Μας "πέταξαν την πετσέτα" και έχουν δίκιο…

Μέσα σε διάστημα μόλις δυόμισι μηνών, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να χάνει τη μεγαλύτερη ευκαιρία που της έχει δοθεί για την ομαλή έξοδο της χώρας από την κρίση και την αποφυγή μιας πιθανής χρεοκοπίας.

Δημοσιεύθηκε: 5 Οκτωβρίου 2011 - 07:47

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Μας πέταξαν την πετσέτα και έχουν δίκιο…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μέσα σε διάστημα μόλις δυόμισι μηνών, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να χάνει τη μεγαλύτερη ευκαιρία που της έχει δοθεί για την ομαλή έξοδο της χώρας από την κρίση και την αποφυγή μιας πιθανής χρεοκοπίας.

Το «παράθυρο» που άνοιξαν χθες τόσο ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε όσο και ο επικεφαλής του Eurogroup, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, για μια πιθανή αναθεώρηση των όρων της συμφωνίας της συνόδου κορυφής της 21ης Ιουλίου, πριν αυτή καν επικυρωθεί από το σύνολο των κοινοβουλίων των κρατών-μελών της ευρωζώνης, συνιστά κόλαφο για τη χώρα μας.

Συνιστά, επί της ουσίας, την αποδοχή των Ευρωπαίων εταίρων μας ότι «η Ελλάδα δεν τα καταφέρνει» και άρα πρέπει να οδηγηθεί σε δραστικότερες λύσεις σχετικά με την αντιμετώπιση του χρέους της αλλά και των δημοσιονομικών της προβλημάτων.

Λύσεις που πιθανότατα θα προβλέπουν ένα σαφές πιστωτικό γεγονός για τη χώρα μας, όπως μείωση του χρέους της τάξης του 50%, αλλά και μέτρα επιτροπείας, ήτοι περαιτέρω απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας.

Λύσεις που θα συνεπάγονται, επί της ουσίας, ένα βαθύ πλήγμα για την οικονομία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τη ρευστότητα, την οποία ίσως θα μπορούσε να διοχετεύσει το τραπεζικό σύστημα σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Το έδαφος για τις πιθανές αυτές εξελίξεις, βεβαίως, το έδωσε η ελληνική κυβέρνηση.

Μια κυβέρνηση η οποία συστηματικά αποφεύγει να αντιμετωπίσει τα θεμελιώδη προβλήματα που μας οδήγησαν στη σημερινή δεινή θέση και επί δύο χρόνια τώρα αποσείει τις ευθύνες της, κατηγορώντας κάθε τρίτο, πλην του εαυτού της, για τις δικές της αστοχίες.

Στάση που τήρησε και χθες, για ακόμη μία φορά.

Έθεσε ως προϋπόθεση, χθες, ο αντιπρόεδρος αυτής της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, Ευάγγ. Βενιζέλος, για την επίτευξη των φετινών -αναθεωρημένων- δημοσιονομικών στόχων, ήτοι της μείωσης του ελλείμματος στο επίπεδο του 8,5% του ΑΕΠ αντί του αρχικά προβλεπόμενου 7,6%, την ανταπόκριση, πρώτον, των πολιτών, οι οποίοι θα πρέπει να καταβάλουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις και, δεύτερον, της κρατικής μηχανής, ήτοι του φοροελεγκτικού και φοροεισπρακτικού μηχανισμού.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση, που στη συγκεκριμένη περίπτωση κρατά το πεπόνι αλλά και το μαχαίρι, ζητά την επίλυση του προβλήματος αφενός από τους οικονομικά εξουθενωμένους πολίτες, οι οποίοι βρίσκονται με την πλάτη στο «καναβάτσο» εξαιτίας των απανωτών φορολογικών επιβαρύνσεων που τους έχουν επιβληθεί, και αφετέρου από τους δημοσίους υπαλλήλους που η ίδια διοικεί.

Και όλα αυτά ενώ επί δύο χρόνια τώρα δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα εξυγίανσης ή βελτίωσης της λειτουργίας αυτού του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και αποφεύγει εξακολουθητικά τη δραστική μείωση των δαπανών του προϋπολογισμού, προτιμώντας την πολιτική της υπερφορολόγησης των πολιτών.

Έτσι, όμως, η εξίσωση δεν βγαίνει, φίλτατοι.

Γιατί εναπόκειται στους φορολογουμένους και στους εφοριακούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, όταν η ίδια η κυβέρνηση κοιτά αυτήν τη «μαύρη τρύπα» στωικά επί δύο χρόνια τώρα, αρνούμενη να προχωρήσει είτε στο άνοιγμα της οικονομίας και των επαγγελμάτων είτε σε ευρείες μεταρρυθμίσεις;

Γιατί πρέπει να δώσουν αυτοί τη λύση, όταν δεν έχει προωθηθεί ούτε μία μείζονος σημασίας αποκρατικοποίηση ή αξιοποίηση άλλων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στο διάστημα αυτό, ώστε να εισρεύσει «ζεστό χρήμα» στον δημόσιο κορβανά;

Γιατί πρέπει ξανά και ξανά αυτή η χώρα να προστρέχει στον μισθωτό και στον συνταξιούχο, οι οποίοι είναι κατά τεκμήριο οι μόνοι ειλικρινείς φορολογούμενοι, για να λύσει τα ταμειακά της προβλήματα;

Γιατί πρέπει, εν τέλει, ο ιδιωτικός τομέας και η οικονομία να βυθιστούν ακόμη βαθύτερα στην ύφεση, ως αποτέλεσμα της μείωσης της αγοραστικής ικανότητας των κατοίκων αυτής της χώρας, όταν η ρίζα του προβλήματος είναι ο υπερτροφικός και σπάταλος δημόσιος τομέας;

Γιατί, τέλος, πρέπει πάντα να καταφεύγουμε στην -πολιτικά- εύκολη λύση, χάνοντας έτσι την όποια ρανίδα αξιοπιστίας και άρα φερεγγυότητας είχαμε έναντι των δανειστών μας;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.