Ο ώριμος κόκορας!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στην τοπική αυτοδιοίκηση, ακόμη και με το έως τώρα εφαρμοζόμενο εκλογικό σύστημα, η διαδικασία λήψης αποφάσεων συχνά εξελισσόταν σε ομηρικό έπος, υπό το φως των εκάστοτε παραταξιακών, κομματικών, προσωπικών ή άλλων διαφορών, που -κατά κανόνα- μαστίζουν τα απανταχού δημοτικά συμβούλια.

Όλο «αυτό», δε, ενδέχεται να οδηγηθεί σε νέες κορυφές και «μεγαλεία» από τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, του Μαΐου 2019, οι οποίες θα διεξαχθούν, ως γνωστόν, με το σύστημα της απλής αναλογικής, βάσει του οποίου την πρώτη Κυριακή θα αναμετρούνται παρατάξεις και τη δεύτερη μόνον υποψήφιοι δήμαρχοι/περιφερειάρχες.

Με άλλα λόγια, είναι εκ προοιμίου απολύτως σαφές ότι η απλή αναλογική, αποτυπώνοντας την κατά τόπους βούληση του εκλογικού σώματος, θα οδηγεί σε κατακερματισμένα δημοτικά συμβούλια, στα οποία ουδεμία παράταξη, κίνηση ή συνδυασμός θα έχει την απαραίτητη πλειοψηφία, πλην των τυχόν εξαιρέσεων στον συγκεκριμένο κανόνα. 

Σύμφωνα με τον αρμόδιο επί θεμάτων τοπικής αυτοδιοίκησης, υπουργό Εσωτερικών Αλ. Χαρίτση, «οι ισχυρισμοί περί ακυβερνησίας είναι εντελώς ανυπόστατοι».

Όπως υποστηρίζει, «η απλή αναλογική έρχεται να αντικαταστήσει ένα καλπονοθευτικό σύστημα που καταργούσε κάθε έννοια αντιπροσωπευτικότητας. Ένα σύστημα στο οποίο η παράταξη του δημάρχου/περιφερειάρχη αποσπούσε το 60% των εδρών του συμβουλίου, ανεξάρτητα από το ποσοστό που είχε στον πρώτο γύρο. Τώρα η λαϊκή βούληση θα αποτυπώνεται με ακρίβεια στη σύνθεση των συμβουλίων, που πλέον καθίστανται τα αποφασιστικά, δημοκρατικά νομιμοποιημένα όργανα, θέτοντας τέλος στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο και στον μονοπαραταξιακό έλεγχο των επιτροπών».

Η πολυφωνία θα είναι εξασφαλισμένη, μας λέει με άλλα λόγια ο φίλτατος κ. Χαρίτσης, φέρνοντας ξανά στο νου τα λεγόμενα του θυμόσοφου λαού μας, τα οποία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιβεβαιωθούν εκ νέου, εκτός και εάν υπάρξει νηφαλιότητα και ωριμότητα, στοιχεία που τελούν μάλλον εν ανεπαρκεία στις ημέρες μας.

Όπως διατείνονται κύκλοι της κυβέρνησης, η απλή αναλογική οδηγεί αναγκαστικά σε συνεργασίες, πριν ή μετά την κάλπη, ώστε, αφενός να εξασφαλιστεί η «κυβερνησιμότητα» στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης και αφετέρου, να υπάρξει ακόμη και ενιαία στήριξη κατά τον δεύτερο γύρο για τον υποψήφιο δήμαρχο ή περιφερειάρχη.

Ενδεχομένως, δε, να έχουν δίκιο. Μέτρο ως προς αυτό, ωστόσο, θα αποδειχθεί η ύπαρξη ωριμότητας, νηφαλιότητας και διάθεσης συναίνεσης.

Εάν κρίνουμε, δε, από την κεντρική πολιτική σκηνή, όπου αυτές οι αρετές τελούν υπό αναζήτηση επί σειρά ετών, τότε, πιθανότατα θα δικαιωθούν όσοι υποστηρίζουν πως η αλλαγή του «Κλεισθένη» και η τροποποίηση του εκλογικού νόμου στην τοπική αυτοδιοίκηση είχε άλλες σκοπιμότητες, που συνδέονται άμεσα με το πεδίο της κεντρικής διοίκησης.

Η ανάγκη διαμόρφωσης συνεργασιών σε τοπικό επίπεδο, ελπίζουν ορισμένοι, ότι θα «ανεξαρτητοποιήσουν» τοπικούς πολιτικούς παράγοντες  από την «εποπτεία» των κεντρικών πολιτικών κομμάτων, επηρεάζοντας έτσι και την τελική έκβαση των εθνικών εκλογών, ιδίως εάν αυτές πραγματοποιηθούν από κοινού με τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές, τον προσεχή Μάιο.  

Πρόκειται, δε, για μία διαδικασία η οποία ευνοεί κυρίως τα πολιτικά κόμματα που δεν διαθέτουν ισχυρό κομματικό μηχανισμό σε τοπικό επίπεδο και τα οποία ελπίζουν, αφενός, στην αποδυνάμωση των «παραδοσιακών κομμάτων» και αφετέρου, στον προσεταιρισμό ψηφοφόρων σε τοπικό επίπεδο ή ακόμη και σε μετεκλογικές συμπράξεις, ακόμη και εάν αυτές δεν συνάδουν με την κεντρική γραμμή των πολιτικών κομμάτων.

Υπό αυτό το πρίσμα -και στον βαθμό που παραμερίσουμε άλλες θυμόσοφες ρήσεις, όπως «τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι» αναφορικά με τον ρόλο των πολιτικών κομμάτων στην τοπική αυτοδιοίκηση-, το μόνο βέβαιο για την επικείμενη αναμέτρηση του Μαΐου, είτε συμπεριλαμβάνει εθνικές εκλογές είτε όχι, είναι ότι η νηφαλιότητα και η ωριμότητα όλων θα... δοκιμαστεί.