Ενας είναι ο εχθρός: ο λαϊκισμός

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όταν ο πολιτικός διάλογος στην Ελλάδα διεξάγεται κυρίως στο επίπεδο των ιαχών και της αντιπαράθεσης, η διάκριση μεταξύ του προσήκοντος και της υπερβολής είναι ενίοτε δυσχερής.

Ο λαϊκισμός είναι διαθέσιμος σε πρώτη ζήτηση και η χρήση του ο κανόνας, παρά η εξαίρεση.

Έτσι, λοιπόν, δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς με τη χθεσινή επισήμανση του φίλτατου Στ. Θεοδωράκη, από το βήμα της Βουλής, ότι «και οι μολότοφ σκοτώνουν και οι δεξιοί λαϊκισμοί σκοτώνουν τη λογική».

Αναφερόμενος, ευλόγως, στις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι προτάσεις της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής για την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, οι οποίες τελούν ήδη υπό διαβούλευση, ο κ. Θεοδωράκης είπε, εντέλει, το… αυτονόητο.

«Αντί να ακούσουμε τις προτάσεις, να προβληματιστούμε και να αφήσουμε την κοινότητα νομικών να συζητήσει τις αλλαγές, πρυτάνευσε κι εδώ ο λαϊκισμός, με κάποιους από τη ΝΔ να απορρίπτουν μεμιάς όλες τις αλλαγές που προτείνονται και συζητούνται εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια, και κάποιους από τα αριστερά να λένε ότι οι μολότοφ δεν σκοτώνουν».

Όσο εύστοχη κι αν είναι όμως αυτή η επισήμανση του φίλτατου Θεοδωράκη, δεν πρόκειται ούτε για μια προσπάθεια συμψηφισμού, ούτε, ακόμη χειρότερα, για άσκηση μηδενικού αθροίσματος.

Πρόκειται για μία «στεγνή» αποτύπωση της πολιτικής καθημερινότητας στην Ελλάδα.

Της χώρας στην οποία τα γεγονότα αποκτούν σημασία μόνον εφόσον αυτά  εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες και αφήνονται στη λήθη ή την αφάνεια, σε διαφορετική περίπτωση.

Στην προκείμενη περίπτωση, αυτή της αναθεώρησης των δύο Κωδίκων, από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης αγνοήθηκε ή παραμερίστηκε η όποια διάθεση συναίνεσης είναι -ενδεχομένως- έτοιμο να επιδείξει το υπουργείο Δικαιοσύνης, υιοθετώντας τις όποιες ενστάσεις της σχετικά με τη μείωση των ποινών, τις οποίες η ΝΔ συνέδεσε αφενός με την Χ.Α. και αφετέρου με τους κουκουλοφόρους των Εξαρχείων.

Όσο για τις επισημάνσεις Κυρίτση περί τη χρήση μολότοφ -αν και ανεκλήθησαν- προκάλεσαν αλγεινές εντυπώσεις και αποτέλεσαν προσβολή προς οποιονδήποτε νοήμονα και βεβαίως προς τα θύματα της εμπρηστικής επίθεσης στη Marfin.

Όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός, όμως, όλων αυτών, τι θα έχουμε, αν όχι  την καταγραφή ακόμη μία στείρας και άγονης αντιπαράθεσης μεταξύ των κυριοτέρων πολιτικών δυνάμεων της χώρας;

Θα βοηθήσουν στον διάλογο για την αναμόρφωση των δύο σημαντικότερων νομικών Κωδίκων της χώρας αυτές οι απόψεις; Αποτελούν τμήμα ή τον κορμό κάποιου είδους επιχειρηματολογίας;

Αν και η τελική τροπή της όλης υπόθεσης εξαρτάται και από τη διάθεση συναίνεσης, που είναι όντως διατεθειμένο να επιδείξει το υπουργείο Δικαιοσύνης, υιοθετώντας ή μη τις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης ή ακόμη και της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε και αυτή η υπόθεση είναι σαφώς ενδεικτικός του επιπέδου του πολιτικού διαλόγου στη χώρα.

Ζητήματα που άπτονται της κοινής λογικής καθίστανται αντικείμενο ιδεοληψιών κάθε χρώματος και οδηγούνται σε αδιέξοδο, χάριν της εξυπηρέτησης κομματικών σκοπιμοτήτων.

Πρόκειται, δε, για μία ασφαλή συνταγή αποτυχίας.

Μία συνταγή η οποία εγγυάται πως η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας έναντι του εκλογικού σώματος θα συνεχιστεί, παρέχοντας έδαφος ανάδυσης σε στοιχεία από τα άκρα του πολιτικού φάσματος. Ένθεν και ένθεν.

Όμως, ας μη διαμαρτυρόμαστε τότε. Τον δρόμο θα τον έχει στρώσει ο λαϊκισμός δεκαετιών…