Προσλήψεις στο Δημόσιο: Μυαλό δεν βάζουμε

Η κυβέρνηση δρομολογεί την προκήρυξη 30.000 προσλήψεων μόνιμου προσωπικού στο Δημόσιο, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, εκ των οποίων 14.000 εντός του 2023. Η υπουργός Εσωτερικών κ. Κεραμέως αναμένεται να εισηγηθεί τις προλήψεις 16.000 επιπλέον ατόμων που θα γίνουν εντός του 2024. Στη χώρα με τους περισσότερους πυροσβέστες ανά κάτοικο στην ευρωζώνη, η κυβέρνηση συζητά την αύξηση των εισακτέων στη σχολή Πυροσβεστικής και την αύξηση του αριθμού των δασοκομάντος.

Πρόκειται για κάλυψη πραγματικών αναγκών όπως διατείνονται οι κυβερνώντες ή μήπως για την ικανοποίηση προεκλογικών υποσχέσεων και  διευκόλυνση ρουσφετολογικών προσλήψεων σε δήμους, ενόψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών του φθινοπώρου;

Για τους υποστηρικτές της κυβέρνησης, οι προσλήψεις αφορούν θέσεις όπου υπάρχουν ελλείψεις. Δεν μπορεί λοιπόν να επικρίνεται γι’ αυτό, όταν όλοι ζητούσαν προσλήψεις π.χ. στο ΕΣΥ, υποστηρίζουν. Ίσως, εκτός από την απαίτηση για πτυχίο, που πλέον αποτελεί είδος εν αφθονία στην Ελλάδα, θα έπρεπε να αναγνωρισθεί μισθολογικά η προϋπηρεσία του ιδιωτικού τομέα στο Δημόσιο. Έτσι,  περισσότεροι ιδιωτικοί υπάλληλοι με προσόντα θα συμμετείχαν στους διαγωνισμούς. 

Για τους αντιπολιτευόμενους και γενικά εκείνους που δεν ασπάζονται την κυβερνητική θέση, η άποψη είναι τελείως διαφορετική. «Πού πάνε τα λεφτά των φορολογουμένων; Η μισθοδοσία στο Δημόσιο αυξήθηκε κατά 800-900 εκατ. ευρώ από το 2019 μέχρι σήμερα», μας ανέφερε πρόσφατα μια φίλη. «Είδες εσύ καμία αύξηση παραγωγικότητας στο Δημόσιο; Προσέλαβαν μερικές εκατοντάδες δασοκομάντος πριν από δύο χρόνια και τώρα θέλουν να προσλάβουν κι άλλους». Άλλος υποστήριζε ότι πολλές προσλήψεις συνδέονται με τις εκλογές στους δήμους και εξυπηρετούν προεκλογικές σκοπιμότητες. Δυστυχώς, η διαχείριση σε πολλούς δήμους αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν, με τα ρουσφέτια, την έλλειψη διαφάνειας και τη διαφθορά να είναι διάχυτες.      

Προφανώς, ο καθένας το βλέπει από τη σκοπιά του. Συνήθως κομματική ή ιδεολογική. Το σίγουρο είναι ότι η χώρα θα δανεισθεί για να πληρώσει τις νέες μισθοδοσίες καθώς ο προϋπολογισμός της Γενικής Κυβέρνησης εκτιμάται ότι δεν θα είναι ισοσκελισμένος. Αν υποθέσουμε το μικτό μηνιαίο κόστος των 30.000 προσλήψεων στα 1.800 ευρώ το άτομο, ο λογαριασμός μισθοδοσίας ξεπερνά τα 600 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Απ’ αυτό το ποσό θα πρέπει να αφαιρεθούν φόροι και κρατήσεις, οπότε η καθαρή επιβάρυνση μειώνεται μεν αλλά λογικά φθάνει και ίσως ξεπερνά τα 500 εκατ. ευρώ.   

Μια άλλη αλήθεια είναι ότι ακόμη και σήμερα, αρκετοί πολίτες ζητάνε να μπούνε στο δημόσιο βάζοντας πολιτικό μέσο λόγω εργασιακής αβεβαιότητας ή ανεργίας. Μια άλλη διαπίστωση είναι ότι διεθνώς γίνεται μια συζήτηση για τις δυνατότητες που δίνει η τεχνητή νοημοσύνη (ΑΙ) και τις συνέπειες που θα έχει ο περαιτέρω αυτοματισμός σε πολλά επαγγέλματα και τομείς, π.χ. στο Δημόσιο. 

Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση επαίρεται για τα δάνεια και τις επιχορηγήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης που θα πάνε στην ψηφιοποίηση του Δημοσίου ενώ ταυτόχρονα έχει προχωρήσει σε μαζικές προσλήψεις κάθε μορφής, ακολουθώντας την πεπατημένη του πολιτικού συστήματος. Κι αν σε κάποιους τομείς του Δημοσίου οι προσλήψεις είναι απαραίτητες, σε άλλους όχι μόνο δεν είναι, αλλά υπάρχει υπερβάλλον δυναμικό.   

Όλα αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας, όταν η εποχή των παχέων αγελάδων των κοινοτικών κονδυλίων στερέψει. Μέχρι τότε ποιος ζει, ποιος πεθαίνει. Ο ωχαδερφισμός στην πράξη.