Εσείς το έλλειμμα, εμείς το χρέος!

Είθισται, στις προεκλογικές εκστρατείες του φθινοπώρου, οι αρχηγοί των κομμάτων εξουσίας και των υπολοίπων να ανεβαίνουν στη Θεσσαλονίκη για τη ΔΕΘ και να ανακοινώνουν το οικονομικό τους πρόγραμμα.

Το ίδιο αναμένεται να πράξουν φέτος.

Όμως, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου είναι υποψιασμένη και ενήμερη σε μεγάλο βαθμό ότι η χώρα έχει αναλάβει δεσμεύσεις για επιπρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα και μεταρρυθμίσεις την τριετία 2015-2018 στο πλαίσιο του νέου προγράμματος που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Επομένως, τα περιθώρια για παροχές είναι από ανύπαρκτα έως ασφυκτικά.

Το μόνο που απομένει στα κόμματα να κάνουν είναι να υποσχεθούν καλύτερη μεταχείριση, π.χ. φορολογική, οργανωμένων ομάδων του πληθυσμού που διαθέτουν πολλές ψήφους, με στόχο το εκλογικό όφελος.

Επειδή υπάρχει πλέον κάποια πίεση για την παρουσίαση ισοδύναμων μέτρων, το πιθανότερο είναι τα κόμματα να αναφερθούν γενικόλογα σε μέτρα όπως ο υψηλότερος φόρος στα τσιγάρα και τα ποτά, για να γίνουν πιστευτά.

Όμως, κοινός παρονομαστής είναι το Μνημόνιο 3.

Τι καινούργιο, θετικό, μπορούν να παρουσιάσουν στον λαό για να δικαιολογήσουν τα νέα μέτρα;

Ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας μετά τις ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις του περασμένου Ιανουαρίου περί τέλους στη λιτότητα κ.λπ. και το δημοψήφισμα;

Την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, είναι η απάντηση.

Μόνο που κι αυτή είναι ολίγον κουτσή, από τη στιγμή που το περίφημο «κούρεμα» του χρέους έχει φύγει από το τραπέζι.

Όμως, εδώ παραβιάζονται ανοικτές θύρες.

Οι Γερμανοί και άλλοι έχουν επανειλημμένα αναφέρει σε Ελληνες αξιωματούχους κατ' ιδίαν και ενίοτε δημοσίως τα τελευταία χρόνια ότι θα δοθεί ανακούφιση στο χρέος, αν η δική μας πλευρά τηρήσει τα συμφωνηθέντα.

«Εσείς το έλλειμμα, εμείς το χρέος», ήταν η επωδός, όπως αναφέρουν οι δικοί μας.

Οι όροι, π.χ. επιμήκυνση των λήξεων, θα προσδιορίζονταν όταν έφτανε η ώρα.

Ακόμη και η κ. Μέρκελ αναφέρθηκε σ' αυτό το θέμα πρόσφατα, αποκλείοντας εμμέσως παρέμβαση στα επιτόκια.
Ουσιαστικά είναι το καρότο που κραδαίνουν οι δανειστές προς την ελληνική πλευρά.

Είναι λογικό να το επικαλούνται τα κόμματα, γιατί αμβλύνει τις εντυπώσεις από την υπογραφή και εφαρμογή του 3ου μνημονίου.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι η προσφορά για το χρέος ήταν πάντοτε πάνω στο τραπέζι υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Μια ματιά στην ανακοίνωση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 θα πείσει.

Αν η ελληνική πλευρά δεν την πήρε, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να θεωρηθεί μεγάλη επιτυχία ή θρίαμβος σε περίπτωση που την πάρει αργότερα.

Εδώ που έχουμε φτάσει, η αναδιάρθρωση του χρέους ίσως αποδειχθεί λιγότερο χρήσιμη απ' ό,τι στο παρελθόν, υπό την έννοια ότι η θετική επίπτωση στην ψυχολογία και στα spreads ίσως είναι μικρότερη.

Dr. Money