Οι ευθύνες δεν μπορούν να περιμένουν

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η συγγνώμη που ευθαρσώς ζήτησε χθες ο πρωθυπουργός ήταν επιβεβλημένη. Ακόμη και υπό τις αντίξοες συνθήκες που διαμορφώνει η κλιματική αλλαγή. Ακόμη κι αν οι διαστάσεις του καταστροφικού φαινομένου που μας έπληξε ήταν πρωτόγνωρες.

Τουλάχιστον αυτό ορίζει το γεγονός ότι μετράμε ήδη μία εβδομάδα καταστροφής φυσικού πλούτου  - τεραστίων διαστάσεων -  και προσωπικών περιουσιών και ακόμη δεν έχει χαλιναγωγηθεί η πύρινη λαίλαπα.

Θα παραμείνει μετέωρη, ωστόσο, αυτή η έντιμη πλην επιβεβλημένη συγγνώμη, ενόσω δεν αποδίδονται οι ευθύνες για τον εφιάλτη που ακόμη βιώνουμε, σε όσους τους αναλογούν. Ενόσω τα λάθη και οι παραλείψεις, παραμένουν εκκρεμή και ενόσω τα “γιατί” παραμένουν αναπάντητα.

Η υπόσχεση δε του ίδιου του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου εντός της εβδομάδος, δεν αίρει τις συνέπειες της μακράς κυβερνητικής αφωνίας έναντι τόσο των αιτιάσεων της αντιπολίτευσης -όποιες κι αν είναι αυτές – όσο και των ερωτημάτων του Τύπου. Όσο τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα, τόσο θα διαιωνίζονται οι λόγοι για τους οποίους οδηγηθήκαμε σε αυτήν την καταστροφή. Όσο η κυβέρνηση σιωπά, τόσο θα εμφανίζεται η ίδια κωφεύουσα.

Η πρωθυπουργική δέσμευση: «να μιλώ στη γλώσσα της αλήθειας, να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, να αποκρούω διχασμούς και να ενώνω τους Έλληνες» οφείλει να βρει άμεσα εφαρμογή, με πρώτο πεδίο την αναζήτηση των ευθυνών αυτής της τραγωδίας.

Ας μην αυταπατόμαστε. Τίποτε από ό,τι συνέβη την τελευταία εβδομάδα ήταν αυτονόητο. Ούτε οι διαστάσεις της λαίλαπας που μας έπληξε, ούτε ο επαγγελματισμός και η αυτοθυσία όσων στελεχώνουν τις δυνάμεις που πολέμησαν τη φωτιά. Όμως παραμένουμε, μετά από τόσο καιρό ακόμη αντιμέτωποι με ένα εξελισσόμενο δράμα, γεγονός που θέτει, αυτονόητα αυτή τη φορά, τις αδυναμίες στο προσκήνιο.

Ακριβώς για αυτόν τον λόγο έχει αξία η πρωθυπουργική δέσμευση ότι θα υπάρξει απόδοση ευθυνών. Ενόσω όμως αυτές δεν αποδίδονται, ενόσω τα αίτια των αδυναμιών δεν εντοπίζονται, πώς είναι δυνατόν να θεραπευτούν; Πώς είναι δυνατόν να ξεπεραστούν;

Η αντίδραση της συντεταγμένης πολιτείας, ευλόγως οφείλει να μην είναι τυφλή. Εάν δεν ήταν τυφλή, ενδεχομένως να μην ήταν και δίκαιη. Οφείλει, όμως, να είναι ταχεία. Όχι μόνον επειδή ο καταλογισμός πρέπει να είναι σαφής και ακριβής αλλά κυριότερα επειδή όσο δεν υφίσταται απόδοση ευθυνών κινδυνεύουμε με επανάληψη δυνητικά καταστροφικών αστοχιών και μεθόδων.

Σαφώς, δε, πρέπει να υπάρξει συνολική αποτίμηση. Για τα αρνητικά αλλά και για τα θετικά. Τόσο για τις οργανωμένες εκκενώσεις που υπήρξαν στις πληγείσες περιοχές, όσο και για την αδυναμία αντιμετώπισης των καταστροφικών φαινομένων που κατέστησαν αναγκαστικές αυτές τις εκκενώσεις.

Όσο ταχύτερα, δε, υπάρξει αυτός ο καταλογισμός ευθυνών, τόσο ευχερέστερα θα μπορέσουμε ενδεχομένως να πορευτούμε σε αυτό που χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός ως μία “νέα αρχή”. Διότι είναι απολύτως σαφές ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορούμε να πορευτούμε, επί μακρόν.

Υπάρχει μία συνολική ανάγκη αλλά και απαίτηση, πλέον, για μία “νέα αρχή”. Δίχως αυτήν θα είμαστε καταδικασμένοι να πολεμήσουμε τις νέες απειλές που μας φέρνει η κλιματική αλλαγή αλλά και οι όποιες ασύμμετρες απειλές, με το υπάρχον, απαρχαιωμένο εκ των πραγμάτων, οπλοστάσιο.

Ένα οπλοστάσιο που αποδείχθηκε ανεπαρκές εκ του αποτελέσματος και δεν μπορεί να αλλάξει ενόσω δεν θέτουμε τον δάκτυλον επί των τύπων των ήλων, αποδίδοντας ευθύνες προς όσους τους αναλογούν.