Δήμος Διονύσου: Η μεγάλη ευθύνη της αντιπολίτευσης

Η τρέχουσα διοίκηση του Δήμου Διονύσου, υπό το Γιάννη Καλαφατέλη, (φωτό) θεωρείται από την πλειονότητα των δημοτών, η πλέον αποτυχημένη στη σχετικά σύντομη ιστορία του ενιαίου Δήμου. Η εικόνα αυτή είναι διάχυτη, όχι μόνο στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αλλά και στις ιδιωτικές συζητήσεις, στις πολιτικές ζυμώσεις, στις διάφορες άτυπες σφυγμομετρήσεις, στην σύμπνοια των υπολοίπων παρατάξεων εναντίον του.

Αυτό δεν είναι τυχαίο. Επι των ημερών του σημειώθηκε η παταγώδης αποτυχία της «Μήδεια», όταν κατέρρευσε πλήρως κάθε δημοτική λειτουργία, ενώ πολλοί κάτοικοι βρέθηκαν χωρίς ρεύμα αλλά και νερό (!), αποκλεισμένοι για αρκετές ημέρες. Στη συνέχεια, το καλοκαίρι του ίδιου έτους, κάηκαν εκτάσεις ακόμη και μέσα στο Κρυονέρι, ενώ υπήρξε καταιγισμός απευθείας αναθέσεων ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ, (με εκμετάλλευση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στο οποίο οδήγησε ο μεγάλος χιονιάς του 2021), χωρίς τα αντίστοιχα αποτελέσματα.

Τα σκουπίδια κάνουν βουνά σε διάφορες περιοχές , αφού μαζεύονται μόνο μια φορά την εβδομάδα, άλλες περιοχές έχουν εξελιχθεί σε χωματερές, οι λογαριασμοί νερού έρχονται με τεράστια καθυστέρηση (συχνά εξαμήνου), ενίοτε και «φουσκωμένοι» σε προκλητικό βαθμό, ενώ επικρατεί ανασφάλεια ακόμη και για επίσημα περιουσιακά δικαιώματα των δημοτών (που πληρώθηκαν πανάκριβα). Τα οποία δικαιώματα αμφισβητούνται από το κράτος, στα πλαίσια δασικών χαρτών και πολεοδομικών ρυθμίσεων, με έως τώρα αναιμικές αντιδράσεις της δημοτικής αρχής.

Πέρα από τα παραπάνω όμως, έγινε σαφές στους δημότες που παρακολουθούν έστω στοιχειωδώς τα κοινά, ότι σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές του διακηρύξεις ο Καλαφατέλης επέλεξε να διοικήσει χωρίς διαφάνεια, χωρίς λογοδοσία και χωρίς οποιαδήποτε προσπάθεια για συναινέσεις, μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο.Παρότι είχε υποσχεθεί τα ακριβώς αντίθετα.

Για αυτά που αναφέραμε δειγματοληπτικά παραπάνω-και πολλά άλλα- τον κατηγορεί σύσσωμη η αντιπολίτευση, που εκπροσωπεί (ακόμη και με βάση τα αποτελέσματα των προηγούμενων εκλογών), την συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας, ανεξαρτήτως πολιτικών αντιλήψεων.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Δήμαρχος έχασε την πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο, είδε αποφάσεις του όχι μόνο να μπλοκάρονται, αλλά να ανατρέπονται πανηγυρικά (όπως ο περίφημος διαγωνισμός για τα LED), παρότι η παράταξη του δεν δίστασε σε μια περίπτωση, να φτάσει στο πρωτοφανές: Να τερματίσει με το «έτσι θέλω» συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, για να μην ψηφιστεί απόφαση αντίθετη με τις επιθυμίες του.

Οι ελπίδες του να επικρατήσει στην εκλογική αναμέτρηση του τρέχοντος έτους, εμφανίζονται ελάχιστες.

Ο κίνδυνος του εφησυχασμού

Αυτό όμως δεν πρέπει να αποτελέσει αφορμή για εφησυχασμό στους κόλπους των διάφορων υποψηφίων της αντιπολίτευσης.

Διότι μπορεί να κατάφεραν πολλά και σημαντικά, ενεργώντας ενιαία και συντονισμένα ως αντιπολίτευση, αποτρέποντας σε πλείστες περιπτώσεις τα χειρότερα, δεν έχουν καταφέρει όμως το πιο σημαντικό, για το μέλλον της περιοχής.

Να κατεβάσουν στις εκλογές μια μεγάλη, ενιαία παράταξη, ικανή να καθαρίσει το τοπίο από την πρώτη κιόλας Κυριακή, μια παράταξη πολυπρόσωπη, ώστε να αντιμετωπίσει με επάρκεια ικανών στελεχών και δημοτικών συμβούλων, το βουνό των προβλημάτων που αφήνει πίσω του ο Καλαφατέλης.

Μια παράταξη με ορίζοντα που να ξεπερνά τη μία θητεία, καθώς όσοι γνωρίζουν από κοντά το Δήμο και τα προβλήματα του, παραδέχονται πως σε μια θητεία δύσκολα θα δοθούν λύσεις σε πολλά χρονίζοντα και μεγάλα θέματα.

Η δημοτική αρχή Καλαφατέλη, όπως αναγνωρίζουν όλοι οι υποψήφιοι, αφήνει πίσω της ένα Δήμο με τεράστια προβλήματα, κι όχι μόνο εκείνα που νιώθουν άμεσα στο πετσί τους οι δημότες.

