Αξιοπιστία über alles!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το αφήγημα της ελληνικής κυβέρνησης, εκ πρώτης όψεως, είναι έως και συμπαθές.

Όπως διαρρέουν αρμοδίως κυβερνητικά στελέχη, στις 15 Οκτωβρίου θα καταθέσουμε το προσχέδιο προϋπολογισμού υπόψη και της Κομισιόν, η οποία θα το κρίνει στη βάση των κανόνων του λεγόμενου «ευρωπαϊκού εξαμήνου», που ισχύει και για όλες τις άλλες χώρες.

Σε αυτό το προσχέδιο θα κατατίθενται τα επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς για τη μη περικοπή των συντάξεων, ενώ θα υπάρχουν τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν στη Θεσσαλονίκη από τον πρωθυπουργό.

Ούτως ή άλλως, η επίτευξη του στόχου περί πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% είναι εφικτή και πιθανώς να τον υπερβούμε, άρα δημιουργείται ικανός δημοσιονομικός χώρος για την υλοποίηση αυτών των εξαγγελιών.

Σύμφωνα με το ίδιο αφήγημα, δε, οι μειώσεις των συντάξεων δεν συνιστούν διαρθρωτικό μέτρο, που στόχο έχει τη μακροπρόθεσμη εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά δημοσιονομικό και άρα προς τι το συγκεκριμένο μέτρο;

«Σύμφωνοι», ενδεχομένως να αναφωνήσετε, επισημαίνοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι κυρίαρχη -μετά τη λήξη των μνημονίων- και προσθέτοντας ίσως την εύλογη απορία: «πού είναι το πρόβλημα;».

Εάν θέλετε, δε, να την πάτε ένα βήμα παρακάτω την όλη συζήτηση, ίσως υπενθυμίσετε και τις δηλώσεις του ίδιου του κ. Α. Τσίπρα, από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος έκανε λόγο για το κεφαλαιακό μαξιλάρι των 30 δισ. ευρώ, το οποίο μας παρέχει την πολυτέλεια να μη μας απασχολούν τόσο πολύ οι αγορές για ένα εύλογο χρονικό διάστημα.

Το μόνο στο οποίο, ίσως, προσκρούει το συγκεκριμένο αφήγημα είναι η… ιστορία μας. Το γεγονός ότι περάσαμε οκτώ χρόνια προσπαθώντας να βάλουμε σε τάξη τα οικονομικά μας αλλά και το ότι η οικονομική πολιτική εκ των πραγμάτων μπαίνει στο ζύγι με τις εξελίξεις στη γειτονιά μας (βλέπε την Ιταλία).

Η αξιοπιστία, δε, είναι ένα μέγεθος απολύτως μετρήσιμο, με ακρίβεια τουλάχιστον 3 δεκαδικών.

Υπό αυτό το πρίσμα, πρέπει να αντιμετωπιστεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποτρέψει τη μείωση των συντάξεων. Το ελληνικό δεκαετές ομόλογο «έκλεισε» την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου με απόδοση 4,175% ενώ παρέμεινε υπεράνω του επιπέδου του 4% καθ’ όλη τη διάρκεια του προηγουμένου διμήνου, λόγω και της αναταραχής στις αναδυόμενες αγορές και την Ιταλία.

Τα δεκαετή ομόλογα της γείτονος έχουν πάρει σταθερά την ανιούσα και την Παρασκευή η απόδοσή τους υπερέβη το επίπεδο του 3%, εξαιτίας της απόφασης της Ρώμης να «τρέξει» έλλειμμα 2,4% στον προϋπολογισμό της, αντί μικρότερου που είναι αναγκαίο για την αποκλιμάκωση του δημόσιου χρέους της, κάτι που οι αγορές θεώρησαν ως υπαναχώρηση από τα… ατύπως συμπεφωνημένα.

Έτσι, λοιπόν, όσο «εύηχο» κι αν είναι -στους τρέχοντες προεκλογικούς χρόνους- ότι η χώρα μας προτίθεται να υπαναχωρήσει στις δεσμεύσεις που ανέλαβε έναντι εταίρων και λοιπών δανειστών αναφορικά με τη μείωση των συντάξεων, το ερώτημα είναι αν μπορεί να το πράξει και να παραμείνει αξιόπιστη στα μάτια των αγορών.

Γιατί εάν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και το ενδεχόμενο πολιτικών περιπετειών λόγω ενδεχόμενων πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν…