Για τις παλαιότερες γενεές, η απάντηση στο ερώτημα αν οι νέοι θα τα πάνε το ίδιο ή καλύτερα από τους γονείς τους ήταν προφανής και καταφατική. 'Ομως, αυτό δεν ισχύει πλέον για τις πιο πρόσφατες γενιές, που γεννήθηκαν μεταξύ 1980 και 2000, σύμφωνα με μια έκθεση του ΔΝΤ που υπογράφουν οι Era Dabla-Norris, Carlo Pizzinelli και Jay Rappaport.
Αν και τα νέα παιδιά είναι πιο μορφωμένα σε σχέση με τους γονείς τους, δεν βιώνουν την ίδια σταθερότητα στην εργασία τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η φύση και οι μισθοί για διαφορετικές επιδεξιότητες και επίπεδο εκπαίδευσης αλλάζουν γρήγορα. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, πολλές δουλειές που απαιτούσαν δεξιότητες στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες μειώθηκαν σημαντικά στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Σήμερα, αναφέρουν οι συγγραφείς, οι ευκαιρίες απασχόλησης είναι συγκεντρωμένες αφενός σε καλά αμειβόμενες δουλειές που απαιτούν εξειδίκευση και αφετέρου, σε χαμηλά αμειβόμενες δουλειές για ανειδίκευτους.
Στην Ευρώπη, οι διαφορές στις αμοιβές μεταξύ γενεών διευρύνθηκαν, καθώς τα εισοδήματα των νέων υποχώρησαν από το 2007 και έπειτα, λόγω της ανόδου της ανεργίας. Αν και ανέκαμψαν αργότερα, δεν αυξάνονται. Ο αυτοματισμός και τα ρομπότ συνεχίζουν να αντικαθιστούν θέσεις εργασίας και περιορίζουν τις θέσεις σε ταχέως αναπτυσσόμενους κλάδους, τονίζει η μελέτη.
Η εργασιακή αστάθεια ενισχύεται από την αύξηση των συμβολαίων προσωρινής εργασίας, ιδίως για νέους.