Δεν απέφυγε τελικά η Έδραση την αίτηση υπαγωγής της στις διατάξεις του άρθρου 99, με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνο για την εταιρία αλλά και ευρύτερα για τον κλάδο, τους προμηθευτές, τους συναλλασσομένους με την εταιρία.

Όσοι παρακολουθούσαμε από κοντά τη φθίνουσα πορεία της εισηγμένης, κυρίως όμως τις αγωνιώδεις προσπάθειές της να βρει… στηρίγματα για να σταθεί, έχουμε μια πιο ενδελεχή εικόνα της κατάστασης.

Που δυστυχώς δεν περιορίζεται στην Έδραση, αλλά εκτείνεται στον κλάδο, σε ευρύτερους τομείς δραστηριότητας.

Κατά την εκτίμησή μας η εταιρία -απόλυτα εξειδικευμένη και με αξιόλογη δραστηριότητα- στάθηκε έντιμα όλα αυτά τα χρόνια στον κλάδο. Και ο επιχειρηματίας προσωπικά δεν έδωσε πολλές λαβές, ούτε απασχόλησε τα… κοσμικά των εφημερίδων την περίφημη διετία 1999 - 2000, σε αντίθεση με κάποιους άλλους(*).

Ωστόσο, με τη ραγδαία υποχώρηση του αντικειμένου στον κλάδο, σε συνδυασμό (κυρίως) με την αβελτηρία του Δημοσίου και την παρελκυστική τακτική των περισσότερων τραπεζών, η Έδραση οδηγήθηκε εδώ όπου οδηγήθηκε.

Αναπόφευκτη η δραματική κατάληξη από τη στιγμή που το Δημόσιο έχει κηρύξει… εσωτερική, ελεγχόμενη στάση πληρωμών προκαλώντας συνθήκες ασφυξίας στην αγορά, στην πραγματική οικονομία.

Επί της ουσίας η αδυναμία του Δημοσίου να λειτουργήσει οδηγεί σε επιμήκυνση της περιόδου πληρωμών δεδουλευμένων στον κατασκευαστικό κλάδο πέραν των 12 μηνών, από τους 8 - 10 που ίσχυε επί ημερών Γ. Σουφλιά.

Είναι άξιον αναφοράς πως το Δημόσιο προτιμά να παίρνουν τη δικαστική οδό διεκδικήσεις εταιριών για έργα που έχουν παραδώσει από το 2003-04(!), μεταθέτοντας για αργότερα την πληρωμή τους (με την ανάλογη βέβαια επιβάρυνση, καθώς οι υποθέσεις επιδικάζονται σε βάρος του), παρά να καταβάλλει -έστω και με 6 - 7 χρόνια καθυστέρηση- τα οφειλόμενα.

Και το φαινόμενο αυτό αφορά και σε ισχυρούς του κλάδου, ενώ στους μικρομεσαίους γίνεται κυριολεκτικά ο… χαμός.

Από την άλλη, στον τομέα της υγείας… εφηύραν την αποπληρωμή(;) των υποχρεώσεών τους μέσω ομολόγων, τακτική που φαίνεται ότι λειτουργεί πιλοτικά και σε άλλους κλάδους.

Την ίδια στιγμή, οι περισσότερες τράπεζες, «στεγνές» από πραγματικό διαθέσιμο ή παγερά αδιάφορες για το τι συμβαίνει στην πραγματική οικονομία, ακολουθούν παρελκυστική πολιτική επιδεινώνοντας δραματικά την κατάσταση.

Είναι ενδεικτικό πως στην περίπτωση της Έδρασης η διοίκηση επιχειρούσε αγωνιωδώς να εξασφαλίσει γραμμές χρηματοδότησης ή να αναχρηματοδοτήσει τις υποχρεώσεις της.

Σε τελευταία ανακοίνωσή της μάλιστα επισήμαινε πως διεξάγονταν συνομιλίες για την έκδοση ομολογιακού ύψους έως 15 εκατ. ευρώ, αλλά μέχρι πρότινος φέρεται να είχε εξασφαλίσει τη συγκατάθεση των οκτώ από τις έντεκα τράπεζες.

(*) Την ίδια περίοδο όπου διεκτραγωδούνται αυτά στην αγορά, με τελευταίο σύμπτωμα αυτό της Έδρασης, το… Σύστημα τα έχει καταφέρει περίφημα με την περιβόητη υπόθεση Λαναρά και των πρώην εταιριών του επιχειρηματία.

Με αμφιλεγόμενους χειρισμούς και χαριστικές ρυθμίσεις από το… Σύστημα (βεβαίως των τραπεζιτών πρώτων και καλύτερων) οι εταιρίες έκλεισαν, ο κλάδος πνέει τα λοίσθια, οι επιχειρηματίες υγιέστερων εταιριών από τον χώρο της κλωστοϋφαντουργίας είναι έξαλλοι με τις… τράπεζες και τους… πολιτικούς, εκατοντάδες εργαζόμενοι έχουν μείνει στον δρόμο.

Θα πουν ορισμένοι πως λαϊκίζω… Ε, δεν με ενδιαφέρει, όταν τη στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά ορισμένοι κύριοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και ζουν πλουσιοπάροχα εις υγείαν όλων των κορόιδων!