Στον βούρκο των συμψηφισμών

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, σε επίπεδο αρχηγών, δεν έγινε για το «MeΤoo», το οποίο τόσο απασχολεί εσχάτως την κοινή γνώμη. Έγινε, «κατόπιν αιτήματος του πρωθυπουργού, με αντικείμενο την ενημέρωση του Σώματος για την ποιότητα της Δημοκρατίας και του Δημοσίου Διαλόγου», όπως ήταν ο επίσημος τίτλος της.

Κατέδειξε, δε, αφενός, το διαχρονικά χαμηλό της ποιότητος αυτού του διαλόγου και αφετέρου, την αδυναμία των κυριότερων πολιτικών φορέων της χώρας να συνεννοηθούν ακόμη και επί ενός ζητήματος το οποίο θα όφειλε να τους ενώνει, όπως το «MeToo».

Η συμπόρευση επί ενός ζητήματος όπως η ανάγκη καταπολέμησης των διαφόρων μορφών σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας στους χώρους εργασίας ή αλλού θα φάνταζε αυτονόητη. Όχι όμως και για την ελληνική πολιτική σκηνή, η οποία επιδόθηκε χθες, για ακόμη μία φορά, στις συνήθεις πρακτικές συμψηφισμού ευθυνών και στείρου πολιτικού ανταγωνισμού στις οποίες μας έχει συνηθίσει.

Οι ίδιες βαριές κουβέντες, που εξακοντίζονται, κυρίως από την αντιπολίτευση, είναι αλήθεια, κυριάρχησαν και στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, συγκρατώντας σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα το κλίμα που επικράτησε στη διάρκειά της. Στις επικρίσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, για τους οχετούς που εκστομίζονται στο διαδίκτυο ακόμη και από προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντέτεινε όσα έγραφαν παλαιότερα ή γράφουν στις ημέρες μας, επίσης στο διαδίκτυο, στελέχη που βρίσκονται στο στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού ή κατέχουν θέσεις πολιτικής ευθύνης.

Επί ώρες το πανελλήνιο παρακολουθούσε, όπως τόσες φορές κατά το παρελθόν, την ατέρμονη κοκορομαχία μεταξύ των κυριότερων πολιτικών του εκπροσώπων, στο πλαίσιο του μόνου παιχνιδιού που καλά γνωρίζουν. Αυτό της έντασης και της σφοδρής αντιπαράθεσης.

Το μόνο, ίσως, θετικό απότοκο αυτής της συζήτησης -αν και τούτο είναι και πάλι αμφισβητήσιμο- ήσαν τα μέτρα κατά της σεξουαλικής βίας που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Μεταξύ αυτών των μέτρων, για παράδειγμα, η παροχή της δυνατότητας καταγγελιών μέσω chat στη διαδικτυακή πύλη metoo.gov.gr. Οι καταγγελίες που θα συλλέγονται εκεί, άραγε, θα είναι επώνυμες ή ανώνυμες και ποια θα είναι η διαχείρισή τους στη συνέχεια;

Αντίστοιχα, η συγκρότηση μητρώου για όσους έρχονται σε επαφή με παιδιά ή εφήβους, στον αθλητισμό, σε κατασκηνώσεις, σε προσφυγικές δομές ή αλλού, πώς θα εξελιχθεί στην πράξη; Ως μητρώο «δυνητικών» εγκληματιών ή ως κατάλογος των «συνήθων υπόπτων»;

Ακόμη και η πολιτική των υποχρεωτικά ανοικτών θυρών στις επιχειρήσεις ή σε άλλους εργασιακούς χώρους, κατά το πρότυπο που εφαρμόζεται στο εξωτερικό στη διάρκεια συναντήσεων μεταξύ προϊσταμένων και υφισταμένων, εμπεριέχει και αυτή τις προφανείς ελλείψεις της… καθώς καθιστά κοινωνούς του όποιου διαλόγου μεταξύ αυτών των δύο προσώπων και το λοιπό προσωπικό της εν λόγω εταιρείας, κ.ο.κ.

Κατά τα λοιπά, η αυστηροποίηση των ποινών για τα αδικήματα γενετήσιου χαρακτήρα, η θέσπιση κωδίκων δεοντολογίας στις επιχειρήσεις ή η επέκταση των προγραμμάτων σεξουαλικής  διαπαιδαγώγησης στα σχολεία και βεβαίως η θέσπιση ειδικού πειθαρχικού παραπτώματος παρενόχλησης στον δημόσιο τομέα, είναι προφανώς μέτρα που έχει ανάγκη η χώρα μας.

Αυτά, όμως, όπως και άλλα μέτρα, τα οποία θα οδηγούσαν, αν όχι στην εξάλειψη, τουλάχιστον στη μείωση των φαινομένων σεξουαλικής βίας, θα μπορούσαν να είναι το αποτέλεσμα συνεργασίας μεταξύ των κυριότερων πολιτικών μας εκπροσώπων.

Κάτι που φαντάζει, αν μη τι άλλο, μακρινό, υπό το φως όσων διημείφθησαν χθες στη Βουλή.