Η οικονομία και η αγορά κρέμονται από μία κλωστή: Χαρακτηριστικός ο τίτλος στο σημερινό-πρώτο θέμα του Στέφανου Κοτζαμάνη, όπου καταγράφονται δραματικές διαπιστώσεις κι αλήθειες.

Μεταξύ άλλων, σημειώνεται πως, εάν πριν από λίγους μήνες η αγορά εξέφραζε τον έντονο προβληματισμό της για το μέλλον, τον τελευταίο μήνα βρίσκεται μεταξύ πανικού και απόγνωσης...

Οι αισιόδοξοι πιστεύουν πως η εκλογή σταθερής κυβέρνησης στις 17 Ιουνίου θα μπορέσει να αποτελέσει νέο σημείο εκκίνησης για την ελληνική οικονομία. Οι απαισιόδοξοι, ωστόσο, αμφιβάλλουν για το κατά πόσον όλα τα παραπάνω μπορούν να προκύψουν από την κάλπη του Ιουνίου και επιπλέον δείχνουν τον κίνδυνο που διατρέχει ολόκληρη η Ευρώπη μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην Ισπανία.

Πολλά θα κριθούν για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας τους επόμενους τρεις μήνες και πολλές από τις ελληνικές επιχειρήσεις και πολλά από τα ελληνικά νοικοκυριά κρέμονται από μία κλωστή...

Από τις δηλώσεις των επικεφαλής των εισηγμένων ομίλων στις γενικές συνελεύσεις προκύπτει ότι, αν μέχρι πέρυσι μεταξύ των Ελλήνων επιχειρηματιών υπήρχε κλίμα έντονης ανησυχίας, φέτος επικρατεί κάτι μεταξύ έντονου φόβου και πανικού!

Αυτή είναι η πραγματικότητα -και σε πολλούς τομείς χειρότερη- και η κατάσταση, που δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας.

Και είμαστε μόλις μία εβδομάδα πριν από την αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου. Κι αυτό τη στιγμή που το Βερολίνο συνεχίζει προσεκτικά στον μεθοδικό προγραμματισμό του. Ο J. Stiglitz χαρακτηρίζει αισιόδοξο τον G. Soros (ο οποίος δίνει περιθώριο τριών μηνών για να διασωθεί το ευρώ, η δε An. Merkel ομολογεί και ανοιχτά πλέον τον σχεδιασμό για το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων.

Ωστόσο, όσο περνούν οι μέρες, όσο εντείνεται η κρίση -αυτήν τη φορά με θύμα την Ισπανία- τόσο ενισχύεται η εκτίμηση (εντός και εκτός συνόρων) πως οι δανειστές, οι Γερμανοί, θα επιδιώξουν να αποσυμπιέσουν την εκρηκτική κατάσταση.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαίνεται να ξεκίνησε αρχικά δειλά και χθες πειστικότερα ένας γύρος προεξόφλησης πιθανής χαλάρωσης. Ριψοκίνδυνο, ομολογουμένως, ποντάρισμα με πολλά ρίσκα και αναφερόμενοι στο Χ.Α. με πολλά μέτωπα ορθάνοιχτα. Κυρίως δε το τραπεζικό. Όμως, μερίδα παικτών (στο Χ.Α. και στην Ευρώπη) εμφανίζεται αποφασισμένη να τραβήξει το ποντάρισμα όσο μπορεί να βγει, ενώ στο Χ.Α. αρκετοί είναι αυτοί που διακινδυνεύουν ανάλογα με την εκτίμησή τους για το αποτέλεσμα της 17ης/6 και τις άμεσες εξελίξεις έως το τέλος του μήνα.

Στις 492,19 μονάδες ο Γενικός Δείκτης, στις 177,53 ο Ftse 20, με σχετική κατοχύρωση θέσεων προς το τέλος της συνεδρίασης.

Ζητούμενο εξαρχής (από το χθεσινό προσυνεδριακό σχόλιό μας) ήταν ένα πειστικό κλείσιμο του Γ.Δ. πάνω από τις 480 μονάδες, και επιτεύχθηκε.

Στον χθεσινό Εκηβόλο ανεβάσαμε (περίπου εκτάκτως) στοιχεία που αφορούν τη βραχυπρόθεσμη προσέγγιση της αγοράς (από το Greek Elliott Waves) καθώς φίλοι-αναγνώστες του euro2day στρέφονται προς αυτήν την κατεύθυνση.

Από τεχνικής πλευράς, δεν φαίνεται να αλλάζουν και πολλά, καθώς κινούμαστε πάντα στο χρονικό περιθώριο το πολύ τριών συνεδριάσεων (μετρώντας από τα ενδοσυνεδριακά ελάχιστα της 6ης/6) αφού περισσότερες από τις μισές μετοχές του 20άρη έπιασαν τον πρώτο στόχο-αντίσταση. Εμφανής εξαίρεση η μετοχή της Εθνικής, που παρά το ότι αντέδρασε έως το 1,01 δεν το κράτησε (έκλεισε στο 0,996) με τον στόχο του 1,05 ευρώ να παραμένει άπιαστος.

Αντιθέτως, 2-3 ξένοι έκαναν την εμφάνισή τους σε ΟΠΑΠ και ΟΤΕ, με τον πρώτο να παραμένει ίσως η κυριότερη επιλογή τους τις τελευταίες 8-10 ημέρες. Τιτάν, Μυτιληναίος, ΔΕΗ και ακόμη 2-4 μετοχές τράβηξαν ρευστότητα (συμμετείχαν μέτοχοι, αμοιβαία κεφάλαια). Αυτά όσον αφορά το βραχυπρόθεσμο ποντάρισμα και τίποτε περισσότερο.

Γιατί η οικονομία είναι εκτός ελέγχου κι η κοινωνία βράζει (για κοινωνία σε απόγνωση κάνει λόγο ο Νίκος Γ. Δρόσος στο σημερινό Εγερτήριό του), ενώ η Deutsche Bank μετρά 10 βήματα προς τη δραχμή, η ανεργία εκτινάσσεται στο εφιαλτικό 21,9% και η Guardian εκτιμά πως το μέλλον του ευρώ παίζεται στις ισπανικές τράπεζες. Μια χαρά, δηλαδή, είμαστε...