Οι κινήσεις των ξένων τραπεζών στην Ελλάδα με στόχο... τα rankings

Η διαφορά είναι κάπου 29 μονάδες βάσης και αυτό δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Το επιτόκιο του αντίστοιχου πορτογαλικού είναι κι αυτό αρκετά κάτω από το 3μηνο Euribor αλλά λιγότερο σε σύγκριση με της Ελλάδας, ενώ  επιτόκιο του αντίστοιχου ιταλικού εντόκου γραμματίου είναι κοντά στο 1,98%-1,99%. 

Αυτό δεν είναι τυχαίο. Κατ’ αρχάς η Ελλάδα και η Πορτογαλία βρίσκονται σε καλή δημοσιονομική κατάσταση και οι ετήσιες ανάγκες χρηματοδότησής τους, ιδίως της χώρας μας, είναι συγκριτικά μικρές. Αυτό σημαίνει ότι το πιστωτικό ρίσκο για τα επόμενα χρόνια μοιάζει χαμηλό.

Όμως, ο πραγματικός λόγος που οι αποδόσεις των εντόκων γραμματίων είναι τόσο κάτω σε σχέση με το 3μηνο Euribor είναι άλλος. Η προσπάθεια των ξένων τραπεζών να είναι όσο το δυνατόν ψηλότερα στην κατάταξη των κύριων διαπραγματευτών (primary dealers) του χρέους. Γι’ αυτό τον λόγο υποβάλλουν επιθετικές προσφορές στις δημοπρασίες, δηλ. χαμηλά επιτόκια, για να εξασφαλίσουν κομμάτι της πίτας. Η τελευταία είναι έτσι κι αλλιώς μικρή στην Ελλάδα, λόγω των χαμηλών χρηματοδοτικών αναγκών. 

Οι ξένες τράπεζες το κάνουν γιατί έτσι μπορούν να το επικαλεστούν την επόμενη χρονιά για να πάρουν δουλειές στην Ελλάδα κι άλλες χώρες, π.χ. σε εκδόσεις κοινοπρακτικών δανείων. Επιπλέον, ανεβαίνουν στις διεθνείς λίστες κατάταξης με βάση την αξία των ντιλ που έκαναν. 

Στην κατάταξη των FT για φέτος (μέχρι στιγμής), η JP Morgan προηγείται διεθνώς, με την Goldman Sachs και την BofA να ακολουθούν με κριτήριο το ύψος των προμηθειών και την αξία των ντιλ. Η Morgan Stanley και η Citi συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα στην κατηγορία όλων των ντιλ, δηλαδή μετοχές, ομόλογα, εξαγορές και συγχωνεύσεις και δάνεια.   

Τα έσοδα των μεγάλων διεθνών τραπεζών επηρεάζονται από τη θέση τους στους διεθνείς πίνακες κατάταξης (League Tables). Περισσότερες δουλειές σημαίνει μεγαλύτερα έσοδα για τις τράπεζες και μπόνους για τα στελέχη τους που εμπλέκονται. 

Το κόστος αυτών των κινήσεων δεν είναι μεγάλο και θα μπορούσε να βγάλουν κέρδη αν μεταπωλούσαν, όπως συνήθως γίνεται, τα έντοκα σε άλλες τράπεζες, π.χ. ελληνικές, για ένα πολύ μικρό κέρδος. Πιθανολογείται ότι αυτό γίνεται με τελικούς αγοραστές τα ελληνικά νοικοκυριά και άλλους. 

Εξυπακούεται ότι η Ελλάδα εξοικονομεί μερικά εκατομμύρια σε τόκους λόγω του χαμηλότερου επιτοκίου από αυτή τη διαδικασία. Όμως, οι τελικοί αγοραστές  εισπράττουν χαμηλότερο επιτόκιο από εκείνο που θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες.