Τα αδιέξοδα Ερντογάν και η Ελλάδα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η πόλωση και η όξυνση των πνευμάτων, ιδίως επί εθνικών θεμάτων, αποτελεί ασφαλή συνταγή αναπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, για τον Ρ.Τ. Ερντογάν, οσάκις αντιμετωπίζει προβλήματα στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Η παρούσα συγκυρία, δε, με τον πληθωρισμό να καλπάζει και τη λίρα να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ υποτίμησης μετά το άλλο έναντι των κυριότερων διεθνών νομισμάτων, είναι πλήρης προβλημάτων για τον πρόεδρο της Τουρκίας, καθώς το κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας που αντιμετωπίζει, διογκούται ημέρα με την ημέρα.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η παρούσα συγκυρία είναι όχι μόνον πρόσφορη για την εκδήλωση έντασης στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά αποτελεί, ενδεχομένως, πρότυπο για τη δημιουργία ενός νέου σκηνικού ελληνοτουρκικής κρίσης. Κατά πόσον αυτή θα αγγίξει επίπεδα όντως επικίνδυνα μέλλει βεβαίως να καταδειχθεί.

Οι παράμετροι που καθιστούν την παρούσα συγκυρία ιδιαίτερη, έναντι άλλων αντίστοιχων περιστάσεων του παρελθόντος, άπτονται, πρώτον, της δραματικής πτώσης που σημειώνει η δημοτικότητα Ερντογάν και του κυβερνώντος κόμματος, ως αποτέλεσμα των εξελίξεων στην οικονομική καθημερινότητα του τουρκικού λαού και δεύτερον, οι εκτιμήσεις ότι αυτές οι εξελίξεις επισπεύδουν τον χρόνο διενέργειας των εκλογών στην Τουρκία, οι οποίες, κατά τα λοιπά, είναι προγραμματισμένες για το 2023. Εάν όντως επαληθευτεί, δε, ο συγκεκριμένος σχεδιασμός, τότε η προσφυγή σε σκηνικό έντασης ή και βίας θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή.

Ούτως ή άλλως, οι εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο, με την επικείμενη επανέναρξη γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ και συγκεκριμένα στο οικόπεδο 10, εκ μέρους της αμερικανικής ExxonMobil και της Qatar Petroleum αποδομούν, τουλάχιστον έως έναν βαθμό, το τουρκικό μύθευμα περί «γαλάζιας πατρίδας», καθιστώντας περίπου «υποχρεωτική» για το καθεστώς Ερντογάν την «ανάληψη δράσης».

Υπ’ αυτό το πρίσμα μπορεί να ερμηνευτεί και η έκκληση που απηύθυνε πρόσφατα ο πρόεδρος Ερντογάν σε σειρά μουσουλμανικών κρατών, τα οποία συμμετείχαν στη Σύνοδο Οικονομικής Συνεργασίας που πραγματοποιήθηκε στο Τουρκμενιστάν, να αναγνωρίσουν τα κατεχόμενα εδάφη στην Κύπρο ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Πρόκειται για μία κίνηση η οποία ανταποκρίνεται ευθέως στο λαϊκό αίσθημα της Τουρκίας και είναι ικανή, τουλάχιστον έως έναν βαθμό, να αναπροσανατολίσει το ενδιαφέρον από τα -όντως ζοφερά- προβλήματα της καθημερινότητας.

Αντιστοίχως, στο ίδιο πνεύμα πρέπει να ερμηνευτεί και η ρητορική επίθεση που εξαπέλυσε πρόσφατα κατά της Ελλάδος ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χ. Ακάρ, στη διάρκεια τηλεδιάσκεψης της ανώτατης τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας, υπό την προεδρία του. Στη διάρκεια της ομιλίας του απέδωσε στην Αθήνα επιθετική πολιτική και προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων ότι «η Ελλάδα είναι το θύμα και η Τουρκία είναι ο επιτιθέμενος». Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τον ίδιο, «η ιστορία και οι τρέχουσες εξελίξεις δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο επιτιθέμενος είναι οι ίδιοι οι επεκτατικοί (Έλληνες)», όπως είπε, προαναγγέλλοντας πιθανή κλιμάκωση της έντασης μεταξύ των δύο πλευρών.

Στο ίδιο μήκος κύματος εξάλλου κινήθηκε και ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Φ. Οκτάι, ο οποίος δήλωσε, στη διάρκεια εκδήλωσης στις 15 τρέχοντος, ότι η Τουρκία «θα απαντήσει» στην έκδοση Navtex εκ μέρους της Κύπρου για τη διενέργεια ερευνών στο οικόπεδο 10.

Όλα αυτά, δε, σημειώνονται ενώ υφίσταται, τουλάχιστον έως έναν βαθμό, ένα κενό εξουσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, υπό το φως της αποχώρησης Μέρκελ από τα ηνία της Γερμανίας αλλά και της απουσίας παραδοσιακών οδών επικοινωνίας της Άγκυρας με το αμερικανικό κατεστημένο...