Πολλά είναι «εσωτερικά» και λιγότερο γνωστά: αφορούν την οργάνωση και διοίκηση του δημοτικού μηχανισμού, τις ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, την αναξιοκρατία αλλά και την λειψανδρία σε υπεύθυνες θέσεις, ευαίσθητα θέματα που ιδιωτικά όλοι οι γνωρίζοντες παραδέχονται ότι μαστίζουν το Δήμο.

Ταυτόχρονα, εξαιρετικά σημαντικές υποθέσεις, όπως αυτές της οριοθέτησης οικισμών, των τοπικών πολεοδομικών σχεδίων, αλλά και των λατομείων που απειλούν να ξεφυτρώσουν στην Πεντέλη, θα απασχολήσουν έντονα την επόμενη διοίκηση.

Μαζί με τις ελλιπείς υποδομές, την αναιμική πολιτική προστασία, το ασυντήρητο οδικό δίκτυο, την σταδιακή απομείωση ακόμη και της αξίας της γης, καθώς ολοένα και περισσότεροι υποψήφιοι αγοραστές συνειδητοποιούν (μέσα και από την προβολή των προβλημάτων του Δήμου στα ΜΜΕ) ότι ο Διόνυσος δεν έχει τις υποδομές, την ασφάλεια και τις ανέσεις που θα έπρεπε να έχει για να δικαιολογήσει τις αξίες γης, "βορείων προαστίων" που κάποτε πρόθυμα πληρώνονταν.

Η ανάγκη για «μυαλά και χέρια»

Πρόκειται για ένα βουνό υποχρεώσεων και απαιτήσεων, στις οποίες- όλοι πια το αντιλαμβάνονται αυτό- δύσκολα ο Δήμος θα βρει αποτελεσματικό αρωγό το κράτος. Άρα θα πρέπει να διαθέτει ισχυρή υπερκομματική διοίκηση, με ευρύτατα ερείσματα στην κοινωνία, αλλά και σημαντική τεχνογνωσία. «Μυαλά και χέρια», ώστε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και-το κυριότερο- να μην αποτύχει.

Διότι καλώς ή κακώς, το «παραλάβαμε καμένη γη», στην εποχή μας δεν αρκεί ως δικαιολογία.

Το ερώτημα που απομένει, καθώς οι εκλογές ολοένα και πλησιάζουν, είναι αν θα αντιληφθούν το μέγεθος της ευθύνης- αλλά και της ευκαιρίας- που έχουν απέναντι στο Δήμο και τους δημότες, τα ηγετικά στελέχη της νυν αντιπολίτευσης, κι όσοι έχουν θέσει νέα υποψηφιότητα.

Από το Διονύση Ζαμάνη και τον Κωστή Κουριδάκη, τον Νίκο Κλήμη και τους Τεύκρο Παντελόγλου και Παναγιώτη Πανάγο, μέχρι τον Νίκο Καρυστινό, την Κατερίνα Μαϊχόσογλου και τον Δημήτρη Ζαφειρόπουλο.

Με τα βαριά προβλήματα που μαστίζουν το Δήμο η συνεργασία, η συναίνεση και η ενότητα, σε προγραμματικές βάσεις, αποτελούν προϋπόθεση προεκλογικά και μετεκλογικά. Σχεδόν όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά , το έχουν αντιληφθεί εδώ και πολύ καιρό. Ομως μέχρι τώρα δεν φαίνεται να το έχουν… εμπεδώσει, παρά κάποιες προσπάθειες που έγιναν.

Κυρίως, λένε οι κακές γλώσσες, λόγω διαφόρων προσωπικών φιλοδοξιών και εγωισμών, αλλά και κάποιων βιαστικών μικροπολιτικών κινήσεων, που έσπευσαν να προκαταλάβουν καταστάσεις.

Θεμιτές οι προσωπικές φιλοδοξίες ασφαλώς, αποτελούν άλλωστε -ας μην κρυβόμαστε- βασικό κίνητρο για να κατέλθει κάποιος στο στίβο της πολιτικής. Θεμιτές και οι προσδοκίες που δίνει μια μέχρι τώρα επιτυχημένη δυναμική. Υπάρχουν στιγμές κρίσης όμως, όπως αυτή που αντιμετωπίζει σήμερα ο Δήμος Διονύσου εξαιτίας την συσσωρευμένων προβλημάτων που όξυνε δραματικά η δημαρχία Καλαφατέλη.

Στιγμές που απαιτούν υπερβάσεις και δημιουργικούς συμβιβασμούς.

Μόνο έτσι άλλωστε θα πεισθούν και πολλοί κάτοικοι, ιδίως οι νεότεροι στην περιοχή, (οι «φερτοί» όπως τους χαρακτηρίζουν απαξιωτικά κάποιοι κύκλοι ντόπιων συμφερόντων, που αποτελούν συστηματική τροχοπέδη για το Διόνυσο), ότι κάτι αλλάζει ουσιαστικά. Κι ότι έχει νόημα να συμμετάσχουν και να στηρίξουν μια ενωτική προσπάθεια για την πραγματική ανάταξη του Δήμου. Με έργα, όχι με λόγια.

Αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη όσων πάλεψαν ενωμένοι απέναντι στη δημαρχία Καλαφατέλη, για έναν καλύτερο Διόνυσο, εντός και εκτός Δημοτικού Συμβουλίου.

Όχι απλώς να κάτσει κάποιος από εκείνους στη Δημαρχιακή καρέκλα, στη θέση του Καλαφατέλη, αλλά να εξασφαλίσουν εκ των προτέρων τις συνθήκες μιας επιτυχημένης ενωτικής δημαρχίας, με όσους ικανούς ανθρώπους απαιτούνται και με ολοκληρωμένο σχεδιασμό.

Που θα πρέπει να υλοποιηθεί!