Δεν θυμάμαι να έχω ρωτήσει επιχειρηματία, από μαγαζάτορα μέχρι εισαγωγέα και εργοστασιάρχη, για την εμπειρία τους με τους επιτόπιους ελέγχους των εφοριακών, τουλάχιστον στο παρελθόν, και να έχω λάβει θετική απάντηση.
Οι ιστορίες είναι απίστευτες και συχνά κατέληγαν στην επιβολή ενός μικρού προστίμου για υπαρκτές ή ουσιαστικά ανύπαρκτες παραβάσεις έναντι ικανοποιητικού αντιτίμου στους ελέγχοντες. Οι τελευταίοι εμφανίζονταν να παίζουν θέατρο, με τον ένα ελέγχοντα να το παίζει σκληρός και τον άλλο να το παίζει καλός.
Όλα αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα συμβαίνουν σε άλλες χώρες. Όχι αναγκαία πολύ υψηλότερου βιοτικού επιπέδου σε σύγκριση με την Ελλάδα όπως η Τσεχία ή αρκετά χαμηλότερου όπως η Βουλγαρία.
Είναι λοιπόν απίστευτο -για τα ελληνικά δεδομένα- να ακούς επιχειρηματίες στις δΎο προαναφερθείσες χώρες να λένε πως εκεί οι εφοριακοί τηλεφωνούν στην εταιρεία για να της γνωστοποιήσουν την ημερομηνία που πρόκειται να έλθουν για έλεγχο, π.χ. σε 10 μέρες, και να ρωτάνε αν είναι εντάξει ή θα ήθελε να την επισκεφθούν για έλεγχο κάποια άλλη μέρα.
Ακόμη κι όταν φθάσει η ώρα και την επισκεφθούν και διαπιστώσουν πως έχει γίνει κάποιο ανθρώπινο λάθος, δεν επιβάλλουν πρόστιμο. Επιπλέον, οι ελεγκτές κάνουν παρατηρήσεις στην εταιρεία για να διορθώσει κάποια κακώς κείμενα ενώ επιβάλλουν πρόστιμα σε περίπτωση παραβίασης της νομοθεσίας.
Πρόκειται για μια διαφορετική αντιμετώπιση των φορολογουμένων από τις τσεχικές και βουλγαρικές αρχές σε σχέση με τις ελληνικές.
Και φυσικά δεν πάμε καν στην Εσθονία, όπου το κράτος είναι απλά ένα κομπιούτερ...