Το 2032, μόνο δύο κυβερνήσεις από σήμερα, η Ελλάδα θα κληθεί να καλύψει σημαντικά αυξημένες απαιτήσεις των δανειστών της. Έτσι, η επενδυτική βαθμίδα που κατέκτησε η χώρα μας χάρη σε μια εθνική προσπάθεια που ξεκίνησε το 2010 από το ΠΑΣΟΚ και μεγάλες θυσίες τού ελληνικού λαού, ανοίγει ένα μικρό αλλά αμείλικτα απαιτητικό παράθυρο ευκαιρίας για τις τρεις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα: την αλλαγή τού παραγωγικού, διοικητικού και κοινωνικού της μοντέλου, ώστε να την παραδώσουμε δυνατή και εξωστρεφή στις επόμενες γενιές.
Η αλλαγή τού παραγωγικού μοντέλου, απαιτεί διεύρυνση τής παραγωγικής της βάσης. Μόνο αν χτίσουμε μία «πατριωτική οικονομία», που επενδύει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα τής χώρας και κάθε περιοχής, και ενεργά δημιουργεί νέες αγορές για ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό και υπηρεσίες στο εσωτερικό, θα καταφέρουμε να βάλουμε περισσότερο κόσμο στο παιχνίδι της ανάπτυξης και να μοιράσουμε τον πλούτο δίκαια.
Για να γίνει αυτό, το διοικητικό μοντέλο τής χώρας χρειάζεται ριζική αποσυγκέντρωση, ώστε η εξουσία να φτάσει πιο κοντά στον πολίτη και να λογοδοτεί και σε αυτόν. Η αποσυγκέντρωση της εξουσίας σε συλλογικούς θεσμούς, όπως οι ΟΤΑ, τα επιμελητήρια και οι συνεταιρισμοί, είναι προϋπόθεση τόσο για την ενδυνάμωση της Δημοκρατίας μας, όσο και για τη διεύρυνση της παραγωγικής μας βάσης.
Τίποτα από αυτά τα δύο δεν θα έχει αποτέλεσμα αν δεν καταφέρουμε να κάνουμε κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα να νιώσει ασφάλεια να προγραμματίσει το μέλλον του. Την ασφάλεια, δηλαδή, που παρέχει μια ευνομούμενη πολιτεία μέσα από κοινωνικές υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, κυρίως στην υγεία και την παιδεία.
Και εδώ η αποσυγκέντρωση των δημοσίων υπηρεσιών από το βαρύ χέρι του κεντρικού πολιτικού συστήματος, θα δημιουργήσει απαραίτητα συστήματα αλληλοελέγχου και ανταγωνισμού για να παρέχονται αυτές οι υπηρεσίες δωρεάν, ποιοτικά και αποτελεσματικά.
Πόσο επιτακτικές είναι οι αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα; Εξαιρετικά, για δύο λόγους: Πρώτον, στο εσωτερικό τής χώρας, η συγκυρία κρύβει παγίδες. Οι τεράστιες ανισότητες σε εισόδημα, πλούτο και πρόσβαση στην εξουσία, η ευάλωτη αναπτυξιακή προοπτική τής οικοδομής και του real estate και η ακρίβεια που βαραίνει υπέρμετρα τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος, από μόνα τους αλλά και συνδυαστικά, αποτελούν βόμβες στα θεμέλια τής κοινωνίας και της οικονομίας.
Την ίδια ώρα, στο εξωτερικό, αναπτύσσεται ένα νέο μέτωπο Ανατολής - Δύσης, με την Ευρώπη να φαίνεται κατώτερη των περιστάσεων και την Αμερική, στην οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη επένδυσε υπέρμετρα, να οδεύει σε μια νέα περίοδο αστάθειας και συρρίκνωσης.
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις του μέλλοντος με δικές της δυνάμεις. Αν αδράξουμε την ευκαιρία, θα παραδώσουμε τη χώρα ισχυρότερη και την κοινωνία πιο σίγουρη για τον εαυτό της. Αν τη χάσουμε, θα καταστρέψουμε καθετί που χτίσαμε με τεράστιες θυσίες τα προηγούμενα 15 χρόνια.
Τώρα είναι η ώρα, λοιπόν, για ένα όραμα που θα συνδιαμορφωθεί, που θα αφορά και που θα υπηρετηθεί απ’ όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Αν αυτό το όραμα συνδέσει αλλαγές στο παραγωγικό, διοικητικό και κοινωνικό μοντέλο της χώρας, με βασικό άξονα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, η Ελλάδα όχι μόνο θα επιβιώσει της κρίσης που έρχεται, αλλά θα ανοίξει δρόμους για να δει ο κόσμος τη δική του εξέλιξη με άλλο μάτι.
* Ο κ. Παύλος Γερουλάνος είναι Βουλευτής Α’ Αθηνών ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής