Μπορεί το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας να μιλά για την ανάγκη στήριξης και ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγής και των εξαγωγών, αλλά τα πράγματα στην πράξη εξελίσσονται πολύ διαφορετικά σε σχέση με τις εξαγγελίες των πολιτικών.

Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας, όπου ακόμη και οι υγιέστερες δυνάμεις του κλάδου:

• Αναγκάζονται να εισάγουν όλες τις πρώτες ύλες τοις με μετρητοίς, καθώς οι ξένοι προμηθευτές δεν δέχονται τις εγγυητικές επιστολές των ελληνικών τραπεζών.

• Οι ελληνικές τράπεζες έχουν σταματήσει κάθε είδους χρηματοδότηση προς τις εταιρείες του κλάδου (βλέπε πρόσφατη ανακοίνωση του προέδρου του ΣΕΒΚ κ. Ελευθέριου Κούρταλη) ενώ τα επιτόκια με τα οποία επιβαρύνονται οι εταιρείες για τα παλαιότερα δάνεια υπερβαίνουν το 10%!

• Την ίδια περίοδο, το ελληνικό δημόσιο καθυστερεί την επιστροφή του ΦΠΑ στις επιχειρήσεις του κλάδου, οι οποίες κατά κανόνα είναι εξαγωγικές…

• Και όλα αυτά συμβαίνουν, σε μια χρονιά όπου η εγχώρια ζήτηση έχει μειωθεί κατά 20% και οι εξαγωγές κατά 4%-5%!

Δεν είναι τυχαία άλλωστε και η εικόνα του κλάδου στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, όπου έξι εισηγμένες εταιρείες με κάποια παραγωγή (Επίλεκτος, Μουζάκης, Βαρβαρέσος, Fintexport, Fieratex, Κλωστοϋφαντουργία Ναυπάκτου) διαπραγματεύονται αθροιστικά με μια κεφαλαιοποίηση μόλις γύρω στα 35 εκατ. ευρώ. Μάλιστα, από αυτά τα 35 εκατ. ευρώ, τα 21,8 εκατ. οφείλονται στην Επίλεκτο, όπου πέραν της κλωστοϋφαντουργικής δραστηριότητας, υπάρχει και μια εκτεταμένη παρουσία στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι ελληνικές εταιρείες αναζητούν κεφαλαιακή ενίσχυση από επενδυτές του εξωτερικού και το ευχάριστο είναι πως φαίνεται να υπάρχει μια αρχική κινητικότητα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Συγκεκριμένα, πέρα από το ενδιαφέρον ξένου fund για την Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, έχουμε τις (σε αρχικό στάδιο) συζητήσεις:

• Της Fintexport με υποψήφιο στρατηγικό επενδυτή τον κ. Wang από την Κίνα, ιδιοκτήτη της Fixing Group.
• Της Ελληνικής Υφαντουργίας με υποψήφιο επενδυτή, προκειμένου να αντληθεί ρευστό για κεφάλαιο κίνησης και ανάπτυξη.

Με δεδομένες πάντως, τις πολύ χαμηλές αποτιμήσεις των δύο αυτών εταιρειών στο ταμπλό του ΧΑ (1,67 εκατ. για την Fintexport και 2,7 εκατ. για την Ελληνική Υφαντουργία) εκτιμάται πως τα ποσοστά των νέων μετόχων -σε περίπτωση που καταλήξουν θετικά οι σχετικές συζητήσεις- δεν μπορεί παρά να είναι σημαντικά.

Πιθανό ρόλο επίσης σε τέτοιες εξελίξεις να κληθούν να παίξουν και οι δανείστριες τράπεζες.

«Εγκλήματα», επιπολαιότητες, γραφειοκρατία

Οι παράγοντες της αγοράς θεωρούν ως «έγκλημα» των πολιτικών της Ελλάδας να δεχτούν το 2005 το άνοιγμα της ευρωπαϊκής αγοράς στα προϊόντα της Κίνας και των άλλων χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, χωρίς ο κλωστοϋφαντουργικός κλάδος της χώρας μας να εξασφαλίσει κάποια κονδύλια για τον εκσυγχρονισμό του.

