Η δημοπρασία του τίτλου λήξης 2042 και οι εκλογές δείχνουν επαναγορά χρέους

Όταν η ζήτηση είναι 6 φορές μεγαλύτερη από το ποσό που ζητάς από την αγορά και η απόδοση του δημοπρατούμενου ομολόγου υποχωρεί αισθητά, όπως έγινε χθες με τον επανεκδοθέντα τίτλο λήξης 2042, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Οι συνθήκες για νέες εκδόσεις είναι ευνοϊκές. 

Ως γνωστόν, το ζητούμενο ποσό χθες ήταν 200 εκατ. ευρώ αλλά οι συνολικές προσφορές ξεπέρασαν το 1,2 δισ. ευρώ, με την απόδοση να διαμορφώνεται σε 3,99% έναντι 4,05% της αγοράς την προηγούμενη μέρα. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Οι συμμετέχοντες στις αγορές ομολόγων προεξοφλούν ότι η ΝΔ θα σχηματίσει κυβέρνηση και θα εμμείνει στη δημοσιονομική πειθαρχία, εφαρμόζοντας παράλληλα μια πολιτική τόνωσης των επενδύσεων και των εξαγωγών. Παράλληλα, προσδοκούν ότι η Ελλάδα θα αποκτήσει την επενδυτική βαθμίδα  τους επόμενους μήνες. Φυσικά, μεσολαβούν σημαντικά γεγονότα όπως οι εκλογές και η γνωστοποίηση του προγράμματος της νέας κυβέρνησης. Όμως, εμφανίζονται έτοιμοι να δεχθούν το καλό σενάριο. Αν έχουν δίκιο ή όχι θα φανεί στην πράξη.

Προς το παρόν, τα γκάλοπ για τις εκλογές της 25ης Ιουνίου δείχνουν να επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες τους ενώ τα διαθέσιμα στοιχεία για τη μέχρι στιγμής εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού δικαιολογούν αισιοδοξία. Ας μην ξεχνάμε ότι ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα ήταν 0,7% του ΑΕΠ στο μεσοπρόθεσμο και αναθεωρήθηκε ανοδικά σε 1,1% για φέτος, μετά τη θετική έκπληξη του μικρού πλεονάσματος αντί ελλείμματος το 2022.   

Η μερική επαναγορά του δημόσιου χρέους που θα οδηγούσε αφενός σε μείωση του στοκ ως προς το ΑΕΠ και αφετέρου σε μείωση των τόκων θα βοηθούσε στα δημοσιονομικά. Εδώ ακριβώς έρχεται να δέσει το σενάριο για προεξόφληση μέρους των διακρατικών δανείων του 1ου μνημονίου (GLF). Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα έχει ήδη προεξοφλήσει τέτοια δάνεια ύψους 2,4 δισ. ευρώ στο παρελθόν. Η προεξόφληση περισσότερων τέτοιων δανείων που φέρουν επιτόκιο μεταξύ 3,5% και 4% (Euribor+50 μονάδες βάσης) βγάζει  νόημα και το σενάριο περί προεξόφλησης δανείων GLF ύψους 5 δισ. ευρώ και άνω ακούγεται λογικό. Το σχετικό σενάριο είχε κυκλοφορήσει σε ανύποπτο χρόνο, αλλά πλέον αποκτά πραγματική βάση.

Σε παλαιότερο άρθρο είχαμε εξηγήσει πως η αντιστάθμιση κινδύνου (hedging) μέσω swaps των ανωτέρω ομολόγων είχε αποδειχθεί χρυσοφόρο ντιλ για το ελληνικό Δημόσιο. Κι αυτό γιατί μείωνε το επιτόκιο που πλήρωνε η χώρα στο 1% περίπου καθαρά, λόγω των κερδών από τα swaps. Η προεξόφληση θα μπορούσε να γίνει με τη χρήση των διαθεσίμων ύψους 34 δισ. ευρώ περίπου σήμερα ή/και νέων εκδόσεων ομολόγων, λόγω των ευνοϊκών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στις αγορές για την Ελλάδα. 

Αν η χώρα αποπληρώσει τα διακρατικά δάνεια της διετίας 2024-2025, θα μειώσει τις τοκοχρεωλυτικές ανάγκες της ίδιας περιόδου, το ρίσκο της αναχρηματοδότησης και τον λόγο χρέους προς το ΑΕΠ, αν χρησιμοποιήσει μέρος των διαθεσίμων (μαξιλάρι ρευστότητας). Επομένως, το δέλεαρ της περαιτέρω προεξόφλησης (επαναγοράς χρέους) των ανωτέρω δανείων είναι αρκετά μεγάλο για να το προσπεράσει κάποιος εύκολα, αν όντως η αγορά έχει δίκιο.

Θα ποντάραμε λοιπόν σ’ αυτό το σενάριο, με βάση την κοινή λογική και όχι μόνο.