ΤΕΜΠΗ: Με την επικαιρότητα περίπου... αφοσιωμένη τελευταία στον σωστό… ορισμό της λέξης «τηλεδιοίκηση» και στο αν η τοπική τηλεδιοίκηση είναι το ίδιο με τον τοπικό πίνακα ελέγχου και την αυτόματη χάραξη πορείας, στα... ψιλά πέρασε η «βόμβα» που πέταξε χθες ο Χάρης Καστανίδης (φωτ.) του ΠΑΣΟΚ, ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών.
Τι είπε ο κ. Καστανίδης, καταθέτοντας και τον σχετικό φάκελο; Ότι στις 4 Οκτωβρίου του 2021 πήγε στο γραφείο του υπουργού Μεταφορών και Υποδομών, δηλαδή του «Κώστα του Αχιλλέα», επίσημο εμπιστευτικό έγγραφο της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας (μιας αρχής που δημιούργησε και στελέχωσε η σημερινή κυβέρνηση) για την περιβόητη σύμβαση 717 και τα θέματα ασφαλείας των σιδηροδρομικών υποδομών.
Με το έγγραφο αυτό, η Αρχή καταλόγιζε σοβαρές ευθύνες υπηρεσιακών παραγόντων για την πρόοδο των εργασιών ασφαλείας, κάνοντας λόγο και για εγκληματική αδράνεια. Ζητούσε δε, εντός διμήνου, να της γνωρίσει το υπουργείο αν θα ασκηθούν οι πειθαρχικές διώξεις τις οποίες εκείνη θεωρούσε σκόπιμες, έχοντας μάλιστα κοινοποιήσει σχετικό πόρισμα και στην οικονομική εισαγγελία, για τα περαιτέρω.
Ερωτηθείς σχετικά ο υπεύθυνος υπουργός κ. Καραμανλής απάντησε ότι… δεν γνώριζε για την υπόθεση (!) και ότι ζήτησε (την ώρα της συνεδρίασης) να ενημερωθεί. Εν συνεχεία είπε ότι εξ όσων του… μετέφεραν, στο μεν ποινικό μέρος, ο φάκελος μπήκε στο αρχείο, ενώ στο πειθαρχικό μέρος, οι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι απαλλάχθηκαν από δευτεροβάθμιο συμβούλιο.
Οπότε τη σκυτάλη πήρε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης με ομιλία του από το Κιλκίς, στην οποία μεταξύ άλλων απαξίωσε τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι είναι έτοιμος να τα βάλει με το «βαθύ κράτος»: «Ποιος είναι το “βαθύ κράτος”; Βαθύ κράτος είναι αυτοί που αξιοποιούν με πελατειακούς όρους το Ταμείο Ανάκαμψης. Βαθύ κράτος είναι αυτοί που οργανώνουν από το Μέγαρο Μαξίμου το παρακράτος των υποκλοπών. Βαθύ κράτος είναι όταν μία σύμβαση επί εννιά χρόνια δεν υλοποιείται, γνωρίζουν τις εγκληματικές ευθύνες συγκεκριμένων παραγόντων των Οργανισμών και του Υπουργείου αλλά δεν κάνουν τίποτα, έχοντας αυτά τα τραγικά αποτελέσματα όπως λέει και η Αρχή Διαφάνειας».
Οσο πάει και σκληραίνει η στάση Ανδρουλάκη, το ερώτημα όμως είναι τι θα κάνει, αν και όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή μιας συγκυβέρνησης. Τα σενάρια για πρωθυπουργό κοινής αποδοχής δίνουν και παίρνουν από τώρα, με μπόλικη ονοματολογία (Αλιβιζάτος, Βενιζέλος, Στουρνάρας), ωστόσο, προς το παρόν δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα έχει την πολιτική ισχύ για να επιβάλει μια τέτοια θέση.
ΑΚΗΣ ΣΚΕΡΤΣΟΣ: Η στήλη παλαιόθεν έχει μια συμπάθεια στον υπουργό Επικρατείας, επιμένει όμως ότι είναι πολύ πιο χρήσιμος στον τεχνοκρατικό του ρόλο και όχι στις δημόσιες περιοδείες σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, όπου καλείται, μάλλον άτεχνα, να υπερασπιστεί διάφορα πολιτικά κλισέ και «talking points».
Χθες μάλιστα υπέπεσε σε βαρύ λεκτικό ατόπημα. Μίλησε (on ή off script δεν ξέρουμε) σαν να είναι… αντιπολίτευση και όχι υπουργός της κυβέρνησης.
Είπε ο κ. Σκέρτσος: «Το ερώτημα που θα κληθούμε να απαντήσουμε στις κάλπες είναι ποιος είναι με την πρόοδο και ποιος είναι με τον σταθμάρχη της Λάρισας και με όλο το σύστημα αυτό που εμάς μας βρίσκει απέναντι, της υστέρησης, της ανευθυνότητας και της ήσσονος προσπάθειας».
Ή «με μας» ή με τον… σταθμάρχη δηλαδή.
