Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Το παγκόσμιο «ισοζύγιο» των ψαριών είναι ελλειμματικό

To 75% των παγκόσμιων αλιευτικών αποθεμάτων έχει αφανιστεί. Τους μεγαλύτερους κινδύνους από την υπεραλίευση διατρέχουν αυτή τη στιγμή ο λευκός τόνος, ο ξιφίας και ο μπακαλιάρος του Ατλαντικού.

Το παγκόσμιο «ισοζύγιο» των ψαριών είναι ελλειμματικό

Υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο ο άνθρωπος καταναλώνει 17 κιλά θαλασσινά και ψάρια το χρόνο. Και η τάση είναι αυξητική. Αποτέλεσμα;Πολλά ψάρια και θαλασσινά απειλούνται. Στο 80% σχεδόν των ειδών γίνεται υπεραλίευση, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων. Αυτό σημαίνει ότι αλιεύονται πολύ περισσότερα ψάρια από ότι παράγονται.

Η ανάγκη για κατανάλωση ψαριών αυξάνεται. Ο όρος φρέσκο ψάρι έπαψε πια να σημαίνει ότι τα ψάρια καταναλώνονται σε σημείο αλίευσής τους. Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας ψύξης, ψάρια από την Ασία, την Αφρική ή τον Ειρηνικό Ωκεανό καταλήγουν στα πιάτα των ευρωπαίων καταναλωτών. 90 εκατομμύρια τόνοι διατροφικών προϊόντων ετησίως προέρχονται από τις θάλασσες. Τόσα πολλά ψάρια όσα ζητούνται δεν υπάρχουν αφού εδώ και δεκαπέντε χρόνια δεν μπορεί να ξεπεραστεί το όριο των 90 εκατομμυρίων τόνων.

Σε κάθε περίπτωση το 75% των παγκόσμιων αλιευτικών αποθεμάτων έχει αφανιστεί. Μία έρευνα που δημοσίευσε το περιοδικό Current Biology δείχνει ότι κατά το διάστημα 1990-2010 αυξανόταν βαθμιαία ο αριθμός των νεαρών ψαριών που πιάνονταν στα δίχτυα των ψαράδων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ελάττωση του ρυθμού αναπαραγωγής τους και κατ’ επέκταση τον αποδεκατισμό τους.Και αυτό φυσικά έχει τις συνέπειες του.

Τους μεγαλύτερους κινδύνους από την υπεραλίευση διατρέχουν αυτή τη στιγμή ο λευκός τόνος, ο ξιφίας και ο μπακαλιάρος του Ατλαντικού. Πολλά είδη βρίσκονται ένα βήμα πριν από την εξαφάνιση, όπως για παράδειγμα τα χέλια, ο κόκκινος τόνος και ένα μικρό είδος καρχαρία.Για το λόγο αυτό οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι όλο και πιο περιζήτητες. Η αγορά καλλιέργειας ψαριών και θαλασσινών γνωρίζει τεράστια αύξηση. Σχεδόν ένα στα δυο ψάρια που κυκλοφορούν στο εμπόριο παγκοσμίως προέρχεται από ιχθυοκαλλιέργειες.Το ψάρι που κατά κύριο λόγο καλλιεργείται είναι ο σολομός.

Η Νορβηγία και η Χιλή είναι οι δυο κυριότερες χώρες παραγωγής. Τσιπούρες καλλιεργούνται κυρίως στη Μεσόγειο. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα ψάρια που καλλιεργούνται σε τροπικές χώρες, επίσης οι γαρίδες που καλλιεργούνται πολύ σε χώρες της νότιας Αμερικής. Ενώ οι πολύ μεγάλες γαρίδες καλλιεργούνται στη νοτιανατολική Ασία.

Υπάρχουν όμως και πολλά αρνητικά στην ιστορία. Για παράδειγμα ορισμένα από τα ψάρια που εκτρέφονται χρειάζονται ζωικές τροφές ή ψάρια γεγονός που είναι επιβαρυντικός παράγοντας για τη φύση. Έπειτα οι ιχθυοκαλλιέργειες καταστρέφουν σε ορισμένες περιπτώσεις σημαντικά ζωτικά μέρη.

Για παράδειγμα για τη δημιουργία χώρων όπου θα εκτρέφονται οι μεγάλες γαρίδες καταστρέφονται ολόκληρα δάση.

ΠΗΓΗ: Premiumparatiritis.gr

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v