Οι δύο δεξιές πολυκατοικίες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στην υπόθεση της αποπομπής του Κ. Μπογδάνου από την Κ.Ο. της ΝΔ, ουδείς λόγος υπάρχει να αμφισβητηθεί η αιτιολόγηση που παρείχε δημοσίως χθες περί αυτής ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης (Σκάι), ότι ήταν το αποτέλεσμα αθροίσματος ενεργειών του και όχι του «μεμονωμένου λόγου» που άρθρωσε στη Βουλή.

Πρόκειται για μία ερμηνεία που ενδεχομένως να ικανοποίησε και τον βουλευτή Κωνσταντίνο Κυρανάκη, ο οποίος αναζητούσε νωρίτερα χθες «εξηγήσεις» από τον πρόεδρο του κόμματος και πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ως προς την απόφασή του να αποπέμψει τον κ. Μπογδάνο.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση ερμηνεύεται ως το απότοκο της σαφούς προσπάθειας της ηγεσίας του κόμματος να απεμπλακεί από όσους εκφράζουν ακραίες πολιτικές θέσεις, αντικατοπτρίζοντας έτσι πρακτικές του σκοτεινού παρελθόντος, κατά παρέκκλιση των αρχών και αξιών που χαρακτηρίζουν τη ΝΔ από την ίδρυσή της. Πρόκειται για μία τακτική, η οποία υπήρξε αντιπροσωπευτική της πορείας Μητσοτάκη στη ΝΔ και σηματοδότησε την προσπάθεια διεύρυνσης του κόμματος υπό την ηγεσία του, προς την κεντροδεξιά και το κέντρο, με χαρακτηριστικότερες τις προσχωρήσεις από το πάλαι ποτέ Ποτάμι ή και ακόμη αριστερότερα αυτού.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, παρά την ύπαρξη προσώπων σε υπουργικούς θώκους τα οποία κείνται ενδεχομένως «δεξιά της δεξιάς» ή που εντέλει έχουν ένα «δεξιότερο» παρελθόν, το ενδιαφέρον περί την αποπομπή Μπογδάνου, εάν υπάρχει κάποιο, εντοπίζεται στις κοινωνικές και κατά προέκταση πολιτικές τάσεις οι οποίες διαμορφώνονται υπό τις παρούσες συνθήκες.

Η μαζική παρουσία ακραίων στοιχείων, ενδεχομένως διαφόρων τάσεων αλλά συμπεριλαμβανομένων πάντως και ακροδεξιών, στις διάφορες συγκεντρώσεις αντιεμβολιαστών ή αρνητών του κορωνοϊού στην Αθήνα και ανά την Ελλάδα κατά το τελευταίο διάστημα, επιβεβαιώνει την ύπαρξη κοινωνικών και κατά προέκταση πολιτικών ομάδων οι οποίες βρίσκονται σήμερα δίχως κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, απούσης της Χ.Α.

Ένα τμήμα αυτών των στοιχείων ενδεχομένως να οδεύσει σε μικρότερα κοινοβουλευτικά κόμματα που ενίοτε «φλερτάρουν» με το αντιεμβολιαστικό κίνημα ή σε μη κοινοβουλευτικούς σχηματισμούς οι οποίοι βρίσκονται δεξιότερα της κυβερνώσας παράταξης.

Στον βαθμό, δε, που υποτεθεί ότι παραμένει ένα «ακροατήριο» των θέσεων Μπογδάνου εντός ΝΔ, η αποπομπή του από την Κ.Ο. του κόμματος μπορεί να προσφέρει σε αυτό το κοινό έναν διαφορετικό βατήρα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Αντίστοιχα, θα μπορούσε να αναθερμάνει την κινητικότητα στη «δεξιά της δεξιάς», υπό το φως της αναβίωσης αυτού του ακραίου κοινού επί ημερών πανδημίας.

Δίχως να διαθέτει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δυναμική αντίστοιχη εκείνης του πάλαι ποτέ κινήματος των αγανακτισμένων, το οποίο άφησε βαρύ αποτύπωμα στην ελληνική πολιτική σκηνή, το λεγόμενο αντιεμβολιαστικό κίνημα και οι όποιες δυνάμεις σπεύδουν να του προσφέρουν πολιτική εκπροσώπηση γίνονται ήδη αισθητές στην πολιτική σκηνή της χώρας. Περισσότερο, δε, στο δεξιό της τμήμα παρά στο αριστερό.

Πρόκειται για μία εξέλιξη η οποία αποκτά ιδιάζουσα σημασία καθώς οδεύουμε προς την επόμενη κάλπη, ακόμη κι αν αυτή στηθεί στην εκπνοή του συνταγματικού βίου της παρούσας κυβέρνησης.

Ιδίως υπό το φως του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, το οποίο, αναπόδραστα, θα ισχύσει για τις επόμενες εκλογές, το αποτέλεσμα των οποίων θα βαρύνει, τουλάχιστον από πολιτικής απόψεως και στη δεύτερη κάλπη, εάν τελικά αυτή στηθεί, στην οποία θα ισχύσει ο εκλογικός νόμος που ψήφισε η παρούσα κυβέρνηση.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η αποπομπή Μπογδάνου αποκτά όντως κάποιο ενδιαφέρον και ενδεχομένως εξηγεί τα κελεύσματα που ήδη διατυπώνονται για την επιστροφή του στις τάξεις της ΝΔ.