Ισπανικός εφιάλτης για τον ελληνικό τουρισμό

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ένα καλό πρώτο βήμα, στην κατεύθυνση της αφύπνισης συνειδήσεων έναντι των κινδύνων που εξακολουθεί να θέτει ο κορωνοϊός, συνιστούν τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας τα οποία ανακοίνωσε χθες ο υφ. Πολιτικής Προστασίας Ν. Χαρδαλιάς.

Μολονότι η κυβέρνηση συνέχισε -στο πλαίσιο κάποιας ακατανόητης πελατειακής λογικής- να εξαιρεί τις εκκλησίες από τους χώρους δημόσιας συνάθροισης στους οποίους είναι υποχρεωτική η χρήση της προστατευτικής μάσκας, τουλάχιστον, εμφανίστηκε να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ως προς τον εφησυχασμό που επιδεικνύει τμήμα του κοινωνικού συνόλου έναντι της πανδημίας.

Όλα αυτά, δε, την ίδια ώρα που στο άλλο άκρο της Μεσογείου καταγράφεται τουριστική καταστροφή κολοσσιαίων διαστάσεων, μετά την καραντίνα 14 ημερών που επέβαλε η Βρετανία σε όσους επιστρέφουν στα εδάφη της από την Ισπανία.

Οι Ισπανοί φίλοι μας είχαν πιστέψει πως μπορούν να επανέλθουν στην πολυπόθητη κανονικότητά τους και «χαλάρωσαν». Κατέβασαν τις ασπίδες και τα κρούσματα κορωνοϊού εκτοξεύτηκαν. Κυρίως στη Βαρκελώνη αλλά και σε άλλες πόλεις, οδηγώντας έτσι την Ισπανία σε δεύτερο κύμα της πανδημίας.

Ως αποτέλεσμα αυτής της νέας έξαρσης, ο Μπόρις Τζόνσον -η πολιτική του οποίου ως προς τη διαχείριση της πανδημίας οδήγησε τη Βρετανία επίσης προ καταστροφικών αποτελεσμάτων- όχι μόνον επέβαλε καραντίνα 14 ημερών σε όσους επιστρέφουν από την Ισπανία αλλά κραδαίνει την ίδια σπάθη και έναντι οποιουδήποτε άλλου τουριστικού προορισμού εμφανίσει, ενδεχομένως, αντίστοιχη έξαρση. Ουδείς, δε, μπορεί να εξαιρέσει την Ελλάδα από αυτό το ενδεχόμενο.

Εάν η Ισπανία, μία χώρα -προ κορωνοϊού- με ακμάζουσα βιομηχανία αλλά και ανθηρή τουριστική βιομηχανία, χαρακτηρίζει ως μοιραίο το χτύπημα που έλαβε από την επιβολή καραντίνας σε όσους επιστρέφουν στη Βρετανία από τα εδάφη της, φανταστείτε τι θα μπορούσε να σημάνει η επιβολή ενός αντίστοιχου μέτρου για όσους επιστρέφουν από την Ελλάδα.

Εάν σήμερα η χώρα μας υποδέχεται όσους τουρίστες υποδέχεται, μπορεί να το πράττει μόνον χάρη στο καλό όνομα που κατέκτησε, ως αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε την πανδημία.

Μπορεί η οικονομική δραστηριότητα να υπέστη ένα καταλυτικό πλήγμα, όμως το lockdown έσωσε ζωές. Θρηνήσαμε λιγότερα θύματα έναντι άλλων ευρωπαϊκών κρατών και καταγράψαμε λιγότερα κρούσματα έναντι αυτών. Το γεγονός αυτό μάς επέτρεψε να ανοίξουμε σταδιακά τα σύνορά μας και να υποδεχθούμε ένα μικρό τμήμα της τουριστικής κίνησης που δεχόμασταν άλλες χρονιές.

Καλώς ή κακώς, η τουριστική βιομηχανία, αμέσως ή εμμέσως, αντιστοιχεί σε περίπου 25% του ελληνικού ΑΕΠ και ως εκ τούτου αποτελεί μία από τις σοβαρότερες «βιομηχανίες» στον τόπο μας.

Θα μπορούσαμε, όπως η Ισπανία και βεβαίως η Ιταλία, να μην είχαμε επενδύσει τόσο έντονα στην τουριστική «μονοκαλλιέργεια» -και αυτό είναι ένα χρήσιμο μάθημα για το μέλλον-, όμως όπως στέκουν σήμερα τα πράγματα, ο τουρισμός έχει το συγκεκριμένο ειδικό βάρος.

Ενδεχόμενη αναζωπύρωση της πανδημίας, ευλόγως, δεν θα πλήξει μόνον τον τουρισμό αλλά κυριότερα τη δημόσια υγεία στην Ελλάδα. Υπό αυτό το πρίσμα, αντέχουμε έναν δεύτερο γύρο περιοριστικών μέτρων; Αντέχει η οικονομία μας ένα νέο lockdown; Ο φίλτατος Χαρδαλιάς μπορεί να απέκλεισε χθες ένα γενικευμένο lockdown, είναι δυνατόν όμως να διαψευστεί…

Ας μην παίζουμε, λοιπόν. Ούτε με τις ζωές τις δικές μας ούτε με εκείνες των συνανθρώπων μας και ας τηρούμε τα μέτρα… Για να μας προστατεύουν, υπάρχουν, άλλωστε.