Ο Καποδίστριας δολοφονείται κάθε χρόνο στην Ελλάδα

Οι πιστοί αναγνώστες της στήλης γνωρίζουν ότι θεωρούμε τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον πρώτο κυβερνήτη του σύγχρονου ελληνικού κράτους, ως τον κορυφαίο Ελληνα πολιτικό για τις ανιδιοτελείς  υπηρεσίες που πρόσφερε προς την πατρίδα, μηδέ εξαιρουμένης της ζωής του.  Πρακτικά, ένας ‘Ελληνας της Διασποράς, ο οποίος απέδειξε σε διεθνές επίπεδο τις διπλωματικές του ικανότητες εκείνη την εποχή. 

Θέλαμε να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα γινόταν μια διεθνής κινηματογραφική παραγωγή για τη ζωή και το έργο του, π.χ. ελληνική, ελβετική, γαλλική και ρωσική συμπαραγωγή, ώστε να έχει πολύ μεγαλύτερη απήχηση και θετικό αντίκτυπο για την Ελλάδα. Το ίδιο ασφαλώς ελπίζουμε για άλλους σημαντικούς ‘Ελληνες με διεθνές αποτύπωμα. Πολλοί ίσως εδώ δεν κατανοούν την σημασία των μηνυμάτων που περνούν τέτοιες ταινίες στο ξένο κοινό π.χ. χθες μας έλεγαν πως σκηνές από την ταινία των 300 του Λεωνίδα έχουν ενσωματωθεί στη βασική εκπαίδευση των Καναδικών Ενόπλων Δυνάμεων.  

Αντί γι’ αυτό είδαμε ένα μέτριο, κατ’ εμάς σκηνοθέτη, να παίρνει την πρωτοβουλία να φτιάξει μια ταινία για τον κυβερνήτη, η οποία απευθύνεται στο ελληνικό κοινό και έχει έντονες πινελιές θρησκοληψίας ενώ προκαλεί συγκ ίνηση και διεγείρει τα πατριωτικά συναισθήματα. Εμμέσως, κάνει επίσης σύνδεση των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικών της εποχής με τους σύγχρονους ολιγάρχες και πολιτικούς. 

Αναμφίβολα, το ελληνικό κράτος έχει κάνει μεγάλα βήματα προόδου αν σκεφθεί κάποιος πως ήταν το 1831 και πώς είναι σήμερα από πλευράς βιοτικού επιπέδου του λαού.  Όμως, σε κάποια άλλα πράγματα η πρόοδος είναι ανεπαρκής. Η δολοφονία του Καποδίστρια στο Ναύπλιο τον Σεπτέμβριο του 1831  ήταν κυρίως απόρροια της υπεροχής των προσωπικών και τοπικών συμφερόντων έναντι του κοινού καλού. ‘Ηταν επίσης απότοκος της επιρροής των ξένων δυνάμεων και της απειθαρχίας απέναντι στη κεντρική εξουσία και στους κανόνες που θα έπρεπε όλοι να υπακούν. 

Το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα, αν και έχουν περάσει κοντά στα 195 χρόνια από την δολοφονία του Καποδίστρια, συνεχίζουμε να μην έχουμε ισχυρούς, ανεξάρτητους θεσμούς που να υπερβαίνουν τα πελατειακά και κομματικά δίκτυα σημαίνει πολλά. Κυρίως, την “επανειλημμένη δολοφονία” του κυβερνήτη ο οποίος πάσχισε να φτιάξει ένα σύγχρονο κράτος από το μηδέν.  ‘Εφτιαξε σχολείο, ορφανοτροφε ίο,  ταχυδρομείο, τράπεζα, εθνικό τυπογραφείο, πρωτοδικεία, εφετεία,  στρατιωτική σχολή και καταπολέμησε την πειρατεία εκτός των άλλων.  

Η σύγχρονη Ελλάδα έχει πληθώρα απ’ αυτά αλλά η ποιότητα και η ανεξαρτησία των θεσμών της παραμένουν υπό αμφισβήτηση με κορυφαία την Δικαιοσύνη. Επιπλέον, η διάκριση των τριών εξουσιών δεν είναι ευδιάκριτη καθώς, ουσιαστικά, ο εκάστοτε πρωθυπουργός έχει το πάνω χέρι. ‘Ολα αυτά συμβάλλουν στην επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας μακροπρόθεσμα. 

Στο μέτρο που οι ισχυροί, ανεξάρτητοι θεσμοί  δεν έχουν ακόμη ριζώσει στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας, ο οποίος πρέσβευε όλα αυτά, συνεχίζει να δολοφονείται κάθε χρόνο κατά την ταπεινή μας άποψη. 

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2026 ΜΕ ΥΓΕΙΑ