”Σκοπό της Deutsche Bank, αποτελεί η διασφάλιση των τραπεζικών συναλλαγών, αλλά και η ενίσχυση των εμπορικών σχέσεων της Γερμανίας με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη”. ΄Όταν εκφωνήθηκε η παραπάνω ομιλία, το 1870 με τη Γερμανία αυτοκρατορία, λίγοι από το ακροατήριο έδιναν πίστη στην εντυπωσιακή πορεία που θα διέγραφε ο ισχυρότερος (πια) τραπεζικός όμιλος της Ευρώπης.

Λιγότεροι ακόμα μπορούσαν να φανταστούν ότι εν έτη 2002 ο όμιλος θα διέθετε υπό την κατοχή του περίπου 2.300 θυγατρικές εταιρίες και θα απασχολεί 97.000 υπαλλήλους σε 75 κράτη ανά τον κόσμο!!!.

Η Deutsche Bank αποτελεί την μεγαλύτερη τράπεζα στην γηραιά ήπειρο και ταυτόχρονα την τρίτη μεγαλύτερη παγκοσμίως (αφού τα τελευταία 2 έτη έχασε έδαφος και βρίσκεται πίσω από τις Mizuho Hold. και Citigroup), ενώ είναι εισηγμένη σε εννέα χρηματιστήρια, μεταξύ των οποίων της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου, του Τόκιο και φυσικά της Φρανκφούρτης.

Αν και έχουν περάσει 132 έτη από την ίδρυσή της, ο ”κρατικός” χαρακτήρας της δεν έχει διαφοροποιηθεί έντονα, αφού το 58% του μετοχικού της κεφαλαίου βρίσκεται υπό την κατοχή εταιριών και θεσμικών επενδυτών, το 23% κατέχουν ασφαλιστικές εταιρίες και Αμοιβαία Κεφάλαια, ενω μόλις το 8% ανήκει σε ιδιώτες επενδυτές.

Η παραπάνω διάρθρωση οφείλεται, μεταξύ άλλων, στη δομή του τραπεζικού συστήματος στη Γερμανία, όπου πολλές τράπεζες διαθέτουν ισχυρούς δεσμούς με την κρατική εξουσία, ενώ διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός από τις 330 περίπου τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, ανήκουν στο Γερμανικό δημόσιο ή διαθέτουν κάποιας μορφής εξάρτηση από το κράτος. Ακόμα, οι τράπεζες αλλά και οι μεγάλες επιχειρήσεις γενικότερα διαθέτουν ποσοστά σε άλλες ισχυρές εταιρίες και λόγο στο διοικητικό συμβούλιο, δημιουργώντας ένα πλέγμα σχέσεων.

Η εταιρία κατέγραψε κύκλο εργασιών ύψους 66,52 εκατ. δολ., για το 2001, ενώ τα προ φόρων κέρδη της εταιρίας διαμορφώθηκαν στα 1,27 δισ. δολάρια. Για το α΄ τρίμηνο του 2002 τα κέρδη της διαμορφώθηκαν στα 597 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 56%, λόγω πώλησης των μεριδίων της σε ασφαλιστικές εταιρίες.

Η Γερμανική τράπεζα, ύστερα από την αλλαγή διοίκησης του Μαΐου 2002 και την αναρρίχηση του J. Ackermann στο πηδάλιο της εταιρίας, βρίσκεται σε φάση αναδιοργάνωσης των οικονομικών της, ενισχύοντας την παρουσία της σε συγκεκριμένους τομείς (τηλεπικοινωνία) μειώνοντας όμως παράλληλα την παρουσία της σε άλλους μη προσοδοφόρους (ασφάλειες).

Παράλληλα, η τράπεζα εξετάζει την περικοπή ποσοστού 10% περίπου από το προσωπικό της, ενώ σχεδιάζει να εφαρμόσει πρόγραμμα επαναγοράς ιδίων μετοχών (62 εκατ. περίπου) με κεφάλαια που θα εξοικονομηθούν, μεταξύ άλλων, από την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων.

Οι τίτλοι του κορυφαίου τραπεζικού ιδρύματος έχουν πληγεί από την υποχώρηση που σημειώνουν τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια (-23% μέχρι 07/02) δημιουργώντας πρόβλημα στην εταιρία (πολλές φορές και το DAX αφού η στάθμισή της στον δείκτη αγγίζει το 10% περίπου) και τη διοίκηση της εταιρίας. Η τρέχουσα τιμή της μετοχής διαμορφώνεται στα 82 ευρώ περίπου, ενώ η χαμηλότερη τιμή που κατέγραψε στο διάστημα των 52 εβδομάδων, ήταν τα 43 ευρώ.

Για το α΄ εξάμηνο του 2002 τα μακροπρόθεσμα χρέη της Deutsche Bank διαμορφώθηκαν στα 163,3 δισ. ευρώ, ενώ οι ζημιές απο μετοχικές της επενδύσεις γαι το β΄ τρίμηνο του 2002 διαμορφώθηκαν στα 334 εκατ. ευρώ, έναντι επίσης ζημιών 66 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2001.

Ο γερμανικός κολοσσός διαθέτει περιουσιακά στοιχεία ύψους 889 δισ. ευρώ και είναι χωρισμένος (μητρική) σε τρία τμήματα: Της Λιανικής τραπεζικής, το Επενδυτικό και το Επιχειρηματικό τμήμα.

Η πιστοληπτική ικανότητα της εταιρίας (2002) βαθμολογείται με ΑΑ3 από τον επενδυτικό οίκο της Moody’s και ΑΑ από τον Standard & Poors, ενώ ανάλογης εκτίμησης ”χαίρουν” και τα ομόλογα που εκδίδει η εταιρία.

Οι δραστηριότητες του γερμανικού κολοσσού καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα υπηρεσιών που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τον τομέα των ακινήτων, του internet, των μηχανών αλλά και εταιρίες στοιχημάτων, δημιουργώντας μια πραγματική επιχειρηματική βαβέλ.

Άρης Δαμουλάκης