Ο κερδισμένος τζίρος και τα... χαμένα μερίδια των ελληνικών εξαγωγών

Παρότι οι ελληνικές εξαγωγές καταγράφουν αξιοσημείωτη, για τα εθνικά δεδομένα, αύξηση τα τελευταία χρόνια, οι αντίστοιχες επιδόσεις άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκαλούν… ίλιγγο και ανοίγουν την ψαλίδα.

Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) που παρουσιάστηκαν χθες, οι ελληνικές εξαγωγές από το 2010 έως το 2018 αυξήθηκαν συνολικά κατά 35%, κατατάσσοντας τη χώρα μας στη 16η θέση σε επίπεδο ΕΕ. Σίγουρα δεν είναι άσχημη θέση, ωστόσο αν ληφθούν υπόψη τα στοιχεία άλλων χωρών, προκύπτει ότι χρειάζεται μεγάλη και επίμονη προσπάθεια.

Προς απόδειξη αυτού, θα πρέπει να αναφερθεί ότι το ίδιο διάστημα (2010-2018) η αύξηση των εξαγωγών της Πολωνίας «έτρεξε» με 72%, της Ρουμανίας με 67%, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας με 48%, της Βουλγαρίας 79%, της Τσεχίας με 61%, της Κροατίας με 59% και της Κύπρου με… 175%.

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, η συμμετοχή της Ελλάδας στο διεθνές εμπόριο, αν και σταθερή, παραμένει περιορισμένη. Συγκεκριμένα, οι ελληνικές εξαγωγές διαμορφώνονται το 2017 σε 0,184% των παγκόσμιων εξαγωγών, στο ίδιο περίπου επίπεδο των αρχών της 10ετίας του 2000.

Για την αύξηση του μεριδίου αγοράς, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, απαιτούνται συγκεκριμένες δράσεις όπως η συνεχής ενημέρωση των εξαγωγικών επιχειρήσεων για τις δυνατότητες που προσφέρουν οι Συνθήκες Ελεύθερου Εμπορίου, αλλά και η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στη διαπραγμάτευση των Συνθηκών Ελεύθερου Εμπορίου της ΕΕ.

Πέρα όμως από τη διεθνή δραστηριότητα, ο Σύνδεσμος καταθέτει και προτάσεις «εγχώριου» ενδιαφέροντος οι οποίες συνίστανται στη δημιουργία Ενιαίου Εθνικού Φορέα Εξωστρέφειας, την ενίσχυση δράσεων προώθησης των εξαγωγών μέσα από προγράμματα ΕΣΠΑ καθώς και στον σχεδιασμό ειδικών προγραμμάτων τα οποία θα έχουν ως στόχο τη μεγέθυνση της εξαγωγικής βάσης της χώρας.

Απαραιτήτως, τα παραπάνω θα πρέπει να συνδυαστούν και με μια ενίσχυση του επενδυτικού περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, η μεταρρυθμιστική προσπάθεια για ενθάρρυνση των επενδύσεων έχει τελματώσει και η διεθνής επενδυτική ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας οπισθοδρομεί. Αποτέλεσμα αυτού είναι η χώρα παρά τους βελτιωμένους δημοσιονομικούς δείκτες, να μην πλησιάζει τη στάσιμη επενδυτική ανταγωνιστικότητα της ΕΕ, με συνέπεια να αδυνατεί να σταθεί με αξιώσεις απέναντι στις παγκόσμιες επενδυτικές και εμπορικές ανατροπές.