H Ελλάδα και η αντίστροφη μέτρηση για τον Ερντογάν

Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν (από το χωριό Ποταμιά) συμμετέχει στις εργασίες του G20, εκπροσωπώντας την Τουρκία ως μια από τις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου. Όμως, η συνεχής υποχώρηση της λίρας στον απόηχο της απώλειας της εμπιστοσύνης ξένων και Τούρκων στην τουρκική οικονομία τα τελευταία χρόνια υπονομεύει τη θέση της. 

Πριν λίγες μέρες, ο εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης Φαΐκ Οζτράκ, βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), παρέθεσε στοιχεία από πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, που τοποθετεί στην Τουρκία στην 21η θέση παγκοσμίως με βάση το μέγεθος της οικονομία της. Η διολίσθηση είναι σε μεγάλο βαθμό απόρροια της θέσης του Ερντογάν ότι τα υψηλά επιτόκια τροφοδοτούν τον πληθωρισμό. Είναι μια πολιτική που ο ίδιος επέβαλε στη κεντρική τράπεζα της γείτονος, αλλάζοντας τους διοικητές σαν τα πουκάμισα. Χθες, η κεντρικής τράπεζα της Τουρκίας μείωσε εκ νέου τα παρεμβατικά επιτόκια στο 16% από 18%, στέλνοντας τουρκικό νόμισμα σε νέο ιστορικό χαμηλό. 

Με μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να πιέζονται οικονομικά καθώς βλέπουν την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται, η δημοφιλία του κ. Ερντογάν υποχωρεί περαιτέρω. Αυτό σε συνδυασμό με τα 8 εκατ. νέων ψηφοφόρων που εκτιμάται ότι θα μπορούν να ψηφίσουν στις εκλογές του 2023, οι πιθανότητες επανεκλογής του στην προεδρία ψαλιδίζονται. 

Σε αντίθεση με τους πατεράδες τους, ο λόγος του Ερντογάν δεν τους συγκινεί. Όμως, ο Ερντογάν, όπως κι ο μέντοράς του πρώην ισλαμιστής ηγέτης Ερμπακάν, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και ήδη προετοιμάζει την επόμενη μέρα. Στις αρχές του 2022 αναμένεται να συζητηθεί το νέο σύνταγμα που θα κάνει το σύστημα πραγματική Προεδρική Δημοκρατία, πυροδοτώντας την αναδιάρθρωση  του πολιτικού σκηνικού.     

Αν οι λίγοι ειδήμονες έχουν δίκιο, η Τουρκία θα πάει σε ένα σύστημα με δύο μεγάλα κόμματα κατά τα πρότυπα των Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων-συντηρητικών στις ΗΠΑ. Σ’ ένα τέτοιο σύστημα, ο υποψήφιος των Δημοκρατικών μπορεί να είναι άτομο της εμπιστοσύνης του και να μην είναι ο ίδιος υποψήφιος. Όμως, ό,τι κι αν γίνει, η τουρκική βιομηχανία στρατιωτικού υλικού με τις 1.000 τόσες εταιρείες θα συνεχίσει να βελτιώνει και να παράγει νέα όπλα. Το νέο μη επανδρωμένο αεροσκάφος μάχης Bayraktar καθέτου προσγείωσης και απογείωσης αναμένεται να είναι έτοιμο στις αρχές του 2022. Δεν είναι τυχαία τα χλευαστικά σχόλια Τούρκων χρηστών στο τουίτερ κάτω από τη φωτογραφία που έδειχνε τον κ. Χαρδαλιά και αξιωματικούς να περιεργάζονται το αρχέτυπο ενός μικρού ελληνικού drone καθέτου απογείωσης και προσγείωσης  στην άσκηση Παρμενίων. Οι Τούρκοι μιλούσαν για παιδικό παιχνίδι. Κι ασφαλώς θα ξεχωρίζαμε την τοποθέτηση ενός Τούρκου καθηγητή στην «Καθημερινή», πριν από λίγο καιρό. Ο τελευταίος υποστήριξε ότι η Ελλάδα μπορεί βραχυπρόθεσμα να νομίζει ότι θα έχει πλεονέκτημα λόγω των Rafale και των φρεγατών Belharra, όμως μεσομακροπρόθεσμα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Τουρκία που έχει μια ανεπτυγμένη στρατιωτική βιομηχανία και εξάγει όπλα.

Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε το πολιτικό αισθητήριο του κ. Ερντογάν, οι πιθανότητες επανεκλογής του μειώνονται συνεχώς. Αν όμως ακολουθήσει τα βήματα του μέντορά του κ. Ερμπακάν, ο ίδιος θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό το πλαίσιο της διαδοχής του. Για την Ελλάδα, όλα αυτά σημαίνουν πως πρέπει να ετοιμάζεται για πόλεμο, αν θέλει την ειρήνη καθώς οι «κεμαλικοί» εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως.