Μεταξύ ψυχραιμίας, πανικού και φαιδρότητας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν και δεν είναι σαφές κατά πόσον επενεργεί θετικά επί της κοινής γνώμης η δημοσιοποίηση της στιχομυθίας μεταξύ του πρωθυπουργού Κυρ.  Μητσοτάκη και του υπουργού Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου περί «ψυχραιμίας» στη διάρκεια του πρόσφατου περιστατικού με το «Oruc Reis», εντούτοις, προσφέρει ένα μέτρο στάθμισης των πραγμάτων.

Είτε εάν οι αποδέκτες της ήσαν οι «απέναντι» είτε εάν ήταν το εγχώριο κοινό.

Περί προσωπικών αφηγήσεων πρόκειται, εξάλλου, οι οποίες είναι πάντα χρήσιμες κατά την αξιολόγηση των πραγματικών διαστάσεων ενός «περιστατικού» και του τρόπου με τον οποίο αυτό αντιμετωπίστηκε.

Ακόμη κι αν δεν ήταν απαραίτητο να καταστούμε κοινωνοί της «ψυχραιμίας» που επέδειξε η ελληνική πολιτική ηγεσία ή ακόμη κι αν δεν γνωρίζαμε ότι κάθε αναμέτρηση αυτού του είδους εμπεριέχει εξ ορισμού ένα «παιχνίδι ψυχραιμίας», ο κ. Παναγιωτόπουλος μας έδωσε την ευκαιρία να μορφωθούμε για αυτά τα πράγματα ή εντέλει να αποκτήσουμε άποψη ως προς τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος αντιμετωπίζει αυτές τις καταστάσεις. Αν μη τι άλλο, γνωρίζουμε, έτσι, ότι απουσίαζε το στοιχείο του πανικού ή των σπασμωδικών κινήσεων. 

Στοιχεία, πάντως, όλα αυτά, απολύτως χρήσιμα για τη διαμόρφωση γνώμης περί τα πράγματα και τα πρόσωπα.

Όπως αντίστοιχα επιμορφωτική υπήρξε και η -μόλις χθεσινή- διαδικτυακή ανάρτηση του κ. Κυριάκου Βελόπουλου, προέδρου της Ελληνικής Λύσης -εκλεγμένου κοινοβουλευτικού ανδρός-, ο οποίος προχώρησε στην εικονική... βύθιση του τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Oruc Reis» με τη μέθοδο του... φωτομοντάζ.

Συνόδευσε, δε, ο κ. Βελόπουλος, αυτήν του την ανάρτηση στο Τwitter με τη φράση: «Έτσι κάνουν οι Ελληνες! Όποιος παραβιάζει την εθνική μας κυριαρχία ...βυθίζεται! Το θέμα είναι ποτέ θα αποκτήσει η Ελλάδα Ελληνική ηγεσία !ΓΙΑ ΕΜΆΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η...ΛΥΣΗ!». (Η μεταφορά αυτούσια).

Αποτελούν, λοιπόν, όλα αυτά τα στοιχεία μέτρα στάθμισης της σοβαρότητας της κάθε πλευράς και του τρόπου με τον οποίο συμβάλλει στα κοινά κατά αυτές τις κρίσιμες ώρες που διανύει η πατρίδα μας.

Διότι ας μην έχουμε αμφιβολίες. Η απέναντι πλευρά είναι όντως σοβαρή και παρέχει έμπρακτες αποδείξεις ως προς αυτό. Εμπλέκεται ήδη στρατιωτικά σε περισσότερους του ενός πολέμους και εμφανίζεται διατεθειμένη να εισέλθει και σε νέες αντιπαραθέσεις, εάν κρίνουμε τόσο από τη ρητορική της όσο και από τις «ασκήσεις και δοκιμές» αποφασιστικότητας που διεξάγει στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο.

Αντίθετα -ενδεχομένως κατά τρόπο σοφότερο, ίσως όμως και όχι- εμείς διατρανώνουμε είτε την ψυχραιμία μας είτε... όσα είπε και έδειξε ο κ. Βελόπουλος, διαμορφώνοντας απόψεις, κυρίως, στην ελληνική κοινή γνώμη.

Σε έναν «κόσμο», δηλαδή, ο οποίος θα είναι ο τελικός αποδέκτης της όποιας έκβασης τυχόν λάβει η  κατάσταση στην οποία έχει εμπλακεί η πατρίδα μας. Από αυτόν τον «κόσμο», από τον οποίο θα ζητηθεί -ενδεχομένως- να «βάλει πλάτη» αλλά και να... «βγάλει άκρη».

Υπό αυτό το πρίσμα και μόνον ίσως θα ήταν χρήσιμο, άπαντες -και δη το πολιτικό προσωπικό της χώρας- να καθιστούν σαφές, με τις δημόσιες τοποθετήσεις τους, ότι έχουν επίγνωση της σοβαρότητας των πραγμάτων και να απέχουν ενεργειών ή τοποθετήσεων που αγγίζουν τα όρια της φαιδρότητας ή τα ξεπερνούν.

Αν μη τι άλλο, ας μη χρησιμοποιούν -κατά το πρότυπο τόσων άλλων συναδέλφων τους κατά το παρελθόν- τα εθνικά ζητήματα, ώστε να στηρίξουν τις πολιτικές τους καριέρες.

Ουδείς, πλην των ιδίων, το έχει ανάγκη και εάν όντως απέχουν τέτοιων ενεργειών, είναι βέβαιον, η... πατρίς θα τους ευγνωμονεί.