Ασφαλιστικές: «Μπαίνει τάξη» στα συμβόλαια υγείας

H αυριανή παρουσίαση από τον ΙΟΒΕ του «δείκτη κόστους αποζημιώσεων ασφαλιστικών νοσοκομειακών προγραμμάτων» αναμένεται με ενδιαφέρον, καθώς ο συγκεκριμένος δείκτης ελπίζεται πως θα αρχίσει να «βάζει τάξη» στην αγορά των συμβολαίων του κλάδου υγείας.

Ειδικότερα, η παρακολούθηση του σχετικού δείκτη του ΙΟΒΕ (εκπονήθηκε με τη στήριξη της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος) έρχεται να ορίσει στο μέλλον ποιος είναι ο «πραγματικός» ιατρικός πληθωρισμός που αντιμετωπίζουν οι ασφαλιστικές εταιρείες και έτσι ουσιαστικά να αποτελέσει πυξίδα για τις μέσες ετήσιες αναπροσαρμογές των ασφαλίστρων στα συμβόλαια υγείας (οι εταιρείες θα δυσκολεύονται να ανεβάσουν τα τιμολόγιά τους πάνω από το επίπεδο του συγκεκριμένου δείκτη).

Αλήθεια είναι πως κατά τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται όχι μόνο στροφή των ασφαλιστικών εταιρειών στο λανσάρισμα ετησίως ανανεούμενων προγραμμάτων υγείας (σε βάρος των ισόβιας διάρκειας), αλλά επιπλέον αύξηση του κόστους με το οποίο επιβαρύνονται οι πελάτες.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες αποδίδουν τη συγκεκριμένη πρακτική τους στο ότι ο σχετικός δείκτης της ΕΛΣΤΑΤ δεν μπορεί να αποτιμήσει το κόστος των ασφαλιστικών προγραμμάτων υγείας, γιατί μετράει διαφορετικά πράγματα.

Έτσι, από εδώ και στο εξής, οι ασφαλιστικές εταιρείες αναμένεται να έχουν ως δείκτη αναφοράς την ετήσια μεταβολή του νέου δείκτη, σχετικά με το πόσο θα αυξάνουν (ή ενδεχομένως και να μειώνουν) τα τιμολόγιά τους. Αν όμως ο δείκτης κόστους αποζημιώσεων ασφαλιστικών νοσοκομειακών προγραμμάτων αποτελεί πλέον γεγονός, πολύς χρόνος -και αναμφίβολα συναινέσεις- απαιτούνται για την υιοθέτηση των περιβόητων «ιατρικών πρωτοκόλλων», προκειμένου να βρεθεί ένας συμβιβαστικός τρόπος τιμολόγησης των υπηρεσιών που προσφέρουν οι ιδιωτικοί πάροχοι υγείας.

Οι διαφωνίες των δύο πλευρών δεν είναι καινούριες, ωστόσο το θέμα έχει έρθει στην επιφάνεια, ενόψει της τάσης συγκέντρωσης που φαίνεται να διαμορφώνεται στον κλάδο των ιδιωτικών κλινικών.

Ειδικότερα, οι ασφαλιστικές εταιρείες φοβούνται μήπως οι ιδιωτικοί όμιλοι υγείας, από τη στιγμή που αποκτήσουν ολιγοπωλιακή θέση στην αγορά, ανεβάσουν τις απαιτήσεις τους προς αυτές, προσπαθώντας να «βγάλουν τα σπασμένα» από την κρατική πολιτική στο μέτωπο της υγείας (rebate, claw back, χαμηλά Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια).

Επιπλέον, παράγοντες του ασφαλιστικού κλάδου υποστηρίζουν πως μέσα από έναν ειλικρινή διάλογο με τις ιδιωτικές κλινικές, θα μπορούσαν να προκύψουν πακέτα με χαμηλότερα τιμολόγια, τα οποία θα ήταν δυνατόν να αγοραστούν από πολύ περισσότερους πελάτες τους.

Άλλωστε, τα ποσά που σήμερα καταβάλλουν οι Έλληνες «από την τσέπη τους» (out of the pocket) για την υγεία τους είναι πολύ υψηλότερα από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, καθώς όχι μόνο δεν ικανοποιούνται από τις προσφερόμενες υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, αλλά επίσης μικρό ποσοστό αυτών έχει επιλέξει να καλυφθεί σχετικά μέσω ασφαλιστικών προγραμμάτων.