Να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο

Τα όσα κυριολεκτικώς ανατριχιαστικά ακούγονται στις ηχογραφημένες συνομιλίες που αποδίδονται στον τότε αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος, με τον αρμόδιο για την εσωτερική έρευνα του Σώματος για το Μάτι, αποτελούν μέγιστο πλήγμα στην καρδιά του κράτους.

Την ένστολη υπηρεσία που προστατεύει τις ζωές και τις περιουσίες των Ελλήνων, από διάφορους κινδύνους, μια υπηρεσία που έως τώρα έχαιρε βαθιάς εκτίμησης από την κοινή γνώμη.

Δεν είναι μόνο ο σκαιότατος τρόπος με τον οποίο επιχειρείται η παρέμβαση και υποδεικνύεται στον αποδέκτη των «συμβουλών» αξιωματικό το τι θα πρέπει να κάνει (ή καλύτερα να ΜΗΝ κάνει), ώστε να αποφευχθούν οι ευθύνες ανωτέρων του. Δεν είναι μόνον η επίκληση πολιτικών προσώπων, που εκείνη την περίοδο ασκούσαν εξουσία στον συγκεκριμένο τομέα.

Είναι και τα εφιαλτικά «παραδείγματα» που ξεστομίζει ο εν λόγω ανώτατος αξιωματικός, προκειμένου να εκφοβίσει τον συνομιλητή του.

Αποκαλύπτοντας στα μάτια της κοινής γνώμης ένα αρρωστημένο κλίμα στη διοίκηση του Σώματος, με αποκορύφωμα τον ισχυρισμό ότι γίνονται διαχρονικά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ αξιωματικών, με κάθε μέσο, που φτάνουν έως και την άρνηση παροχής ιπτάμενων μέσων (αναφέρεται η περίπτωση των Κυθήρων), θέτοντας σε κίνδυνο ζωές και περιουσίες Ελλήνων πολιτών, μόνο και μόνο για να… πληγεί κάποιος αξιωματικός από κάποιον άλλο.

Πρόκειται για τερατώδη φαινόμενα, που εφόσον ισχύουν, ξεπερνούν τη φαντασία ακόμη και του πιο κυνικού παρατηρητή των χειρότερων στιγμών της «ελληνικής πραγματικότητας». Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρέπει και δεν μπορεί να μείνουν χωρίς εξονυχιστική απόδοση ευθυνών, σε όποιο επίπεδο, υπηρεσιακό ή πολιτικό, απαιτηθεί.

Ιδίως διότι αφορούν τον πλέον «κλειστό» πυρήνα του κράτους, την ένστολη υπηρεσία της Πυροσβεστικής, δημιουργώντας στον πολίτη την αίσθηση ότι ακόμη και οι χειρότερες εικασίες του για τη λειτουργία των «θεσμών» υπολείπονται της πραγματικότητας.

Ίσως το χειρότερο είναι ότι όσα συμβαίνουν τώρα στην περίπτωση της Πυροσβεστικής, έρχονται να συνδεθούν με τις αποκαλύψεις για την πολυετή δράση κυκλωμάτων στους κόλπους της Αστυνομίας, με τις σωρηδόν αντεγκλήσεις του πολιτικού συστήματος για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, με την υπόθεση Novartis, με την αίσθηση ότι η σήψη και ο βόρβορος έχουν ριζώσει παντού. Ότι η Ελλάδα έχει στοιχεία «αποτυχημένου κράτους».

Κι αυτό, σε κάθε περίπτωση, ιδίως όμως στη σημερινή συγκυρία, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, όχι μόνο για την κοινωνία και τη λειτουργία της Δημοκρατίας αλλά και για το παρόν και το μέλλον μιας χώρας που, όπως όλοι αντιλαμβάνονται πλέον, τελεί υπό εξωτερική απειλή.

Το μαχαίρι λοιπόν πρέπει να φτάσει άμεσα στο κόκκαλο και οι πάντες να αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Εντός και εκτός πολιτικού συστήματος.