Άλλο ένα επεισόδιο στο δράμα της ΔΕΗ συντελέστηκε χθες με τη διόρθωση της μετοχής στο νέο ιστορικό ελάχιστο των 2,55 ευρώ, κι ενώ η χρηματιστηριακή αξία της Επιχείρησης συρρικνώνεται σε λιγότερα από 700 εκατ. ευρώ.

Αναφέραμε στον ΜΕΤΟΧΟ (της 20ής/4) πως η διοίκηση της ΔΕΗ απέδιδε άμεσα ευθύνες στις κυβερνητικές αποφάσεις για το Ειδικό Τέλος Ακινήτων για την έκρηξη των οφειλών στο 1,160 δισ. ευρώ στο τέλος Μαρτίου. Γινόταν λόγος επίσης και για τη μετάθεση της ημερομηνίας αποπληρωμής του τέλους από τις 80 στις 120 ημέρες.

Πιθανότατα, λοιπόν, η (τότε) απόφαση του (τότε) υπουργού Οικονομικών και τωρινού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, που διεκδικεί ξανά τη διοίκηση της χώρας, να μην ήταν απλώς ένα αντιλαϊκό μέτρο, μία κυβίστηση του πληθωρικού Ευάγγ. Βενιζέλου, αλλά ένα βήμα (εν αγνοία του, προφανώς…) ενός ευρύτερου σχεδιασμού που ευνοεί την αναδιανομή του εθνικού πλούτου.

Δεν είναι λίγοι στην αγορά που εδώ και μήνες μιλούν για μεθοδευμένο ξεπούλημα, άποψη που δεν επιβεβαιώνεται και δεν συμμεριζόμαστε κατ' ανάγκην.

Όμως, το «έγκλημα» έχει καταστεί πλέον διαρκές και οι συμπτώσεις γίνονται όλο και και περισσότερες.

Η στήλη υπενθυμίζει (μερικές μόνο) αναφορές της αφενός από την περίοδο όπου ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν τσάρος της οικονομίας, ο Ευάγγ. Βενιζέλος αντιπρόεδρος Α΄ της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, αλλά και στη συνέχεια, όταν άλλαξαν οι ρόλοι και ο μεν δεύτερος ανέλαβε την ολοκλήρωση της… διάσωσης της χώρας και του έθνους και ο πρώτος διορίστηκε στο κομβικό υπουργείο Ενέργειας.

Έτσι, για την Ιστορία, θυμόμαστε… στις 9/9 σχετικό θέμα «Προλειαίνεται το έδαφος στη ΔΕΗ…» (με αφορμή και την παρέμβαση του ΣΜΕΧΑ ). Στις 27/9 (με αφορμή σχετικό θέμα του Μιχάλη Καϊταντζίδη) «Φαίνεται να αρέσει η… μικρή ΔΕΗ», στις 29 του ίδιου μήνα «Όλα βαίνουν καλώς με τη ΔΕΗ». Στις 30/12 ανέβηκε σχετικό σχόλιο στον Χαμαιλέοντα. Ακολούθησε στις 3/1/2012 «ΟΤΕ-ΔΕΗ: Τώρα πια είναι αργά…» και στις 11/1 «Βραχυκύκλωμα στη ΔΕΗ».

Ομολογουμένως, μας προκαλούν εύλογη απορία η… αταραξία κι η… απάθεια με την οποία αντιμετωπίζεται το όλο θέμα από τους κυβερνώντες, αλλά και από τους εν γένει εποπτεύοντες (κυρίως τους πρώην) της χρηματιστηριακής αγοράς.

Στη ΔΕΗ έχουν γίνει πολλά «εγκλήματα», με πολλούς συμμετόχους και συνενόχους. Ωστόσο, το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να κρύβεται διαρκώς πίσω από την αβελτηρία των συνδικαλιστών νίπτοντας τα χέρια του.