«Οι ισχυροί της Ευρώπης προσδοκούσαν τα δικά τους οφέλη από το άνοιγμα της κινεζικής αγοράς και δεν διάθεταν, παράλληλα, ισχυρή κλωστοϋφαντουργία. Έτσι, τα οφέλη έμειναν για τους ισχυρούς της Ευρώπης και οι ζημιές για τους Έλληνες» αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Πέραν αυτού, η όποια παρέμβαση των ελληνικών κυβερνήσεων να βοηθήσουν τον κλάδο, έγινε με τρόπο που σηκώνει πολύ κουβέντα…

Για παράδειγμα, στην περίπτωση της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας:

Από τη μια πλευρά επί υπουργίας Φώλια εστάλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα τέτοιο σχέδιο -γραμμένο στο «πόδι»- που αποκλείεται να εγκρινόταν.

Και από την άλλη πλευρά, ο… δάκτυλος Αλογοσκούφη είχε ως αποτέλεσμα να δοθούν δεκάδες εκατομμύρια δάνεια στην εταιρεία, χωρίς καμιά προϋπόθεση ανόρθωσης, έτσι απλά για να μεταφέρουν το πρόβλημα λίγους μήνες αργότερα. Μάλιστα, τα δάνεια αυτά αποτελούν σήμερα και το κυριότερο σημείο τριβής μεταξύ των τραπεζών και του υποψήφιου ξένου επενδυτή.

Πριν φτάσουμε όμως στον ξένο επενδυτή, είχαμε την παρέμβαση της Λούκας Κατσέλη και του επιτελείου της. Το σχέδιο που εκπονήθηκε, ανακοινώθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό (Γιώργος Παπανδρέου), χειροκροτήθηκε απ’ όλους, αλλά… τελικά έμεινε στις ελληνικές καλένδες.

Και αν για ορισμένους η υπόθεση της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας ήταν «καμένο χαρτί» από την αρχή (η εκδήλωση ενδιαφέροντος του ξένου fund ωστόσο, ίσως να ωθεί ορισμένους σε δεύτερες σκέψεις), η περίπτωση της Βαρβαρέσος είναι σαφώς διαφορετική.

Η εταιρεία (αποτιμάται στο ΧΑ μόλις προς 750 χιλιάδες ευρώ!) βρίσκεται σε λειτουργία, εμφανίζοντας στο εννεάμηνο βελτιωμένο περιθώριο μικτού κέρδους, θετικό EBITDA, θετικές ταμιακές ροές 2,4 εκατ. ευρώ, ενώ απασχολούσε στις 30/9/2011 191 εργαζόμενους. Από την άλλη πλευρά, η εισηγμένη διαθέτει έναν «βαρύ» δανεισμό, που προσεγγίζει τα 28,5 εκατ. ευρώ.

Για τη συνέχιση της λειτουργίας της εταιρείας, στις 21 Ιουνίου του 2011 εγκρίθηκε από τη Γνωμοδοτική Επιτροπή του Υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας το Σχέδιο Αναδιάρθρωσης της εταιρείας.

Στη συνέχεια, χρειάστηκαν να περάσουν τρείς μήνες μέχρις ότου (στις 21/9/2011) να εκδοθεί η γνώμη της Επιτροπής, η οποία υποστηρίζει το αίτημα της εταιρείας και τώρα αναμένεται η υπουργική απόφαση του υπουργείου, «για την ολοκλήρωση της διαδικασίας και για να προχωρήσει η υλοποίηση του σχεδίου».

Μέχρι και σήμερα, κάτι τέτοιο δεν έχει ολοκληρωθεί, οπότε η διοίκηση της Βαρβαρέσος στις λογιστικές καταστάσεις εννεαμήνου που δημοσιεύθηκαν στο τέλος Νοεμβρίου, επισημαίνει πως «η μεγάλη καθυστέρηση της καταβολής της ενίσχυσης εκ μέρους του ΥΠΑΝ επηρέασε καθοριστικά το λειτουργικό αποτέλεσμα της εταιρείας για την τελευταία περίοδο».

Και επίσης, πως η καθυστέρηση αυτή, σε συνδυασμό με τις άλλες εξελίξεις στον κλάδο, οδήγησαν την εταιρεία σε απόφαση για εκ περιτροπής εργασία από την 1η Οκτωβρίου έως το τέλος του έτους…