Και ποιος, πώς και πότε (υπηρεσιακά, αλλά και πολιτικά), τον έκανε σταθμάρχη τον μοιραίο σταθμάρχη; Ποιος απέτυχε, όπως φάνηκε με την τραγωδία, να ελέγξει στους σιδηρόδρομους, «την υστέρηση, την ανευθυνότητα και την ήσσονα προσπάθεια», μια ολόκληρη τετραετία;
Μετά από τέσσερα χρόνια, μια κυβέρνηση δεν δικαιούται πια να ομιλεί ως αντιπολίτευση. Και αυτό τουλάχιστον οι πιο έμπειροι πολιτικοί το αντιλαμβάνονται…
ΡΑΕ: Η στήλη διεκδικεί κληρονομικό χάρισμα. Εκφράσαμε χθες επιφυλάξεις, αν τελικά θα γίνει η συνάντηση του Κώστα Σκρέκα με τους εργαζόμενους της ΡΑΕ και πέσαμε μέσα. Τελικά, αναβλήθηκε με πρωτοβουλία του υπουργού.
Κρίμα, πάντως. Γιατί σε αυτή τη συγκυρία, που αποδεικνύεται ότι όταν μιλάνε οι εργαζόμενοι έχουν να πουν ουσιαστικά πράγματα (το παράδειγμα της τραγωδίας των Τεμπών είναι εύγλωττο), ο υπουργός έχασε την ευκαιρία να πληροφορηθεί από πρώτο χέρι τι σημαίνει υποστελέχωση της ΡΑΕ και πώς επηρεάζει αυτή τον ρόλο της Αρχής για τα ενεργειακά πράγματα.
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: Με παραδοσιακό όπλο τις φθηνές καταθέσεις μικροαποταμιευτών, που εξασφαλίζουν πολύ χαμηλό cost of funding, αλλά και με το σημαντικό hedging, δηλαδή την αντιστάθμιση κινδύνου στα παλαιότερα ομόλογα που έχει στο χαρτοφυλάκιό της, λένε στη στήλη πηγές της τράπεζας, αισθάνεται θωρακισμένη από την τραπεζική αναταραχή. Κι έτοιμη για τη διατήρηση υψηλής κερδοφορίας στο τρέχον έτος.
Στο επίκεντρο της στρατηγικής της είναι πλέον και η προετοιμασία για την αντιμετώπιση διαφόρων τραπεζικών «disruptors» που ενδέχεται να εμφανιστούν στο μέλλον, διεκδικώντας ίσως μερίδιο στις καταθέσεις, αλλά και τα δάνεια, όπως συμβαίνει ήδη σήμερα και στη χώρα μας, στο πεδίο των διαφόρων ψηφιακών πληρωμών.
Δεν είναι μόνο η στρατηγική συνεργασία με την Εpsilon Net, η οποία έλαβε αρκετή δημοσιότητα, στην οποία ποντάρει αρκετά η τράπεζα για να «τσιμεντάρει» τη διείσδυσή της στον τομέα των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Στο background δουλεύει όλο το επενδυτικό πρόγραμμα «ψηφιοποίησης», συνολικού ύψους 300 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων περίπου 70 εκατ. αφορούν το νέο σύστημα «core banking», που βρίσκεται σε εξέλιξη.
ΝΑΤΟ: Τριάντα χώρες-μέλη, ένας πόλεμος σε εξέλιξη και μόλις επτά πληρούν την υποχρέωση να δαπανούν 2% του ΑΕΠ στην άμυνα. Σε ΗΠΑ, Βρετανία, Πολωνία, Εσθονία, Λετονία και… φυσικά Ελλάδα, προστέθηκε πέρυσι η Λιθουανία.
Λογικό ο Γ. Στόλτενμπεργκ να γκρινιάζει για την εικόνα, δεδομένου ότι ο στόχος τέθηκε το μακρινό 2014, ενώ ο πόλεμος ανέδειξε τα κενά στην αμυντική βιομηχανία της Δύσης. Λίγοι όμως φαίνεται προσώρας να τον ακούν, πόσο μάλλον όταν λέει πως το 2% δεν είναι το «ταβάνι», αλλά το ελάχιστο όριο.
Διαβάζοντας την ετήσια έκδοση του ΝΑΤΟ αλιεύσαμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Οι συνολικές αμυντικές δαπάνες των μελών υπερβαίνουν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, με τις ΗΠΑ μακράν πρώτες, αφού σε αυτές αντιστοιχεί το 70%.
Ακόμα πιο σημαντικό: Η Ελλάδα φιγουράρει για το 2022 πρώτη μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ σε αμυντικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, ξεπερνώντας ακόμα και τις ΗΠΑ! Συγκεκριμένα διέθεσε το 3,54% έναντι 3,46% της υπερδύναμης και (έχει τη σημασία του) 1,37% του ΑΕΠ της Τουρκίας…
ΥΓ. Το 2014, οπότε τέθηκαν οι στόχοι, η Ελλάδα πλήρωνε για την άμυνα οριακά πάνω από 2% του ΑΕΠ, η δε Τουρκία έμεινε σταθερά κάτω από 1,4%.