Το μεγάλο πρόβλημα της Κεντροαριστεράς

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχουν ορισμένες «σταθερές» σήμερα στην ελληνική πολιτική σκηνή, αυτές αφορούν, πρώτον, την αδυναμία του κυβερνώντος κόμματος να εξασφαλίσει όρους νίκης με αυτοδυναμία στις επικείμενες κοινοβουλευτικές εκλογές και, δεύτερον, την αδυναμία της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς να πείσουν το εκλογικό σώμα ως προς τη βιωσιμότητα της πρότασης διακυβέρνησης που εισηγούνται.

Για την ακρίβεια, το γεγονός και μόνο ότι βάσει των τελευταίων δημοσκοπήσεων (Metron Analysis και Marc) ένα κόμμα που δεν έχει καν ακόμη δημιουργηθεί, όπως αυτό που φέρεται να έχει στα σκαριά ο Α. Τσίπρας, κατορθώνει και εξασφαλίζει ικανό τμήμα του εκλογικού σώματος καταδεικνύει την ευρύτερη αποτυχία των υφιστάμενων κομμάτων της Αριστεράς και δη του ΣΥΡΙΖΑ, από το οποίο μόλις πρόσφατα αποστασιοποιήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός, να πείσουν το εκλογικό σώμα ως την ικανότητά τους να κυβερνήσουν τον τόπο.

Στη Metron Analysis «πολύ πιθανό» και «πιθανό» να ψηφίσει το κόμμα Τσίπρα δηλώνει το 24% και στη δημοσκόπηση της Marc η συνολική πιθανότητα ψήφου για ένα κόμμα Τσίπρα διαμορφώνεται επίσης στο 24%, με το 10,2% να δηλώνει «σίγουρα ναι» και το 13,8% «μάλλον ναι».

Είτε αυτή η αδυναμία της Κεντροαριστεράς αφορά τον κατακερματισμό της και δη της Αριστεράς, είτε ζητήματα προσώπων, είτε πολιτικής στόχευσης, και οι παραπάνω έρευνες προσφέρουν ενδείξεις προς όλες αυτές τις κατευθύνσεις, γεγονός παραμένει ότι η πολιτική συζήτηση σήμερα περιστρέφεται όχι γύρω από τα υφιστάμενα κόμματα της Κεντροαριστεράς αλλά τα -φερόμενα- υπό δημιουργία.

Πρόκειται, βεβαίως, για ένα φαινόμενο που δεν είναι αμιγώς ελληνικό, καθώς αντίστοιχες τάσεις επικράτησης της Δεξιάς και υποχώρησης της Κεντροαριστεράς υφίστανται σήμερα πανευρωπαϊκά, με κυριότερα παραδείγματα τη Γαλλία και τη Γερμανία.

Στην Ελλάδα, ωστόσο, αυτή η συζήτηση λαμβάνει διαστάσεις που ξεφεύγουν από την ευρωπαϊκή πεπατημένη, όπου αντίστοιχες τάσεις υπήρχαν και τα προηγούμενα χρόνια. Και τούτο καθώς η κυβέρνηση της ΝΔ διανύει ήδη τον έβδομο χρόνο στα ηνία της χώρας, βρίσκεται αντιμέτωπη με μπαράζ σκανδάλων, από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τα Τέμπη έως τις υποκλοπές και την κριτική που δέχεται επί ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής, ή βεβαίως επί ζητημάτων της καθημερινότητας, όπως η ακρίβεια και το στεγαστικό, και παρ’ όλα αυτά η αντιπολίτευση, εκφραζόμενη κυρίως από την Κεντροαριστερά, αδυνατεί να βρει τον βηματισμό της και να σηκώσει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις.

Στη δημοσκόπηση της Metron Analysis, στην εκτίμηση ψήφου η ΝΔ συγκεντρώνει 28,7%, το ΠΑΣΟΚ 12,8% η Ελληνική Λύση 11,7%, το ΚΚΕ 10%, η Πλεύση Ελευθερίας 9,9%, ο ΣΥΡΙΖΑ 4,9%, η Φωνή Λογικής 3,6%, το Κίνημα Δημοκρατίας 3,2% και το ΜέΡΑ25 3,1%.

Ακόμη κι αν αυτή η εικόνα αφορά μια «φωτογραφική» και άρα στιγμιαία απεικόνιση των πολιτικών πραγμάτων της χώρας, πρόκειται για μια συνολική αποτυχία της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς να πείσουν το εκλογικό σώμα ως προς τη βιωσιμότητα των προτάσεών τους.

Πολύ απλά, η ελληνική κοινή γνώμη «δεν αγοράζει αυτό που πουλάει σήμερα η Κεντροαριστερά», δημιουργώντας έτσι έδαφος για την ανάδυση εναλλακτικών προτάσεων διακυβέρνησης από τον συγκεκριμένο χώρο, όπως αυτή του φίλτατου κ. Τσίπρα, εάν και όποτε υλοποιηθεί.

Όπως αντίστοιχα συμβαίνει μέχρι έναν βαθμό και στην αντιπέρα όχθη, όπου τα σενάρια για τη δημιουργία κόμματος Σαμαρά αφορούν -κυρίως- το έλλειμμα που αποδίδεται στην παρούσα κυβέρνηση της ΝΔ σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά και την απομάκρυνσή της από τις παραδοσιακές αρχές της παράταξης.

Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ιστορία…