Το μαρτύριο του Σίσυφου και η σύγχρονη Ελλάδα

Ο Σίσυφος, γιος του Αιόλου και (κατά μία εκδοχή) πατέρας του πολυμήχανου Οδυσσέα, ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της Αρχαίας Κορίνθου. Ο Σίσυφος μπήκε στο μάτι του Δία, σύμφωνα με τον μύθο, γιατί κάρφωσε στον Ασωπό την αρπαγή της κόρης του Αίγινας από τον Δία. Ο τελευταίος προσπάθησε να τον εκδικηθεί, στέλνοντάς τον στον Κάτω Κόσμο. Όμως, ο πανούργος Σίσυφος ξεγέλασε δυο φορές τους θεούς του Κάτω Κόσμου και ανέβηκε στον κόσμο των ζωντανών, όπου έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Την επόμενη φορά που επέστρεψε στον Άδη καταδικάστηκε να ανεβάζει μια μεγάλη πέτρα σ’ ένα ύψωμα, για να την πετάξει από την άλλη πλευρά. Όμως, κάθε φορά που πλησίαζε την κορυφή, η πέτρα κατρακυλούσε προς τα πίσω και ξανάρχιζε από την αρχή.

Το μαρτύριο του μυθικού ήρωα λόγω της τιμωρίας του από τον Δία έγινε σύμβολο του μάταιου αγώνα. Την ιστορία του Σίσυφου μας την υπενθύμισε ο φίλος από την Ελβετία, ο οποίος μας είχε επισημάνει πρόσφατα ότι τα μερίσματα φορολογούνται με 5% στην Ελλάδα ενώ μπαίνουν στη φορολογική κλίμακα εκεί. «Η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας είναι ακριβώς όπως ο μύθος του Σίσυφου», πρόσθεσε. «Ξεκινάει μια ανοδική πορεία από μια χαμηλή αφετηρία με ή χωρίς διεθνή εποπτεία και μετά από 10, 20 χρόνια ξεφουσκώνει γιατί επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Και ξεκινάει πάλι από την αρχή». 

Η σύγχρονη ιστορία διδάσκει ότι έχει δίκιο. Η ελληνική οικονομία πάει καλά για μία ή δύο δεκαετίες και μετά παίρνει την κάτω βόλτα καθώς τα λάθη οικονομικής πολιτικής και η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος συσσωρεύονται. Από το 1995 μέχρι και το 2007, το ΑΕΠ αναπτυσσόταν για να φθάσει τα 230 δισ. ευρώ στο απόγειό του και να ακολουθήσει η κρίση που το έφερε στα 160 δισ., πριν ξεκινήσει να ανακάμπτει εκ νέου. Σε ακόμη μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα, η χώρα χρεοκοπεί συνήθως κάθε 40-50 χρόνια, μετά από χρόνια συσσώρευση μεγάλου δημόσιου χρέους από το 1821 μέχρι σήμερα.

Ο ίδιος αναφέρθηκε στα εμπόδια που βάζει η γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, φέρνοντας για παράδειγμα τη δίκη ενός γνωστού του που περίμενε 12 μήνες για να γίνει. «Έριξε χιόνι και τα δικαστήρια ήταν τα πρώτα που έκλεισαν αλλά οι δικαστές πληρώθηκαν. Αντί να βάλουν εμβόλιμη ημερομηνία, αποφάσισαν να αναβληθεί  η δίκη και να γίνει 10 μήνες αργότερα», τόνισε.  Επιπλέον, στην αίσθηση της αδικίας των εργαζομένων που δουλεύουν για 800-1.000 ευρώ τον μήνα σε επιχειρήσεις  με πλούσιους ιδιοκτήτες, με περιουσία εντός κι εκτός Ελλάδος. «Η αίσθηση της αδικίας ωθεί τον άλλο σε πολιτικές επιλογές που μπορεί να κάνουν κακό στη χώρα. Εγώ έχω να χάσω 800 ευρώ, το αφεντικό πολύ περισσότερα. Αν οι εργαζόμενοι έβγαζαν 2.000-2.500 ευρώ, δεν θα έβγαιναν να διαδηλώσουν,»  τονίζει.

Δεν δίστασε να μας επικρίνει επίσης επειδή «δεν ήμασταν ιδιαίτερα αιχμηροί» στο πρόσφατο άρθρο για τη φορολογία των μερισμάτων. «Όταν εργαζόμενοι των 1.000-1.500 ευρώ πληρώνουν αναλογικά μεγαλύτερο φόρο από μεγαλοεπιχειρηματίες (που πληρώνουν 5% στα μερίσματα), καλλιεργείς το αίσθημα της αδικίας», τόνισε. 

Άφησε τελευταία τα φαινόμενα ατιμωρησίας πολιτικών παραγόντων που σε άλλη δυτική χώρα θα είχαν συνέπειες,  προκαλώντας την κατακραυγή όλου του Τύπου. «Η χώρα έχει μεγάλη διαφθορά και σαπίλα. Αυτό δεν μπορεί να διορθωθεί στο ορατό μέλλον και εξηγεί επίσης γιατί η σύγχρονη Ελλάδα βιώνει το μαρτύριο του Σίσυφου». Κοινώς, ο αγώνας είναι μάταιος. Είναι;