Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Η κυβέρνηση έχει σπεύσει να ικανοποιήσει τα αιτήματα πολιτών και επιχειρήσεων, επιβάλλοντας μειώσεις σε ενοίκια, αλλά δεν δείχνει τον ίδιο ζήλο για την αποζημίωση των ιδιοκτητών ακινήτων.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Στην Ελλάδα, η εκτελεστική εξουσία είχε και έχει τα γένια και τα χτένια. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει πραγματικός διαχωρισμός της εκτελεστικής από τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία, η πρώτη αποτελεί την κύρια πηγή εξουσίας στη χώρα.

Το ακίνητο είναι η βασική μορφή αποταμίευσης για τα νοικοκυριά εδώ και πολλές δεκαετίες, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη. Η μικρή φορολόγηση επί δεκαετίες και η αβεβαιότητα, π.χ. για τη δραχμή, ενθάρρυνε αυτή την τάση. Από την άλλη πλευρά, υπήρξαν περίοδοι όπως του ενοικιοστασίου που αποθάρρυνε την απόκτηση ακινήτου για επένδυση (ενοίκιο) ή ιδιοκατοίκηση. Ως γνωστόν, το σκηνικό άλλαξε άρδην μετά την οικονομική κρίση το 2009, καθώς διαδοχικές κυβερνήσεις έσπευσαν να ενισχύσουν τα κρατικά έσοδα, αυξάνοντας κατακόρυφα τη φορολογία των ακινήτων. Η σημερινή κυβέρνηση προχώρησε σε μια περιορισμένη, λελογισμένη μείωση του ΕΝΦΙΑ, για να ελαφρύνει λίγο τους ιδιοκτήτες και να τονώσει την αγορά ακινήτων και την οικοδομή, βοηθώντας παράλληλα τις τράπεζες.  

Δεν είναι πρόθεση της στήλης να μπει στη συζήτηση κατά πόσο η αγορά ακινήτων θα πρέπει να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας ή όχι. Όμως, η στήλη θεωρεί ότι η κυβέρνηση κάνει μεγάλο λάθος που δεν επιδοτεί μέσω του κρατικού προϋπολογισμού το ενοίκιο, τη μείωση του οποίου κατά 40% επέβαλε για να ανακουφίσει διάφορες κατηγορίες εργαζομένων και εταιρειών.

Η εν μέρει μεταφορά του βάρους της κοινωνικής πολιτικής που ασκεί στους ιδιοκτήτες ακινήτων δεν είναι ούτε δίκαιη, ούτε ηθική, ούτε σωστή από οικονομικής σκοπιάς. Είναι γνωστό ότι τα ενοίκια συνιστούν εισόδημα που χρειάζονται οι περισσότεροι. Επιπλέον, δεν θα μας εξέπληττε, αν αρκετοί ιδιοκτήτες χρησιμοποιούσαν τα ενοίκια για να εξυπηρετούν δάνεια, οπότε ίσως πλέον «κοκκινίσουν». Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί επίσης η μη τοποθέτηση απέναντι στις καταγγελίες της ΠΟΜΙΔΑ περί άρνησης μερίδας ενοικιαστών να καταβάλλουν το υπόλοιπο 60% του μισθώματος. Όπως επίσης η καταγγελία περί μη τεκμηρίωσης των μειώσεων μισθωμάτων που επιβάλλουν αυτοαπασχολούμενοι ελεύθεροι επαγγελματίες-επιστήμονες στους εκμισθωτές τους.

Είναι κατανοητό ότι έχει πέσει πολλή δουλειά στην ΑΑΔΕ το τελευταίο δίμηνο. Όμως, η δημιουργία μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας καταγραφής των μειώσεων των ενοικίων θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα. Ιδίως στην Ελλάδα, όπου η κουλτούρα πληρωμών δεν είναι ισχυρή παρά την όποια βελτίωση τα τελευταία χρόνια.

Είναι προφανές ότι η επιδότηση του ενοικίου έχει δημοσιονομικό κόστος. Όμως, αυτό είναι το σωστό και διαφανές μέτρο και όχι η μερική μεταβίβαση του κόστους του μέτρου στους ιδιοκτήτες ακινήτων, επειδή τα ακίνητα δεν έχουν προπέλες για να σηκωθούν να φύγουν, για να θυμηθούμε τα λεγόμενα παλαιού πολιτικού. 

Δεν είναι τυχαίο ότι άλλες χώρες της ΕΕ επέλεξαν την επιδότηση του ενοικίου σε συγκεκριμένο αριθμό πληγέντων πολιτών για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Όχι όμως αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Δεν είναι σωστό να υιοθετεί η κυβέρνηση τις εισηγήσεις μεγαλοσχημόνων στον κλάδο του τουρισμού, ρισκάροντας πολλά για να αποφύγει μια οικονομική κατάρρευση και να αγνοεί τα αιτήματα άλλων που επιβαρύνει.  


Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v