθμός ανάπτυξης στην ευρωζώνη να επιταχύνεται το 2018.

H Fed έχει ήδη ανακοινώσει το QT και παραμένει πιστή στην πολιτική της αύξησης των επιτοκίων παρέμβασης ενώ η αμερικανική καμπύλη επιτοκίων και όχι μόνο έχει γίνει πιο επίπεδη και τα εταιρικά ομόλογα υψηλού κινδύνου βρίσκονται υπό πίεση.

Από την άλλη πλευρά, η κερδοφορία των αμερικανικών επιχειρήσεων παραμένει ισχυρή και των δυτικοευρωπαϊκών ακόμη περισσότερο, παρά το γεγονός ότι οι επίπεδες καμπύλες επιτοκίων δεν ευνοούν την κερδοφορία των τραπεζών.

Στα θετικά, οι αναβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας των ευρωπαϊκών και των αμερικανικών επιχειρήσεων είναι περισσότερες από τις υποβαθμίσεις.

Επιπλέον, οι αποτιμήσεις των μετοχών και των κρατικών ομολόγων στις ΗΠΑ και την ευρωζώνη παραμένουν «πλούσιες» και κατά πολλούς υπερτιμημένες.

Είναι αλήθεια πως είναι ευκολότερο να μιλά κανείς για το τέλος της εποχής των ταύρων στα ομόλογα παρά στα χρηματιστήρια.

Όμως, από τη δεκαετία του 1950 και την εποχή του προέδρου Αϊζενχάουερ μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί πως οι αποδόσεις των αμερικανικών κρατικών ομολόγων συμβαδίζουν με την πορεία του πληθωρισμού.

Στο μέτρο που οι πληθωριστικές πιέσεις δεν επανέλθουν πειστικά, οι αρκούδες δεν θα αποκτήσουν εύκολα το πάνω χέρι.

Αν κρίνει κανείς από την πολιτική της Fed και σε μικρότερο βαθμό της ΕΚΤ, τα δεδομένα στο μέτωπο του πληθωρισμού δύσκολα θα αλλάξουν στο ορατό μέλλον.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.