Τα σκουπίδια δεν έχουν κόμμα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δήμος σημαίνει καθημερινότητα. Σημαίνει ποιότητα ζωής, μέριμνα και οργάνωση.

Σημαίνει, με λίγα λόγια, επίλυση προβλημάτων που αφορούν όλους, είτε αυτά σχετίζονται με την αποκομιδή των απορριμμάτων και την καθαριότητα στην πόλη, είτε στη φροντίδα για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, είτε στην παροχή αλληλεγγύης προς τους απόρους, είτε σε τόσα άλλα, τα οποία καθορίζουν τελικά τον τόπο στον οποίο ζούμε.

Οι λύσεις στα προβλήματα αυτά ούτε πολιτικό «χρώμα» χρειάζονται, ούτε το χρίσμα του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά μόνον αποτελεσματικότητα και ανάληψη ευθύνης.

Έχουν, όμως, οι δημοτικές αρχές την ευθύνη αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων που σχετίζονται με την καθημερινότητα των πολιτών ενός δήμου;

Μπορούν να κλείσουν τη λακκούβα στο οδόστρωμα, να αλλάξουν την καμένη λάμπα στην παιδική χαρά (για τη λειτουργία της οποίας είναι κατά τα λοιπά υπεύθυνες), ή να αποκαταστήσουν τη λειτουργία ενός μεγάλου αστικού πάρκου, όπως το Πεδίο του Άρεως, όταν αυτό υπάγεται στην αρμοδιότητα της Περιφέρειας Αττικής;

Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόταση που έβαλε χθες στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου ο Κώστας Μπακογιάννης, με αντικείμενο τη δέσμευση όσων κατέλθουν ως υποψήφιοι για το αξίωμα του δημάρχου Αθηναίων σε συγκεκριμένες θέσεις, με στόχο την αντιμετώπιση σειράς προβλημάτων, τα οποία αφορούν τόσο στις στενές αρμοδιότητες του Δήμου Αθηναίων, όσο και σε ζητήματα τα οποία σχετίζονται ευρύτερα με την ποιότητα της ζωής στην Αθήνα, κάνει διπλό καλό.

Πρώτον, διότι βγάζει τον κομματικό μανδύα από τον κάθε υποψήφιο για το αξίωμα, αφού προεξοφλείται έτσι η πολιτική που θα ακολουθηθεί -και συνάμα εξασφαλίζεται συναίνεση για την υλοποίησή της- και δεύτερον, διότι κάνει την επιλογή εκ μέρους των ψηφοφόρων ευχερέστερη.

Το Πεδίον του Άρεως, παράδειγμα το οποίο χρησιμοποίησε ο κ. Μπακογιάννης, είναι ίσως χαρακτηριστικό του είδους των συναινέσεων αλλά και της αποφασιστικότητας που απαιτούνται για την επίλυση ζητημάτων καθημερινότητας, ακόμη και στην καρδιά της πρωτεύουσας.

Όπως είπε στη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή»: «Υπάρχουν θεσμικές μάχες που πρέπει να δώσουμε με το "καλημέρα". Όταν ανακοινωθούν όλοι οι υποψήφιοι, θα στείλω μια επίσημη επιστολή σε όλους, ζητώντας να συμφωνήσουμε οι πάντες σε συγκεκριμένες θέσεις.

Παράδειγμα; Ότι ο δήμος πρέπει να έχει την ευθύνη του Πεδίου του Άρεως. Ή ότι ο δήμος πρέπει να έχει την ευθύνη για τα έργα μέσα στην πόλη. Αυτό θα σημαίνει ότι στις εκλογές, οι πολίτες της Αθήνας, όποιον υποψήφιο κι αν ψηφίσουν, θα απαιτήσουν να πάρουν την πόλη τους στα χέρια τους».

Σύμφωνα με τον ίδιο, «όταν υπάρχει καλόπιστη διάθεση από όλες τις πλευρές, μπορούμε να πετύχουμε κοινούς στόχους, αρκεί να κρατηθούμε μακριά από μικροπολιτικές ή μικροκομματικές ατζέντες».

Από την άλλη πλευρά, οι κάθε λογής περιορισμοί είναι προφανείς: ούτε ΜΑΤ αλλά ούτε και αρμοδιότητα διαθέτει ο δήμος, ώστε να «προσφέρει» και πάλι τα Εξάρχεια στους κατοίκους του.

Μπορεί, όμως, να συμβάλει στην εξεύρεση της αναγκαίας βούλησης ως προς αυτό, όπως καταδεικνύει η πρόταση περί μετατροπής του ΕΜΠ σε μουσείο...

Στην «καρδιά» της, η πρόταση του κ. Κ. Μπακογιάννη δεν είναι καινούργια. Χρόνια τώρα οι πολίτες αναζητούν τη λύση για προβλήματα άμεσης καθημερινότητας «από τον Άννα στον Καϊάφα», όπως επίσης χρόνια τώρα εκλείπουν τα «μπλε, πράσινα ή κόκκινα καφενεία».

Παρ' όλα αυτά, τα προβλήματα παραμένουν και τα κόμματα -ακόμη κι αν δεν δίνουν επισήμως το χρίσμα τους- «στηρίζουν» τον τάδε ή τον δείνα υποψήφιο δήμαρχο.

Είναι καιρός να τα ξεπεράσουμε όλα αυτά, οριστικά.

Ακόμη κι αν αυτό δεν εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς του ενός ή του άλλου κόμματος...