Παρακολουθήσεις: Τα καυτά ερωτήματα και τα πολιτικά δεδομένα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν επιχειρήσει κανείς να ξετυλίξει το κουβάρι των υποκλοπών, που τόσο “βίαια” ώθησαν στο πολιτικό προσκήνιο οι παραιτήσεις Δημητριάδη και Κοντολέοντος την προηγούμενη Παρασκευή, είναι βέβαιον ότι θα βρεθεί προ λογικών κενών.

Ακόμη κι αν υπερβεί τα διλήμματα που περιβάλλουν τον βαθμό διαφάνειας και λογοδοσίας που θα όφειλαν να έχουν σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου, οι λεγόμενες “μυστικές υπηρεσίες”, μία εκ των οποίων θεωρείται και η ΕΥΠ, απαιτείται ιδιαίτερη “ψυχική ευρύτητα” ώστε να ξεπεραστεί η μέχρι τούδε στάση της κυβέρνησης και να απαντηθεί το ερώτημα του τι ακριβώς ήταν γνωστό και σε ποιον, πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο.

Το πρώτο ερώτημα ετέθη δημοσίως και με τρόπο ιδιαίτερα εύστοχο από τον ομότιμο καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ν. Αλιβιζάτο, από τις στήλες της “Καθημερινής” και συνοψίζεται στο εξής: θα αρκούσε η πρότερη γνώση του πρωθυπουργού ώστε να “νομιμοποιηθεί” η παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη;

Εάν λάβουμε ως δεδομένο, ότι ο κ. Κοντολέων “παραιτήθηκε” επειδή δεν είχε ενημερώσει εκ των προτέρων τον πρωθυπουργό για το αίτημα - τότε – παρακολούθησης, τυχόν “έγκρισή” του από τον κ. Μητσοτάκη θα ήταν ικανή και αρκετή αιτιολογία για την παρακολούθηση ενός πολιτικού προσώπου και δη με απλή εισαγγελική διάταξη;

Το αμέσως επόμενο λογικό ερώτημα, αφορά τις πληροφορίες που είχε στην διάθεσή της η Εισαγγελέας, με αρμοδιότητα τις δραστηριότητες της ΕΥΠ, όταν ενέκρινε το αίτημα παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη, όπως βεβαίως και αντιστοίχων υποθέσεων που τίθενται υπόψη της από την συγκεκριμένη υπηρεσία.

Λαμβάνει πλήρη γνώση – έστω των υποψιών – που άπτονται του κάθε αιτήματος παρακολούθησης η Εισαγγελέας ή απλώς εγκρίνει έναν κατάλογο τηλεφωνικών αριθμών, στον οποίο – επιπροσθέτως – μπορούν να υπάρξουν τυχόν “αλλοιώσεις” και προσθαφαιρέσεις; Υπάρχουν, δε, διαθέσιμα τα σχετικά “παραστατικά” ή νομιμοποιητικά στοιχεία για “εκ των υστέρων” ελέγχους ή το όλο ζήτημα παραμένει εντός των “τειχών” της “υπηρεσίας” εις το διηνεκές;

Ακριβέστερα, τηρήθηκαν και τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες από το υποτίθεται αυστηρό θεσμικό πλαίσιο από την ίδια την εισαγγελέα στη διαδικασία των εγκρίσεων; Διότι υπάρχουν δημοσιεύματα περί του αντιθέτου και μάλιστα στην φίλα προσκείμενη προς την κυβέρνηση Καθημερινή.

Ακόμη, ποιες ήσαν άραγε οι “λανθασμένες ενέργειες που διαπιστώθηκαν στη διαδικασία των νόμιμων επισυνδέσεων (παρακολουθήσεων)” που επικαλείται ο κ. Κοντολέων στο κείμενο της παραίτησής του; Αναφέρεται αμιγώς στην απουσία ενημέρωσης του πολιτικού του προϊσταμένου, κ. Μητσοτάκη ή συνέτρεξαν και άλλα “ολισθήματα” τα οποία παραμένουν ακόμη στην αφάνεια;

Αντίστοιχα, σε τι βαθμό συνδέεται με όσα ήρθαν πρόσφατα στην δημοσιότητα η θεσμοθέτηση, πέρυσι τον Μάρτιο, της δυνατότητας να μην υποχρεούται να ενημερώνει η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) τους πολίτες οι οποίοι καταγγέλλουν ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνά τους; Είναι άραγε εντελώς τυχαίο ότι η εν λόγω τροπολογία κατατέθηκε αμέσως μετά την προσφυγή του δημοσιογράφου κ. Θ. Κουκάκη στην ΑΔΑΕ;

Επιπρόσθετα, γιατί παρά το ότι οι καταγγελίες του δημοσιογράφου, που ασχολήθηκε με θέματα διαφθοράς και δημοσιεύματα για το λογισμικό παρακολούθησης Predator υπάρχουν εδώ και μήνες, και είναι γνωστό ότι χρησιμοποιήθηκε στην Ελλάδα, δεν προχώρησε έρευνα ως προς το ποιοι το χρησιμοποιούν;

Τέλος, αρκεί ένα απλό αίτημα μίας “συνεργαζόμενης” αλλοδαπής μυστικής υπηρεσίας προς την “ομόλογή” της ελληνική, ώστε να τεθούν υπό παρακολούθηση ακόμη και ευρωβουλευτές, οι οποίοι τελούν υπό τον μανδύα ασυλίας;

Φίλτατοι, ο κατάλογος είναι μακρύς και προφανώς δεν εξαντλείται εδώ. Πρόκειται ωστόσο για εύλογα ερωτήματα, τα οποία αφορούν όχι μόνον στην διαδικασία υπό την οποία είναι νομικά δυνατή η ύπαρξη αυτών των υποκλοπών αλλά τη λειτουργία του ίδιου του πολιτεύματος.

Επιπρόσθετα, δε, αυτή η υπόθεση επαναπροσδιορίζει κατά τρόπο ριζικό τις πολιτικές ισορροπίες του τόπου και – κατά πάσα βεβαιότητα – τη δυνατότητα πολιτικών συνεννοήσεων μετά τις επόμενες εκλογές. Κυριότερα, πρόκειται για μία υπόθεση η οποία όχι μόνον δύναται να οδηγήσει σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας αλλά να επιτρέψει την εκδήλωσή τους σε στιγμή κρίσιμη για τα εθνικά συμφέροντα, με ενδεχομένως ολέθριες για τον τόπο συνέπειες.

Ερωτήματα, όπως αυτά, ήδη απασχολούν την κοινή γνώμη. Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, επί της υπόθεσης οφείλει να τα προσεγγίσει.