Το σκέπαστρο Καλατράβα δεν είναι η εξαίρεση

«Όποιος έχει παρακολουθήσει αγώνες από το πάνω διάζωμα του ΟΑΚΑ έχει νιώσει τις ταλαντώσεις της κερκίδας με το παραμικρό. Αν μάλιστα είναι σκεπτόμενος άνθρωπος θα είχε προβληματισθεί, κοιτάζοντας παράλληλα τη μεγάλη μεταλλική κατασκευή, γνωστή ως σκέπαστρο Καλατράβα, να αιωρείται πάνω από το κεφάλι του.

Οι ταλαντώσεις μπορεί να είναι εκ της φύσεως του έργου, αν όμως το εύρος των δονήσεων ξεπερνά κάποια όρια, δημιουργείται το φαινόμενο της κόπωσης των υλικών και σπάνε, όπως ανέφερε ο Παναγιώτης Καρύδης, ομότιμος καθηγητής αντισεισμικής προστασίας.

Σε μη πελατειακά κράτη, η συντήρηση τέτοιων κατασκευών και οι μελέτες στατικότητας γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Στην πελατειακή Ελλάδα, αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει. Αντίθετα, υπάρχει το γνωστό πινγκ πονγκ ευθυνών, μεταξύ των διοικήσεων τέτοιων οργανισμών και των προϊστάμενων αρχών, συνήθως υπουργείων. Ευτυχώς, τουλάχιστον, αυτή τη φορά δεν είχαμε θύματα. 

Προφανώς, το ΟΑΚΑ δεν είναι η μοναδική κατασκευή που κάτι τέτοιο συμβαίνει. Από πόσες γέφυρες δεν έχουμε περάσει από κάτω και βλέπουμε  διαβρωμένα υλικά και σιδερόβεργες να προεξέχουν, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται; 

Ασφαλώς, δεν γνωρίζαμε για το στέγαστρο Καλατράβα, όταν αναφέραμε στο άρθρο με τίτλο «Το πολιτικό σύστημα προτιμά τις σπατάλες από το μετρήσιμο αποτέλεσμα», πριν από μια εβδομάδα περίπου, το εξής: «Στην Ελλάδα, οι πολιτικοί ενδιαφέρονται περισσότερο να ξοδεύουν λεφτά και να κόβουν κορδέλες για νέα έργα παρά να ενεργούν προληπτικά, συντηρώντας τα παλιά…». Παραθέταμε μάλιστα τα λεγόμενα ενός στελέχους επενδυτικής τραπεζικής ξένου οίκου για την Ελλάδα. «Στα μπάτζετ δεν περιλαμβάνεται ξεχωριστό κονδύλι για την προληπτική συντήρηση των υποδομών όπως συμβαίνει σε άλλες δυτικές χώρες».

Έστω κι έτσι λοιπόν θα ήταν καλό αν οι υπουργοί κ.λπ. απαιτούσαν, ακόμη και με νομοθετική παρέμβαση, από όλους τους δημόσιους οργανισμούς των οποίων προΐστανται, να διαθέτουν ξεχωριστό κονδύλι για τη συντήρηση των υποδομών στους ετήσιους προϋπολογισμούς τους. Επίσης να γίνει ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων, ώστε να είναι σαφές ποιος έχει την αρμοδιότητα και επομένως την ευθύνη μεταξύ κεντρικής διοίκησης, περιφερειών, δήμων κ.λπ., με βάση τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές.    

Με το σκέπαστρο του Καλατράβα ίσως σταθήκαμε τυχεροί και δεν θρηνήσαμε θύματα. Με δρόμους, γέφυρες κ.λπ. ίσως δεν είμαστε τόσο, αν κάποια πράγματα δεν αλλάξουν. Όταν η διαφθορά με τις μίζες και τη συναλλαγή συναντά τον ωχαδερφισμό, την ανευθυνότητα και την υποκρισία, το κοκτέιλ είναι εκρηκτικό. Δυστυχώς, αυτό δύσκολα θα αλλάξει, όσο το σύστημα είναι πελατειακό.