Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Διαχωρισμός των εξουσιών, ισονομία, ασφάλεια δικαίου. Ορισμένες από τις πλέον θεμελιώδεις αρχές επί των οποίων εδράζεται ο λεγόμενος Δυτικός πολιτισμός -όποιος κι αν είναι πλέον αυτός, σε εποχές Τραμπ, Στάρμερ και Μερτς-, τμήμα του οποίου ισχυριζόμαστε ότι αποτελούμε.
Κατά πόσον όμως μία χώρα στην οποία η εκτελεστική εξουσία είναι σε θέση να διορίζει την ηγεσία της δικαστικής και να υπαγορεύει τη βούλησή της στη νομοθετική, διαθέτει όντως διάκριση ή διαχωρισμό μεταξύ των τριών εξουσιών;
Κατά πόσον υφίσταται ισονομία όταν οι πολιτικοί σε θέσεις ευθύνης έχουν διαφορετική νομική αντιμετώπιση εκείνης των λοιπών πολιτών και όταν η έννοια της ασφάλειας δικαίου εξαϋλώνεται με όσα διαδραματίζονται, φερ’ ειπείν, με τους δασικούς χάρτες, τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό ή το Κτηματολόγιο; Όταν, με άλλα λόγια, δεν είναι σαφές προς όλους, πότε παραβιάζουν τον νόμο ή ακόμη και ποιος είναι αυτός ο… νόμος.
Το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας φέρει ημερομηνία δημοσίευσης την 24η Δεκεμβρίου του 2019. Με άλλα λόγια, έχει παρέλθει η πενταετής διορία του άρθρου 110 αυτού του Συντάγματος ως προς τη δυνατότητα αναθεώρησής του και άρα, η παρούσα Βουλή έχει κάθε δικαίωμα να προχωρήσει στις προτάσεις της επί των άρθρων προς αναθεώρηση.
Η πόρτα, με άλλα λόγια, ώστε η Ελλάδα να εισέλθει -μετά από δεκαετίες στους κόλπους της ΕΕ- πραγματικά στη χορεία των κρατών που απαρτίζουν τη Δύση έχει ανοίξει. Αρκεί το πολιτικό της προσωπικό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ώστε να υπερβεί τις πελατειακές του εξαρτήσεις και να της επιτρέψει να κάνει το βήμα προς τα εμπρός.
Ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Θανάσης Κοντογεώργης, στη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξής του υπενθύμισε τη δέσμευση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να θέσει τρία θέματα ενόψει της συνταγματικής αναθεώρησης: «την αλλαγή του τρόπου εκλογής ηγεσίας της δικαιοσύνης, την ποινική μεταχείριση των υπουργών και τη συνταγματική κατοχύρωση της αξιολόγησης».
Σε αυτά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης άφησε χθες ανοικτό το ενδεχόμενο να συμπεριληφθεί και η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ είναι ιδιαίτερα ισχυρή η πιθανότητα να επανέλθει και η πρόταση αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, περί ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Τι από όλα αυτά ή ποια άλλα άρθρα θα τεθούν τελικά προς συζήτηση και θα φθάσουν με πλήρη «προίκα» 180 ψήφων ή κουτσουρεμένη των 150 στην επόμενη Βουλή προς ψήφιση, δεν είναι σαφές. Αυτό που είναι απολύτως σαφές ωστόσο, είναι ότι πρέπει επιτέλους αυτή η χώρα να κάνει το ποιοτικό άλμα, εγκαταλείποντας το φαύλο παρελθόν της, κατά το οποίο κουμάντο στον τόπο κάνει μόνον ένας!
Την ίδια ώρα που στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αυτές οι αρχές δοκιμάζονται αλλά -ακόμη- αντέχουν και οι αποφάσεις Τραμπ καταπίπτουν από τη δικαστική εξουσία, στη χώρα μας οι πολίτες αμφισβητούν ευθέως την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και δεν χάνουν ευκαιρία να το εκφράσουν. Έτσι, όμως, υποσκάπτονται τα θεμέλια του πολιτεύματος και της ίδιας της δημοκρατίας.
Το πλήρωμα του χρόνου για μία ουσιαστική συνταγματική αναθεώρηση έχει έρθει και ο πολιτικός κόσμος της χώρας οφείλει να το αναγνωρίσει και να ομονοήσει, τουλάχιστον στα αναγκαία. Σε διαφορετική περίπτωση, κινδυνεύει να τροφοδοτήσει τα άκρα με περαιτέρω επιχειρηματολογία κατά αυτού του πολιτεύματος, οδηγώντας έτσι στην απαξίωσή του.
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.