Zητείται όραμα και ελπίδα

Από τη στιγμή που η χώρα μπήκε στη ρότα ενός νέου μνημονίου υπό αυστηρή διεθνή επιτήρηση, η πορεία ήταν λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένη.

Αρχής γενομένης από το δημοσιονομικό μέτωπο, με δεδομένο ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να καταθέσει το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2016 στη Βουλή μέχρι τις 5 Οκτωβρίου και να ετοιμάσει το νέο μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό σχέδιο για την περίοδο 2015-2019.

Τα ρεπορτάζ θέλουν τις ελληνικές αρχές να εξετάζουν μια σειρά από φορολογικές επιβαρύνσεις μέσω περικοπής των φοροαπαλλαγών και άλλων φόρων για εισοδήματα άνω των 30.000 ευρώ.

Σ' αυτά θα πρέπει να προστεθούν τα μέτρα για τη φορολογία κεφαλαίου, π.χ. νέα όρια για γονικές παροχές, τα ενοίκια κ.τ.λ.

Επιπλέον, γίνεται αγώνας δρόμου για τα μέτρα που θα εξοικονομήσουν 1,8 δισ. ευρώ στο συνταξιοδοτικό.

Πολλές ομάδες του πληθυσμού θα επηρεαστούν δυσμενώς για να πιαστούν οι στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα φέτος και τα επόμενα χρόνια, με αποκορύφωμα το 2018 που ο πήχης ανεβαίνει στο 3,5% του ΑΕΠ.

Ισως αυτό εξηγεί, εν μέρει τουλάχιστον, γιατί υπάρχει κατήφεια σε πολύ κόσμο.

«Διαπιστώνεις κι εσύ ότι υπάρχει μια απογοήτευση, θα έλεγα μια παραίτηση, πολύ κόσμου που απλά περιμένει να μάθει τα νέα μέτρα χωρίς διάθεση αντίδρασης;» με ρώτησε χθες ένας γνωστός.

Η απάντηση ήταν καταφατική. Την ίδια αντίληψη είχα κι εγώ, μιλώντας με άλλους γνωστούς και παρακολουθώντας τις αντιδράσεις περισσότερων.

Ισως κάνω λάθος, αλλά ήταν σαν να έλεγαν: «Φέρτε τα μέτρα να τελειώνουμε. Κουραστήκαμε πια με τα μνημόνια».

Αυτή η συμπεριφορά, αν έχω δίκιο, διευκολύνει το έργο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ γιατί δείχνει κόπωση μιας μάζας του κόσμου.

Όμως, η κόπωση μπορεί να μετατραπεί αργότερα σε ακόμη μεγαλύτερη οργή, αν η οικονομία δεν βγει από τη διαφαινόμενη ύφεση.

Πέρα από τα γνωστά, π.χ. ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αναδιάρθρωση του χρέους, αξιοποίηση των χρημάτων του νέου ΕΣΠΑ και εκείνου της περιόδου 2007-2013, υπάρχει κάτι πιο αποτελεσματικό βραχυπρόθεσμα.

Η ψυχολογία.

Πρόκειται για κάτι που δύσκολα αποκτάται και εύκολα χάνεται.

Τα καθαρά εισοδήματα των Ελλήνων δεν σημείωσαν καμία αξιοσημείωτη μεταβολή το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου, όμως η κατανάλωση αυξήθηκε, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του ΑΕΠ το 1ο τρίμηνο.

Φυσικά, τα capital controls και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ίσως έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα το 3ο τρίμηνο.

Επειδή λοιπόν δεν υπάρχει άρτος για να δοθεί στον λαό, θα πρέπει να του επικοινωνήσουν κάτι άλλο.

Το όραμα για ένα καλύτερο αύριο μέσα από ένα κατανοητό αφήγημα που θα στηρίζεται σε ρεαλιστικές υποθέσεις.

Αν αυτό δεν γίνει και η τύχη δεν βοηθήσει, η χώρα θα μπει σε νέες φουρτούνες.

Dr. Money