Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Το χαμένο δίκιο του Έλληνα αποταμιευτή

Οι διαφορές που χωρίζουν τις έννοιες τζογαδόρου, επενδυτή και αποταμιευτή είναι τεράστιες. Ο αποταμιευτής και ο «μικρο-ομολογιούχος», τουλάχιστον έως το νόμιμο «πλαφόν» των 100 χιλιάδων, πρέπει να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Μπορεί να το αντιληφθεί η κυβέρνηση;

Το χαμένο δίκιο του Έλληνα αποταμιευτή

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τέσσερα χρόνια μετά την υπαγωγή της σε μνημόνιο και δύο χρόνια μετά το διαβόητο PSI, η Ελλάδα προχωρά, κατά τρόπο σταδιακό και «προστατευμένο», στην επιστροφή της στις αγορές ομολόγων.

Ο κύκλος που κλείνει αυτές τις ημέρες καταδεικνύει ότι ανακτάται τουλάχιστον ένα τμήμα της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας μας στα μάτια του διεθνούς επενδυτικού κοινού.

Στα μάτια 11.000 ανθρώπων, ωστόσο, εκ των οποίων οι περίπου 9.500 είναι μικροομολογιούχοι, ουδεμία αξιοπιστία έχει ανακτηθεί.

Οι άνθρωποι αυτοί, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων εντάσσεται στην κατηγορία των αποταμιευτών, με τοποθετήσεις χαμηλότερες του «πλαφόν» των 100.000 ευρώ, είδαν τις περιουσίες που είχαν εμπιστευτεί σε «ελληνικά χαρτιά» να εξαϋλώνονται.

Δεν πρόκειται για επενδυτές μεγάλου βεληνεκούς ή για τζογαδόρους των αγορών. Για νοικοκυραίους και οικογενειάρχες πρόκειται, που έβαλαν τα λεφτά τους σε αξίες, τις οποίες θεωρούσαν σταθερές και για τις οποίες είχαν λάβει την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. 

Όταν τα ομόλογά τους κουρεύτηκαν, με τους «εθελοντικούς» όρους που συνόδευσαν το PSI, έλαβαν διαβεβαιώσεις από τον αντιπρόεδρο της τότε αλλά και της τωρινής κυβέρνησης, Ευάγγελο Βενιζέλο, όπως επίσης, στη συνέχεια, και από τον υφυπουργό Οικονομικών, Γ. Μαυραγάνη, ότι οι ζημίες τους θα «αντιμετωπιστούν», είτε μέσω φοροαπαλλαγών, είτε με οποιονδήποτε άλλον πρόσφορο τρόπο.

Μέχρι σήμερα, όμως, τίποτε… Ούτε καν μία συνάντηση, ώστε να τεθεί το θέμα.

Στον κόσμο του χρήματος υπάρχουν λογής-λογής επενδυτές.

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν ένα υψηλού βαθμού ρίσκο, προσδοκώντας αντίστοιχες αποδόσεις, και υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι επιζητούν την ασφάλεια.

Για τέτοιους ανθρώπους μιλάμε. Για ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνον κατατάσσονται στην κατηγορία των αποταμιευτών, αλλά εμπιστεύτηκαν την πατρίδα τους επενδύοντας το αποταμίευμά τους σε αυτήν.

Η αποκατάστασή τους συναρτάται άμεσα με την αποκατάσταση της χώρας μας ως ασφαλούς καταφυγίου καταθέσεων.

Με ποιο ηθικό δικαίωμα ζητά σήμερα η χώρα μας την επιστροφή των περίπου 80 δισ. ευρώ που έκαναν φτερά στη διάρκεια της κρίσης από τα γκισέ των τραπεζών, όταν δεν αποκαθιστά όσους αδίκησε κουρεύοντας τις αποταμιεύσεις τους σε ελληνικά ομόλογα;

Αν όμως δεν αποκατασταθεί αυτή η αδικία, αν δεν πάρουν τουλάχιστον ένα τμήμα των χρημάτων τους πίσω αυτοί οι άνθρωποι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο -και οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι για το σημείο αυτό είναι πολλές-, τότε πώς περιμένουμε να «αβγατίσει» το ελληνικό αποταμίευμα;

Πώς περιμένουμε να αποκατασταθεί η ρευστότητα στην ελληνική οικονομία και να αρχίσουν και πάλι να δανείζουν οι τράπεζες προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις και εν τέλει δίχως την αποκατάσταση της πιστωτικής επέκτασης, πώς θα στηθεί και πάλι στα πόδια της συνολικά η ελληνική οικονομία;

Πάγια πεποίθησή μας παραμένει ότι το όνομα του παιχνιδιού είναι «εμπιστοσύνη».

Δίχως εμπιστοσύνη, δεν μπορεί να υπάρξει και «πίστη».

Αν η χώρα μας προσδοκά όντως την αποκατάσταση αυτής της πληγείσας εμπιστοσύνης οφείλει να αποκαταστήσει η ίδια και όσους επλήγησαν από αυτήν.

Αυτό δεν ήταν εξάλλου και η βασική επιχειρηματολογία πίσω από τη διανομή του λεγομένου «κοινωνικού μερίσματος»; Αδικίες δεν φιλοδοξεί να αποκαταστήσει και αυτό;

Εκτός κι αν οι αδικίες αφορούν αποκλειστικώς τους κατά τα λοιπά συμπαθείς ενστόλους…

Η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές οφείλει να σηματοδοτήσει όχι μόνον την αρχή του τέλους για μια ιδιαίτερα μελανή σελίδα στην Ιστορία του τόπου μας, αλλά και την αποκατάσταση της χαμένης τιμής της χώρας μας.

Και αυτό δίχως την αποκατάσταση των συγκεκριμένων ανθρώπων προφανώς δεν γίνεται…


Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v