Οι δήμοι, το καρότο και το μαστίγιο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η χώρα μας αντιμετωπίζει, ελέω κλιματικής αλλαγής και γεωγραφικής θέσης, υψηλό κίνδυνο καταστροφικών πυρκαγιών κάθε καλοκαίρι. Γεγονός γνωστό και άριστα εμπεδωμένο από τους κατοίκους αυτού του τόπου και -ελπίζει κανείς- από εκείνους που κρατούν τα ηνία του.

Άπαντες, δε, καλούνται να συμβάλουν, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους αλλά πάντως βάσει των υποχρεώσεών τους έναντι του νόμου, στην αποφυγή αλλά και την αντιμετώπιση του φαινομένου των πυρκαγιών, ώστε αυτές να αποδειχθούν κατά το δυνατόν λιγότερο καταστροφικές έναντι της ζωής, της περιουσίας αλλά και του φυσικού πλούτου αυτής της χώρας.

Καίριο ρόλο σε αυτή την προσπάθεια, μάλιστα, οφείλει να διαδραματίζει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία, θεωρητικά, εποπτεύει και ελέγχει τις περιοχές ευθύνης της, καθώς και εκείνες των δημοτών της, να είναι καθαρισμένες από νεκρή καύσιμη ύλη, ώστε να μην μπορεί να επελάσει η φωτιά, όταν και όποτε αυτή τυχόν εκδηλωθεί.

Στη διάρκεια ραδιοφωνικής του συνέντευξης, χθες (15/5), ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Γιάννης Κεφαλογιάννης αναφέρθηκε στην υποχρέωση καθαρισμού των οικοπέδων από τους ιδιοκτήτες τους και επισήμανε ότι σε περίπτωση ψευδούς δήλωσης καθαρισμού, προβλέπονται αυστηρά πρόστιμα. Σημείωσε, δε, ότι υπάρχει βελτιωμένη εικόνα σε σχέση με την περυσινή χρονιά, ενώ προανήγγειλε την κατάθεση νέου θεσμικού πλαισίου για την επιβράβευση των δήμων που επιδεικνύουν υψηλό βαθμό συμμόρφωσης, ως προς τις υποχρεώσεις τους.

Αν και δεν είναι απολύτως σαφές τι ακριβώς εννοούσε ο φίλτατος υπουργός, δεδομένου ότι το Λεκανοπέδιο, από τον Λυκαβηττό έως τον Ωρωπό, ακόμη βρίθει ακαθάριστων οικοπεδικών και περιαστικών εκτάσεων, ιδιωτικών και δημόσιων, αποτελεί μάλλον ομολογία ήττας η εξαγγελία του περί επιβράβευσης των δήμων σε περίπτωση «υψηλού βαθμού συμμόρφωσης».

Διότι πώς αλλιώς να εκληφθεί αυτή του η εξαγγελία, όταν η νομοθεσία ορίζει ρητά τα καθήκοντα των δήμων και συνολικά των φορέων τοπικής αυτοδιοίκησης, σε ό,τι αφορά στους καθαρισμούς των εκτάσεων που είτε βρίσκονται απευθείας υπό την ευθύνη τους είτε ανήκουν στους πολίτες.

Η δουλειά των δήμων, άρα, είναι δεδομένη. Πρέπει να καθαρίζουν τις δικές τους εκτάσεις και να εποπτεύουν εκείνες των δημοτών τους, ώστε σε περίπτωση που δεν έχουν γίνει οι καθαρισμοί, να επιβάλλουν τα αναλογούντα πρόστιμα, μέσω ΑΑΔΕ.

Για ποιο λόγο, τότε, η ανάγκη «επιβράβευσης»; Επειδή θα κάνουν ό,τι υποχρεούνται βάσει νομοθεσίας; Εν τοιαύτη περιπτώσει, τι τους θέλουμε τους νόμους και εντέλει ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει ο φίλτατος υπουργός συνολικά προς την ελληνική κοινωνία μέσω εξαγγελιών όπως αυτή που διετύπωσε χθες; Εφαρμόστε τον νόμο και θα υπάρξει επιβράβευση; Ένα είδος καρότου έναντι των κυρώσεων (διάβαζε μαστιγίου) που προβλέπει η νομοθεσία σε περίπτωση παραβίασής της;

Ασφαλώς, πρόκειται για μία νέα σχολή σκέψης, την οποία για λόγους ανεξήγητους δεν είχε υπόψη του έως τώρα ο νομοθέτης.

Αντιληπτό, ασφαλώς, το πνεύμα των προθέσεων του φίλτατου κ. Κεφαλογιάννη, υπό το φως και της έντασης που μπορεί να λάβει το φαινόμενο των πυρκαγιών αλλά και της ευθύνης που ο ίδιος αισθάνεται να τον βαρύνει ως υπουργός Πολιτικής Προστασίας, όμως, εάν όντως προχωρήσει στη θέσπιση κινήτρων για την τήρηση της νομοθεσίας, με τη μορφή «επιβράβευσης», θα ανοίξει κατά πάσα πιθανότητα ένα νέο κεφάλαιο στον νομικό πολιτισμό αυτής της χώρας.

Ενδεχομένως και διεθνώς.

Ίσως θα ήταν προτιμότερο, απλά, να παραμείνει σε όσα προβλέπονται περί «μαστιγίου» (διάβαζε κυρώσεων), κάνοντας πράξη έναν εκ των κυριότερων ρόλων του κράτους: την τήρηση του νόμου από όλους.