Το «μυστικό» της πανδημίας που μοιράζονται Έλληνες και Κινέζοι

Η πανδημία έχει επιπτώσεις στην υγεία και στο επίπεδο διαβίωσης των πολιτών και ειδικότερα των εργαζομένων. Επηρεάζει επίσης τον πλούτο των νοικοκυριών.

Αν και πολλοί εργαζόμενοι υπέφεραν λόγω απολύσεων, αναστολών και γενικότερα των οικονομικών περιορισμών που επιβλήθηκαν για να αντιμετωπισθούν οι συνέπειες της πανδημίας, ο πλούτος των νοικοκυριών αυξήθηκε πάνω από 8% το 2020 έναντι του 2019. Όμως, η κατανομή της αύξησης του πλούτου ήταν ανόμοια. Η ανισότητα έφθασε στο υψηλότερο σημείο από το 2014, διαγράφοντας όλη την βελτίωση της περιόδου 2015-2019, σύμφωνα με τη μελέτη της FCLT. Το 1% των πιο πλούσιων κατέχει σχεδόν το 45% του παγκόσμιου πλούτου των νοικοκυριών.  

Το μέγεθος της αύξησης του πλούτου και η κατανομή συνδέονται με τις επενδυτικές επιλογές των νοικοκυριών κάθε χώρας ανάμεσα στο ρευστό, τους συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς και τις κινητές αξίες όπως τα ομόλογα, τις μετοχές κ.λπ. Είναι προφανές ότι εκείνοι που έβαλαν περισσότερα λεφτά σε μετοχές αυτή την περίοδο κατέγραψαν υψηλότερες αποδόσεις.

Κι εδώ ακριβώς φαίνεται πως Έλληνες και Κινέζοι φαίνεται πως μοιράζονται κάτι κοινό. Και οι δυο δείχνουν μια σαφή προτίμηση στα ακίνητα ως επένδυση έναντι των κινητών αξιών, των οποίων οι τιμές είναι πιο ευμετάβλητες. 

Θα μπορούσε η κοινή προτίμηση να εξηγηθεί ιστορικά; Δεν είμαστε σίγουροι. Για όσους δεν το γνωρίζουν,  η ιστορία των σχέσεων των Ελλήνων με τους Κινέζους πάει πολύ πίσω. Η πρώτη καταγεγραμμένη επικοινωνία μεταξύ των δύο πολιτισμών τοποθετείται το 194 π.Χ., με την αποστολή Κινέζων στη Δύση. Οι επαφές συνεχίζονται αργότερα, όταν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (αυτή που αποκαλούμε λανθασμένα σήμερα Βυζαντινή, πέφτοντας στην παγίδα του Πάπα) ζήτησε βοήθεια από την Κίνα για να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις που δεχόταν από τους Άραβες. Υπήρξε μάλιστα αποστολή Κινέζων στην Κωνσταντινούπολη. 

Στη νεότερη εποχή, οι Έλληνες κάνουν την εμφάνισή τους στην Κίνα τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Αρχικά ακολουθώντας τους αποικιοκράτες Άγγλους, Γάλλους, μετά την ήττα της Κίνας στις ναυμαχίες του 1878. Στην Κίνα βρέθηκαν επίσης Έλληνες εκ Ρωσίας που εργάζονταν ως τεχνίτες και μηχανικοί στον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο. Αρκετοί Έλληνες που υπέστησαν διωγμούς από τους μπολσεβίκους και Πόντιοι που εκδιώχθηκαν από εθνικιστές Τούρκους ατάκτους (Τσέτες) βρήκαν καταφύγιο στην Κίνα. Αργότερα, τη δεκαετία του 1930, μετά τους διωγμούς του Στάλιν, αρκετοί Έλληνες από τη Ν. Ρωσία θα βρουν καταφύγιο στην πόλη του Χαρμπίν στην Κίνα. Η πρώτη ελληνική  κοινότητα ιδρύθηκε το 1924 στο Πεκίνο και η πρώτη βιομηχανία βότκας στην Κίνα ιδρύθηκε από τον Γεράσιμο Αντύπα με καταγωγή από την Οδησσό. Όλοι αυτοί έφυγαν από την Κίνα μετά το 1949 και η έξοδος ολοκληρώθηκε έως το 1952.   

Αναφέρουμε όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία για να δείξουμε ότι οι ελληνοκινεζικές σχέσεις πάνε πίσω αιώνες και ίσως η κοινή προτίμηση στα ακίνητα να εξηγείται εν μέρει από την ανασφάλεια που γεννά η περιπετειώδης ιστορία τους.