Δεν υφίσταται πλέον ”αντιπολίτευση” στην Γκάλης, η οποία θα συγχωνευτεί με τη ναυτιλιακή εταιρία ΣΑΟΣ του κ. Φώτη Μανούση.

Η οικογένεια Παναγιωτίδη, που ελέγχει το 20% της εισηγμένης (το ποσοστό της φτάνει στο 28% αν συνυπολογιστούν και τα ”χαρτιά” που έχουν φίλα προσκείμενα πρόσωπα σε αυτήν) συμφώνησε με το σχέδιο συγχώνευσης που παρουσιάστηκε στη γενική συνέλευση των μετόχων, αίροντας τις όποιες επιφυλάξεις είχε διατυπώσει.

Ο λόγος της συμφωνίας έχει να κάνει με το γεγονός ότι τελικά έγινε έλεγχος των οικονομικών της ΣΑΟΣ από τους μετόχους της μειοψηφίας, παρά την καθυστέρηση που υπήρξε στην παράδοση των στοιχείων από την πρώτη στην οικογένεια Παναγιωτίδη.

Οι μέτοχοι του 28% της Γκάλης διαπίστωσαν ότι η ΣΑΟΣ παρουσιάζει αποδεκτά οικονομικά στοιχεία, χωρίς μεγάλο δανεισμό, και αποφάσισαν να συναινέσουν τελικά στη συγχώνευση, θεωρώντας ότι είναι δίκαιη η σχέση ανταλλαγής.

Η συναίνεση για τη συγχώνευση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι συνοδεύτηκε και από συμφωνία για το σχέδιο ανάπτυξης της εισηγμένης.

Υπάρχει όμως μια καταρχήν ”ανακωχή”, άρα μειώνεται η ένταση που είχε δημιουργηθεί μεταξύ των μετόχων της μειοψηφίας και του μεγαλομετόχου της Γκάλης.

Δύο στοιχεία παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

Πρώτον, ότι η οικογένεια Παναγιωτίδη ήταν εκ των διεκδικητών της πλειοψηφίας της Γκάλης, αλλά τελικά ”το νήμα έκοψε η ΣΑΟΣ”.

Δεύτερον, ότι έδωσε τη συναίνεσή της για τη συγχώνευση γνωρίζοντας ότι το ποσοστό της στην εισηγμένη θα πέσει κατακόρυφα από το 28% (αθροιστικά) στο περίπου 2%. Γιατί το έκανε λοιπόν αυτό;

Εμφανώς, γιατί δεν είχε άλλη επιλογή. Με οικονομικούς όρους προφανώς κρίθηκε πολύ πιο σημαντικό ένα 2% στη νέα εταιρία από το 28% στην ημιθανή Γκάλης.

Από την άλλη, βέβαια, δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός ότι όταν μπήκε η οικογένεια Παναγιωτίδη στην Γκάλης πριν από τρία χρόνια είχε σκοπό και στόχο την εξαγορά της. Άλλο αν δεν ”κάθισε” το στόρι.

Βρέθηκε λοιπόν μπροστά σε έναν επενδυτή που ασχολείται με ένα αντικείμενο μακριά από τις δικές της δραστηριότητες, που είναι η ανάπτυξη ακινήτων στην Ελλάδα και στη Ρουμανία.

Τι κάνει επομένως;

Αναγκάζεται να συμφωνήσει στη συγχώνευση προσδοκώντας κάποια κέρδη από τη μελλοντική εταιρία και εγκαταλείπει, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, σκέψεις για περαιτέρω ενίσχυση του μεριδίου της.

Όμως, τίποτε δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να ενισχύσει το μερίδιό της στον βαθμό που θα μπορεί με ένα 5% να έχει καλύτερη ”φωνή” στην εισηγμένη.

Συμπέρασμα: Ο κ. Μανούσης μπορεί προς το παρόν να είναι ήσυχος. Η συγχώνευση θα προχωρήσει απρόσκοπτα.

Αλλά μάλλον θα ξαναβρεί μπροστά του την οικογένεια Παναγιωτίδη.